D`r wordt me wat afgeleuterd over dat internet. Er gaat geen week voorbij of er staan minstens twee berichten in alle kranten van Nederland die absoluut nergens op slaan. Om de zoveel weken duikt er weer een verhaal op dat Ethel Portnoy waarschijnlijk best in een volgende editie van `Broodje Aap` op zou willen nemen, die bundel van onuitroeibare flauwekul, zo populair op verjaardagsfeestjes en uit de hand gelopen bruiloftspartijen.
Zoals dat van die Zwitser die via Internet de verkrachter van zijn vrouw gevonden zou hebben, en van een Amerikaanse zelfmoordenaar in spé die dankzij Internet ergens in Nederland van zijn noodlottige voornemen afgebracht zou zijn. Van spoorloos verdwenen zoekers naar licht en waarheid die dankzij Internet ineens opduiken in een Nepalese coffee-shop waar ze jarenlang aan een waterpijp hebben liggen lurken. Van tijdelijk dan wel voorgoed gelukkige koppels die elkaar on-line hebben leren kennen. Dat laatste is waar want daarvan ken ik zelf een paar levende voorbeelden. Bij de rest trek in een wenkbrauw argwanend en spottend op, die overigens, naarmate ik ouder word, steeds vaker in die staat verkeert.
Het zal allemaal wel… Dat verhaal van die Zwitser bleek een week later uit een duim gezogen te zijn, dat verhaal van die mislukte zelfmoord hing van de onduidelijkheden aan elkaar en wat moet ik me voorstellen bij verloren `druggies` in Nepal? Hebben ze daar tegenwoordig soms een Internet-aansluiting in iedere `opium-joint`? De afgelopen week was het weer raak. De eerste Internet-verslaafde zou zich gemeld hebben bij een consultatie-bureau voor alcohol en drugs in Tilburg.
Volgens een woordvoerder zou de man niet in staat zijn zelf te stoppen met zijn overmatige gebruik van Internet. Gemakshalve gaat die meneer er maar gelijk vanuit dat er veel meer mensen met hetzelfde probleem kampen en dat hij tegen het topje van een ijsberg aangelopen is.
Nou kan dat misschien best waar zijn, van die ene Tilburger die er maar niet in slaagt om die PC uit te zetten. Maar wat ik dan weer niet snap is dat al die kranten dat maar klakkeloos aannemen en vervolgens commentaar gaan vragen bij een provider. Dat is net zoiets als naar de voorzitter van Horeca Nederland stappen als het aantal alcoholisten in een klap verdubbeld blijkt te zijn.
Trouwens, hoeveel uur per dag moet je achter die monitor zitten om als verslaafd betiteld te worden? Ben ik ook verslaafd aan Internet? Dan verkeer ik overigens wel in de gelukkige omstandigheid dat mijn verslaving door de baas betaald wordt, en daar word ik weer w&eagrave;l vrolijk van.
Bij die man in Tilburg, zo benadrukte meneer De Vos van het consulatiebureau, ging het louter en alleen om zijn verslaving aan Internet.
Met die opmerking stipte hij en passant een ander interessant probleem aan: dat van de steeds verdergaande mogelijkheden tot gokken op Internet.
Op dezelfde dag dat die verslaafde uit Tilburg nieuws werd, kreeg ik een mailtje van een lezer zoals ik ze wel vaker krijg: mijn homepage is klaar, kijk er eens naar. Ditmaal van Arjan van `t Veer uit Rotterdam, onderzoeker aan de Erasmus Universiteit. Of de duvel ermee speelt: die gaat over gokken. Hij heeft er al een prijs mee gewonnen: This weeks Best of the Best van TopTenLinks. Dat is alleen al qua opmaak een begrijpelijke zaak, want Arjan’s Interactive Gambling Corner is een juweeltje.
Wie hem met Netscape 2.01 of hoger bekijkt ziet links en rechts van de titel drie dobbelstenen rondjes draaien, volgens mij een mooi voorbeeldje van een GIF-animatie. Of gok ik verkeerd, en is het een JAVA-script? Straks nog maar eens even kijken hoe hij dat in elkaar gestoken heeft en eventueel een paar programmaregels van hem lenen, zal-ie wel niet erg vinden. En al zou-ie dat wel, dan zal-ie daar op Internet mee moeten leren leven.
Maar hij heeft die prijs niet alleen gewonnen met die mooie grafische grappen. Een woord dat het sinds een paar weken helemaal is gaan maken is content. Dat is dus gewoon inhoud in het Nederlands, maar als er over Internet gepraat wordt moet het zoveel mogelijk Engels zijn, dus daar hebben we content.
Aanbieders van Internet-diensten, vervaardigers van elektronische kranten, ontwerpers van home-pages: ze weten allemaal dat de content een bepaald niveau moet hebben, anders kun je het gewoon vergeten. Allemaal leuk die plaatjes en bewegende beelden, als daaronder alleen maar nonsens staat raakt de gebruiker, de klant, de adverteerder, vroeg of laat uitgekeken.
De content moet dus kloppen, en dat doet-ie op die home-page van Arjan van `t Veer. Die omschrijving, home-page, doet te weinig eer aan zijn product, het is meer een internationale wegwijzer, een startpunt naar alles wat met gokken te maken heeft. Wie alle links wil volgen die hij gemaakt heeft, is wel een paar avonden zoet. Via zijn pagina kun je alle virtuele casino`s vinden, alle lotterijen, toto`s en bookmakers.
En, vooral niet te vergeten, adressen van aan gokverslaving gewijde nieuwsgroepen en virtuele consultatiebureau`s, want het blijkt steeds gemakkelijker om vanachter je PC je geld kwijt te raken. Geen gezeur meer met portiers die naar je rijbewijs of paspoort vragen en die je niet binnenlaten als je niet netjes gekleed bent. Gewoon, lekker met een baard van drie dragen, een zwaar sjekkie in een mondhoek, fles whisky aan de andere kant, in een mouwloos hemdje en een korte broek, kun je thuis net zoveel geld kwijtraken als in een casino of een duister gokhol.
Aan eenarmige bandieten die op je monitor verschijnen, aan levensechte tafels waar je kan kiezen uit French, American of twin roulette, tijdens een partij black jack, poker, oker, punto banco (mini of midi), sic bo, big wheel, slots, bingo, roulette, derby horse race en weet ik veel allemaal nog meer.
Even het nummer van een geldige credit-card opgeven, wachten tot de computer gecontroleerd heeft tot hoever hij u vandaag uit mag kleden en gokken maar. Als je dan ook nog vrouwlief wijsmaakt dat je een nieuwe CD-rom aan het uitproberen bent, is er niets aan de hand.
Mijn skepsis ten aanzien van Internet-verslaafden is na een bezoek aan die home-page van Arjan `t Veer ver geslonken. Als het inderdaad allemaal zo gemakkelijk is, dan blijft het allemaal niet bij die ene verslaafde die zich in Tilburg gemeld heeft, en die had nog niet eens gegokt, alleen maar wat zitten surfen.
Goed nieuws was er ook de afgelopen week. Een Amerikaans rechter heeft korte metten gemaakt met communications decency act van senator Jim Exon. U weet misschien nog wel, die puritein uit Nebraska die zich hevig zorgen maakte over het bloot in de bermen van de elektronische snelweg. Exon en collega-kruisridder Slade Gorton uit de staat Washington wilden het transport van smerige taal en vieze plaatjes via Internet aan banden leggen. Dat op straffe van een boete van 100.000 dollar per overtreding, of twee jaar in de bak.
Uit onvrede met die beslissing heb ook ik, bijna een jaar geleden alweer, met honderdenduizenden anderen geprotesteerd door een verklaring te sturen naar een loket aan de elektronische snelweg. Verder vonden er het afgelopen jaar allerlei ludieke acties plaats zoals een dag lang zwarte home-pages en dook overal het blue ribbon op, een lichtblauwe variatie op het rode anti-aids lintje. Het heeft dus allemaal een beetje geholpen, want een rechter in Philadelphia heeft het gewraakte wetsontwerp in strijd met de vrijheid van meningsuiting geacht. Het definitieve eind van het verhaal is het overigens nog niet, want de voorstanders van de wet gaan waarschijnlijk in hoger beroep, zodat een en ander nog wel eens een jaar of wat zou kunnen duren.