Zeventig jaar geleden, op vrijdag 17 september 1954, was het een dolle boel in de Ginnekenstraat, bij de opening van C & A Breda. Volgens een van mijn voorgangers op de Stadsredactie van Dagblad De Stem was er twintig man van de Bredase politie nodig ‘om de bijna eindeloze file dames’ in toom te houden, die met alle geweld het nieuwe gebouw van de firma C. en A. wilden binnendringen. ‘Hand in hand stonden vijf agenten aan de kop van de stoet de rij in bedwang te houden. Het eerste kwartier vocht het verkeer zich met moeite door de Ginnekenstraat… >> Lees verder . . . >>
Charles Stulemeijer en Herman Moerkerk
Ook deze serie portretten stond al heel lang op mijn nooit korter wordende Bredase bucket list. Iedere keer als ik een onderwerp af kan strepen zijn er inmiddels weer twee of drie, of meer ideeën aan toegevoegd. Soms reikt iemand me er een aan, vaak zijn het bijvangsten tijdens onderzoek naar andere verhalen, of iets wat ik toevallig tegenkom. Deze prachtige cartooneske portretten zijn door Herman Moerkerk begin 1942 in houtskool opgezet. De meesten zijn gedateerd op 28 februari, anderen op ‘1940-1945’. Bijna geportretteerden waren werknemers van de HKI, de Hollandse Kunstzijde Industrie. Van directeur Charles Stulemeijer en zijn schoonzoon… >> Lees verder . . . >>
Het gevandaliseerde Redoute
Dit is een van de drie door Merel van der Linden hernieuwde redoutes. Deze ligt het dichtste bij de Kinderboerderij. Ik weet niet hoe de andere twee er op dit moment bij liggen, maar dit, aan de Zwarte Dijk ziet er nu uit alsof er een heruitvoering van een veldslag in de Tachtigjarige Oorlog heeft plaatsgevonden, met rook en vuur. Jammer, hoop dat het snel hersteld kan worden. De volgende tekst is integraal overgenomen van Erfgoed Breda: ‘Ruimtelijk ontwerper Merel van der Linden heeft in de Lage Vuchtpolder drie landschapselementen ontworpen. Deze bouwwerken verwijzen naar de geschiedenis en het gebruik… >> Lees verder . . . >>
De Stamtafel
Toen ik begin maart de gaande een nuttige winter in drie maanden negentien krakkemikkige barkrukken van De Beyerd gerestaureerd had, stak de grote lees- en stamtafel nogal vermoeid, kaal en versleten af bij de herboren krukken. ‘Die zouden we eigenlijk ook eens aan moeten pakken’ zei ik toen. ‘Graag, als je tijd hebt’, zei Orson. Die tafel gaat in ieder geval drie keer per jaar voor een week het café uit: met Carnaval, Jazz Festival en Belgische Bierweek. Maar ja, met carnaval waren we in Portugal en met de Jazz in Noord Spanje. Op de zaterdag voor de opening van… >> Lees verder . . . >>
De man met de hoed en de sigaar
Vorige week kwam Gerard Kamp even gezellig op de koffie om zijn nieuwe Coloriginals kalender voor 2025 af te geven. Ik kan me vaag herinneren dat ik hem begin dit jaar, na het verschijnen van die van 2024, met die twaalf foto’s van Jan de Jong, gevraagd heb of hij al wist wat hij met de volgende zou gaan doen. En dat ie dat nog niet wist, want druk met van alles. Wat in zijn geval betekent honderden, duizenden uren met zijn Wacom en zijn computer mega scans van glasnegatieven pixel voor pixel van grijs, wit en zwart tot kleur… >> Lees verder . . . >>
Lachappelle in Polen en Oekraïne
Een interessant en nieuw stukje geschiedenis van Lachappelle ontdekt, met dank aan Romek Pawluk uit Maniewicze in Oekraïne. Die stelde me een dit voorjaar een aantal vragen nadat hij via Google de twee verhalen gevonden had, die ik vier jaar geleden over de Bredase geschiedenis van de parketfabrikant geschreven heb. Zie: | Het perfecte parket van Lachappelle | en: | ‘Een Lachappelle herken je meteen‘ | Over de Antwerpse magnaat August Lachappelle, die fabrieken stichtte in Zwitserland, Frankrijk, Duitsland en België, voordat de ondernemende industrieel in 1904 zijn parketfabriek in het het toenmalige Teteringen liet bouwen, net ten noorden van… >> Lees verder . . . >>
De Zonne Blomme
De Zonne Blomme en de Drijvende Drone. Of zoiets. Ik reed voor het eerst sinds weken door de Mauritsstraat, en dat was mooi. Van mij mogen ze de hele stad vol planten met die prachtige zonnige blommen. Ik stel me de middenberm van Claudius Prinsenlaan zo voor, vanaf de kruising met de Heerbaan tot de Wilhelminasingel. Moet lukken. Toen ik met de Dorus over de Mauritsbrug reed zag ik links iets raars drijven in de Mark, richting Valkenberg. Huh? Even omgereden via de Stationslaan, geparkeerd in de Emmastraat, en richting Willemsbrug gelopen. Daar kwam hij aangevaren. Ik dacht eerst dat… >> Lees verder . . . >>
De Molukse mega bruiloft
Een van deze twee foto’s is op de website van het Stadsarchief gekozen als uithangbord van de Buitententoonstelling ‘Welkom in Breda‘. De foto’s en bijbehorende podcasts vertellen het verhaal van de ontwikkeling van Breda als een gastvrije en diverse stad. Het is een lovende tekst, waarbij je jezelf als Bredanaar goed gaat voelen, maar er zijn wel wat kanttekeningen bij te plaatsen. Citaat: ‘Breda is al eeuwenlang een gastvrije stad. Ook de nieuwkomers in de afgelopen 60 jaar krijgen meestal een hartelijk welkom. Na de Tweede Wereldoorlog ervaren Poolse oud-strijders dat. In het decennium daarna krijgt de stad een Molukse… >> Lees verder . . . >>
Van Goorstraat 16
Vorige week stond er een lovende recensie in de krant over restaurant Saus. De verslaggevende proefpaap liet in zijn beschouwing tussen de gangen door de naam ‘Scarabee’ vallen. Ter herinnering aan de periode dat het bluescafé van Rob(b) Bouterse in dat pandje aan onze mooie (Thomas Ernst) Van Goorstraat 16 gevestigd was. Natuurlijk wonen er achter ieder huisnummer hier in de straat, net zoals achter alle oude voordeuren in alle dorpen en steden, waar dan ook, mét de huidige bewoners vele geesten en herinneringen. Stukjes historie die nog niet opgediept, verteld of opgeschreven is, en wie weet wat er aan… >> Lees verder . . . >>
Bye bye Scat 1.0, Hello Scat 2.0
Deze stond ook al lang op de bucket list: beter schakelen. Die ‘Sedan Drag-Fast Dual T VW 4 Speed Shifter’, zeg maar ‘Scat’ zat al ongeveer een kwart eeuw in de Dorus maar echt lekker schakelen heeft ie nooit gedaan. Een paar maanden geleden is bij Oldtimer Parts het geleiderubber van de schakelstang vervangen, omdat die begon te rammelen. Dat rammeltje was daarna weg, maar het schakelen was nu helemaal beroerd, vooral terug naar 2 en in de achteruit. In het verleden vaak genoeg geprobeerd om er wat aan af te stellen, het bleef altijd behelpen. Peter zei dat ie… >> Lees verder . . . >>
Jacob Joling
De foto van De Dreef in Princenhage dook vorige week op, op de pagina juni, in de mooie coloriginals kalender van Gerard Kamp. Het is een van de glasnegatieven van Jan de Jong, gedateerd op 1932. Ik heb hem op Facebook weleens voorbij zien komen op de pagina’s Oud Breda en Oud Princenhage. Het kenteken van de geparkeerde auto rechts had ik nog niet gecheckt, maar nu wel, en natuurlijk duikt er dan een verhaal op – en daarna nog veel meer verhalen. We kunnen concluderen dat de Princenhaagse huisarts J.F.X. Joling (Jacobus, Jacob) waarschijnlijk thuis was toen Jan de… >> Lees verder . . . >>
Nieuw bezoek bij Baggy Maggy
Baggy Maggy blijft mijn pad kruisen. In 2004 voor het eerst, toen ik van Baarle Nassau naar Hoogstraten langs het monumentje aan de Hoogstratensebaan in Castelré fietste, en het opvallende monumentje zag. Ik vroeg me af wat het verhaal erachter was, maar op internet was nauwelijks iets te vinden. Dus maakte ik er een foto van mijn Ixus, en schreef ik er een column in de krant over. Facebook was net een maand eerder geboren, maar nog niet ontdekt. Nadat ik iets op mijn website en een historisch forum gepost had, hing Jos van Roozendaal de volgende dag aan de… >> Lees verder . . . >>
Het VVV is dood, leve het VVV
Het door Hildegard Assies en haar consorten zorgvuldig uitgegumde en achteloos weggeflikkerde begrip ‘VVV’ jeukte al een tijdje in mijn knar. Niet zozeer door het gegeven dat ze die naam niet meer passend vonden. Dat kan, maar wat me irriteerde is de manier waarop. Het stinkend schijt aan alle Bredanaars die er iets anders van vinden, en de chronische allergie voor de Bredase historie. Volgens de marketing bende moest ‘Explore Breda Store’ worden, dus dat werd het. Nou is die naam in dit geval passend, want je moet om te beginnen een gelouterde ontdekkingsreiziger zijn om die op het Stadserf… >> Lees verder . . . >>
Truus en Frans
We fietsten gisteren samen door Boeimeer, toen we een schat van een oudere dame met een rollator tegenkwamen die ons aansprak. Ze was even de weg een beetje kwijt, we stonden wat over koetjes en kalfjes te praten en we hebben haar de juiste richting gewezen. Ze bedankte ons beleefd en uitgebreid, waarna we afscheid namen en ons weegs gingen. Ze noemde zelfs haar naam, mevrouw Zöllner, maar zei dat we haar voortaan Truus mochten noemen. Het zal mijn inmiddels ook enigszins gevorderde leeftijd zijn, maar pas thuis viel oorverdovend het kwartje: Ach, Truus, de weduwe van Frans de Ligt!… >> Lees verder . . . >>
De 220 in 1993
Ik liep al een tijdje rond met het idee om het hele verhaal van mijn oudste Mercedes maar eens compleet op te schrijven. Dat idee kreeg afgelopen week een mooie opsteker toen er met de voorjaarsschoonmaak een enorme zooi oude negatieven en afdrukken tevoorschijn kwam. Waaronder deze batch van voorjaar 1993. Als ik deze foto’s zie snap ik achteraf wel waarom sommige zwartkijkers me een volslagen idioot vonden toen ik haar in september 1978 kocht – en misschien vinden sommigen dat nog steeds. Maar hey, veertig jaar later heb ik haar nog steeds, en rij ik er nog steeds geregeld… >> Lees verder . . . >>
Waiwaih Works, in platte zaken
Johan van Zundert, antiquair uit Breda en eigenaar van Waiwaih Works Antiquariaat, benaderde me nadat hij me via Google tegenkwam op zoek naar meer informatie over drie ansichtkaarten die hij ingekocht had. Het zijn portretten van de Bredase ‘Schoonheidskoningin’ Rie van der Rest, wier leven ik bijna twee jaar geleden op een rijtje gezet heb. Het bijzondere aan de drie kaarten is dat ze gesigneerd zijn door Rie, en verzonden aan ‘Mademoiselle Dekkers’, die in 1932 op Minister Nelissenstraat 32 woonde. Voorzien van een met de datum afgestempelde postzegel van anderhalve cent. Op de voorkanten staan drie verschillende portretten van… >> Lees verder . . . >>
Jos van Roozendaal (1945-2024)
Jos van Roozendaal is overleden. Jos (1945-2024), de amateur historicus die er in de jaren zestig voor zorgde dat de verdwenen herinnering aan William Kirlin junior, bijnaam Bill, weer levend werd, met een monument. Het staat op de plek waar Bill stierf, als radio-operator van ‘Baggy Maggy’. Nu is ook Jos overleden. Jos hield het monument vanuit Ulicoten altijd in zijn eentje hij. Het onkruid gewied, het zwarte marmer en het portret blinkend, altijd een verse hos bloemen op 18 september. Hij bracht de geschiedenis van Baggy Maggy -de Consolidated B 24 bommenwerper, die er in september 1944 uit de… >> Lees verder . . . >>
De Krukke
Ziezo. Ik verklaar de winter voorbij: de Krukke van Café, Brouwerij en Restaurant De Beyerd zijn klaar. Insiders snappen waarom de afsluitende ‘n’ ontbreekt; eerbetoon aan huisband De Krukke, die met Carnaval al vijf decennia gaande de Grote Optocht vanaf de luifel de Boschstraat omver toetert. Op 3 december heb ik de eerste twee Krukke opgehaald, de laatste, nummer negentien, staat nu, drie maanden later, in zijn eentje te drogen onder het zwarte infrarood paneel in mijn woodshop. Na de eerste vier experimenten ontstond er wat logistiek en methodiek, waarna de routine er langzaam in kwam. Eerst de zittingen er… >> Lees verder . . . >>
Portugal
Wat blijft Portugal toch een fantastisch land, en wat zijn die Portugezen nog steeds overal even vriendelijk. Het was even geleden, na onze laatste roadtrip met de Kever in 1986. Nu hebben we in twee weken met een Ford van Sunny Cars het hele rondje maar eens gereden: Lissabon, Belém, Sintra, Mafra, Obidos, Nazaré, Fatima, Coimbra, Aveiro, Porto, Braga, Vila Real, Viseu, Castelo Branco, Evora, Beja, Faro, Albufeira, Armaćao de Pera, Portimao, Vila Nova de Milfontes, Sines, Setubal, Lissabon. Armaćao was in 1984 een klein dorpje zonder flats, nu is het net Costra Brava 2.0. Een van de weinige oude… >> Lees verder . . . >>
De Kota Radja
Vandaag zag ik op een van de Bredase groepen op Facebook een foto van de Kota Radja op de Grote Markt. Die maakte bij een hoop mensen een hoop herinneringen los, allemaal warm. Aan de sfeer en het eten. Natuurlijk ben ik er ook wel eens geweest. Het was zo’n gezellige oer-Nederlandse Chinees, waar je een deukje pils kreeg als je een bestelling op kwam halen, vergezeld van de onvermijdelijke vraag, ‘of er sambal bij het eten moest’. Maar ik moest ook meteen aan wijlen Willem Merkx denken, onze burgemeester, van 1967 tot en met 1983. Wilhelmus Johannes Louis Joseph… >> Lees verder . . . >>