Bent u erin geslaagd om uw computer aan de praat te krijgen? Heeft u een aansluiting op Internet? Doet-ie `t soms ook nog? Mooi zo. Leg voor de gein eens een PPP-connect, richt uw browser op Lycos of een ander goed zoekprogramma en laat het World Wide Web afstruinen op de combinatie van de twee woorden Microsoft en hate. Verbazingwekkend wat een ongenoegen er allemaal tevoorschijn komt uit allerlei kieren en gaten langs de elektronische snelweg.
De meeste wrevel heeft te maken met de gevolgen van het overstappen op Windows 95, dat besturingssysteem waarmee Microsoft alle machinisten van Windows 3.1 en 3.11 zolang aan het lijntje gehouden heeft. Het werd net zolang uitgesteld tot iedereen het wilde hebben en toen het vorig jaar augustus eindelijk daar was, werd het gevreten als een lading malse biefstukken door een uitgehongerde school piranha`s.
Eind augustus konden de computerboeren niet genoeg pakketten Windows 95 aangesleept krijgen, maar inmiddels is de hype en later ook het enthousiasme aanzienlijk bekoeld. Ikzelf had er na een dik jaar ploeteren en knokken, eerst met de beta`s, later met de preview en uiteindelijk met de officiele release, een week of zes geleden genoeg van.
Ik geef toe, ik ben er in mijn geestdrift destijds ook ingetrapt. Met enkele toetsaanslagen kan ik hier alles opvragen wat ik de laatste tien jaar geproduceerd heb. Zoekwoord microsoft in combinatie met auteursnaam krijnen ingetikt, aantal hits: 21 artikelen in 1995. Met het schaamrood op de kaken lees ik uitsmijter na waarmee ik eind augustus een paginagrote recensie van Windows 95 afsloot: Wie eenmaal met een goed werkend Windows 95 gewerkt heeft, die is waarschijnlijk voorgoed bekeerd.
Jezus, heb ik dat echt geschreven? Ik heb meelij met al die arme drommels die, zoals Microsoft ze beloofd heeft dat het zou doen, Windows 95 op een 386 met vier megabyte geheugen proberen te draaien. Want op mijn Pentium, snelle harddisk, acht megabyte geheugen, liep het ook niet zoals het zou moeten. Het ging, maar niks ging sneller vooruit dan daarvoor onder 3.1, dus geen verbetering. Sommige dingen gingen zelfs langzamer, maar die nam ik maar op de koop toe vanwege die prettige gebruikersinterface.
Maar dat ik zo ongeveer eenmaal in de drie of vier weken mijn harde schijf moest formatteren en het hele boeltje weer moest installeren, dat werd me toch echt te gek. Iedere keer weer opnieuw gedonder met die DOS-boxen, waarna alles in de soep begon te lopen wat er maar in de soep kon lopen. Het stramien was iedere keer hetzelfde: foutmeldingen op het moment dat ik iets onder DOS probeerde te laten draaien, foutmeldingen als ik de DOS-shortcut aanclickte, foutmeldingen als ik het systeem probeerde uit te schakelen met de optie herstarten onder DOS.
Ik heb de goede gewoonte om een keer in de week mijn harddisks te defragmenteren. Staan alle files zoveel als mogelijk aan het begin van de schijven, dan hoeven de leeskoppen niet zolang op en neer te rammelen als je een commando gegeven hebt. Windows 95 gaf altijd de tweede of derde keer dat ik defrag intikte een foutmelding: problemen met de harddisks, of ik maar zo vriendelijk wil zijn om eerst even scandisk te draaien.
Vooruit dan maar. Scandisk deed er vervolgens er een minuut of tien over om de kleine harddisk na te kijken, en ruim een half uur over de grote. Veertig minuten later meldde het programma opgewekt er helemaal geen problemen met die harddisks waren, zodat ik, volgens alle wetten en handleidingen van Bill Gates, defrag weer kon gaan draaien. Minuutje later, de vaste lezers van deze rubriek herkennen het stramien: foutmeldingen van scandisk, of ik eerst even…. Potver……
Goed, de twee of drie wekelijkse herhaling van deze affaire was voor mij alleen reden genoeg om Windows 95 de deur uit te doen en sindsdien is het een stuk rustiger in de computer van meneer Krijnen. Sinds ik, nu een week of zes geleden, Linux en DOS 6.2 in combinatie met Windows 3.11 geinstalleerd heb, loopt alles als een zonnetje. Crashes? Eeven afkloppen, nul komma nul, meneer. Defrag poetst die harde schijf in een minuutje weer glanzend op, en alles doet gewoon wat het moet doen, en sneller ook dan onder Windows 95.
Ach ja, af en toe bokt Netscape nog wel eens, maar dan stap ik daar even uit dan is het weer goed. Had ik maar wat eerder geluisterd na de voorzichtigen, de verstandigen, de langzameren die altijd zeggen dat je minstens een, en liever nog twee releases achter moet blijven lopen, bij welke software dan ook.
Ik moest de afgelopen week weer ineens denken aan mijn bijna vergeten gedoe met Windows 95 omdat ik tijdens mijn gesurf over het web ergens een manifest van de Computer Loser Group tegen kwam. Dat is een verzameling gefrustreerde 95`ers die lekker tekeer gaan tegen alles wat met Microsoft en/of Windows 95 te maken heeft.
De vereniging is opgericht na een boos stukkie van Theo Richel op de achterpagina van de NRC van 26 maart. Daarin schrijft hij wat over zijn ervaringen met Windows 95 en de helpdesk van Microsoft. Lijkt mij overigens een ideale plaats om flink wat eelt op je ziel te krijgen, zo`n helpdesk, maar dat even terzijde. Trouwens, ze mogen niet klagen daar, want ze krijgen die Theo Richel alleen maar aan de telefoon en daar is het met hem beter praten dan live. De man is oprichter van de Vrienden van De Stinkende Roos en schijnt in zijn eentje in een week meer tenen knoflook door te draaien dan de gemiddelde schoarmatent in een jaar.
Stinkend of niet, dat stukkie heeft nogal wat losgemaakt. Natuurlijk reageerden er nogal wat Mac`ers die er hun leedvermaak ten aanzien van Windowers weer eens kwijt konden. Ook een handvol aanhangers van OS/2, dat IBM-systeem waarbij toch ook nogal wat ervaren gebruikers zweren en zelfs nog een paar Acorn-gebruikers.
Het grootste gedeelte van de leden van de club bestaat echter uit mensen die zich bekocht voelen na aanschaf van een computer of programmatuur. De groep richt zijn aandacht niet alleen of in de eerste plaats op Microsoft, maar dus wel voornamelijk, denk ik zo maar. De oproep van Richel, tot een verband van computergebruikers, een aggressieve organisatie die boycots organiseert en schadeclaims indient, heeft het een en ander losgemaakt. Zo staat hij ook al ergens in het Engels op het World Wide Web, waar overigens voor de liefhebbers wel meer homepages en nieuwsgroepen vol frustratie ten aanzien van Microsoft te vinden zijn.
Wie zich geroepen of aangesproken voelt door Theo Richel stuurt hem een Emailtje en ontvangt, als alles tenminste goed gaat, per ommegaande de nieuwsbrief van de Computer Loser Group. Wie ernaar vraagt, kan ongetwijfeld ook een paar aardige recepten krijgen waar flink wat knoflook inzit.
De liefhebbers wil ik tenslotte de grap niet onthouden waarmee Richel zijn artikel over zijn ellende met Microsoft ondertekende: Vliegtuig vliegt in de buurt van Richmond, Virginia, maar zicht is slecht en de piloot kan het vliegveld niet vinden. Plots doemt een wolkenkrabber op en de piloot wenkt een man achter de ramen op de vijfde verdieping. Pliloot draait het raampje open en roept `Waar ben ik?` Vanuit de wolkenkrabber wordt geroepen: `U bent in een vliegtuig`.
Waarop de piloot snel zijn raampje dichtdraait en zonder dralen de weg naar de landingsbaan vindt. Later vragen verbijsterde passagiers: `Hoe kon je nu zo snel toch de weg vinden? De piloot: `Die man in die wolkenkrabber gaf me een antwoord dat zowel honderd procent correct, als volkomen waardeloos was. Toen wist ik: dat het is hoofdkwartier van Microsoft, en van daaruit weet ik het vliegveld wel te vinden…`.