Een van de nieuwsbrieven die dagelijks in mijn elektronische brievenbus belanden is die van de Nederlandse dependance van IDG (International Data Group). Voor IDG heb ik een zwak, want dat is de uitgeverij van For Dummies. U weet misschien wel, en anders is het nog niet te laat: die in mijn ogen onvolprezen handleidingen, gespeend van hoogdravend en pretentieus gekrabbel over computers en programma`s.
Simpel, rechttoe, rechtaan wordt in For Dummies uitgelegd hoe het moet, hoe je het doet en als het dan toch nog fout gaat, heb via de index meestal binnen de kortste keren en adequate oplossing voor je probleem gevonden.
Ik heb er een hele rits van in de boekenkast staat; DOS 6.2 for Dummies, Windows 95 for Dummies, OS/2 Warp for Dummies, Internet for Dummies en nog een paar. Ik weet dat er mensen zijn die ze maar niks vinden, omdat er te weinig diepgang en in hun ogen te veel goedlope lol in verwerkt is. Dat kan, en ik geef toe dat in de Nederlandse vertaling vaak de kern of de clou van de oorspronkelijke Amerikaanse grappen verloren gaan. Maar dat neemt niet weg dat ook de Nederlandse uitgaven van For Dummies voor zowel beginners als gevorderden behoren top de beste en simpelste leerboeken en handleidingen die er te vinden zijn. Zo, dat wou ik maar even gezegd hebben en ik hoop dat ze bij IDG meelezen. Krijg ik misschien een OS/2 Warp 4.0 Merlin for Dummies zo gauw die uitkomt, en dat kan wat mij betreft niet snel genoeg zijn.
Goed, IDG Nederland geeft ook al een nieuwsbrief uit waarop u zich gratis kan abonneren en die dan iedere middag bij u binnenkomt. Tenminste, de samenvatting daarvan, dagelijks vergezeld door drie handige tips: een voor Windows 95, een voor OS/2 en en voor de Mac. U moet als wederdienst bij het de eerste keer aanmelden op een formulier dat zich ontvouwt een paar vragen beantwoorden.
Die gebruiken ze daar ongetwijfeld voor hun lezersprofiel terwijl ze later ook kunnen zien wanneer u aanlogt, want u kunt de dagelijkse brief alleen maar lezen na het intikken van de gebruikersnaam en het password dat u zelf op heeft moeten geven tijdens het beantwoorden van de vragen op dat formulier.
Omdat ik een tijdje geleden de kluts en daarmee een paar brieven kwijtgeraakt ben, omdat ik met drie platforms tegelijkertijd bezig was, heb ik op een gegeven moment een knoopje doorgehakt en besloten om vanaf dat moment post alleen nog maar met de Toshiba binnen te halen. Daarop draait, tot mijn grote tevredenheid, Netscape Gold, m_t de ingebouwde HTML-editor met heel wat toeters en bellen, _n met Netscape Mail.
Naar ik mag aannemen, zal de Microsoft Internet Explorer met Exchange ook wel iets dergelijks hebben, maar omdat ik daar het laatste jaar niet meer mee gewerkt heb, kan ik dat alleen maar veronderstellen. Hoe dan ook, als je in Netscape Mail een bericht ontvangt waarin een Internet-adres staat, dan wordt dat automatisch als zodanig herkend, kun je erop clicken en verhuis je vanzelf naar Netscape en naar de desbetreffende site.
Da`s dus verrekte slim van IDG, want ze doen niet meer dan iedere abonnee iedere dag een soort verkapte uitnodiging sturen om de site te bezoeken. Dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Daily Planet en de Webkrant van Marco Apeldoorn, die je iedere dag compleet bezorgd krijgt. Op het mailtje van IDG staam, naast die drie tips, alleen maar vijf koppen, en daar zit er altijd minstens eentje tussen die niewsgierig maakt. Dus ga je weer even kijken, dus moet je weer even gebruikersnaam en password intikken en dus kunnen ze hun statistieken weer bijstellen.
Handig, niet dan? Eigenlijk zou hier ook alleen maar het adres van de site van de Stem moeten staan, vergezeld van een paar intrigerende koppen, zodat u de de site zult moeten bezoeken om de rest te kunnen lezen. Zover komt het ooit misschien nog wel eens, maar dan toch pas als vijfennegentig procent van u thuis een flat-paperwhite-screen heeft staan of hangen plus een Internet-verbinding van een paar miljoen bits per seconde. Zolang slechts drie tot vijf procent van de Nederlanders nberhaupt Internet opkan, zal dat toekomstmuziek blijven. Maar die modemdichtheid blijft intussen alleen maar groeien, dus eens komt dat goed.
Overigens bent u hierbij uitgenodigd om deel te nemen aan de discussie over dat onderwerp in het forum, waar al lezenswaardige bijdragen zijn geparkeerd door ondermeer Hans van der Meeren, Rik Neutelings, Hans Goeyers, Arno van den Elzen, Pieter-Jan Krijnen (nee, geen familie), P.J. Zonneveld en Christian Dackus, waarvoor dank.
Woensdagmiddag signaleerde IDG Webwereld Nieuws een nieuwe ziekte, waarvan ik de symptonen bij mezelf onmiddellijk herkende: het Information Fatigue Syndrome.
Ik citeer: `Volgens het Londense onderzoekbureau Benchmark Research heeft ruim een derde van de managers problemen met zijn gezondheid als gevolg van huidige overvloed aan informatie. In het rapport `Dying for Information` wordt het Internet als __n van de voornaamste veroorzakers van IFS aangeduid.
Gevolgen van de ziekte zijn onder meer stress, ziekte, relatieproblemen en paralysis of analysis, het onvermogen om beslissingen te nemen als gevolg van een overdosis aan (vaak tegenstrijdige) informatie. De beste remedie tegen de ziekte schijnt een grote prullenbak naast het bureau te zijn. Een sticker met `VOL` op het voorhoofd werkt volgens Van Kooten en De Bie preventief.
Tot zover dat berichtje, met dank aan IDG. Ik stond, heel zacht gezegd, tamelijk sceptisch tegenover dat meervoudig persoonlijkheidssyndroom, waar we woensdag een groot verhaal over hadden. Mijn ene kant snapte het geloof ik wel, maar mijn andere kant wist niet wat-ie ermee aan moest en dat rommelde een beetje van binnen.
Of zoiets, maar met dat IFS kan ik goed mee uit de voeten. Ik weet, en nou even heel serieus, precies wat er bedoeld wordt met die overvloed aan informatie. Daar valt op zich wel mee te leven, want meer dan de helft van al die persberichten, communiqu_s, uitnodigingen en weet ik veel wat nog meer er allemaal op mijn bureau en in mijn computer belandt, is met een druk op de knop of een handgebaar ongelezen verleden tijd.
Maar waar ik praktische problemen mee heb is de tegenstrijdigheden in denken en beslissingen nemen die dat oplevert. Voorbeeld: ik schrijf een stukkie over OS/2, omdat ik nou eenmaal leuk vind om te experimenteren met verschillende typen computers en programma`s. Ik ben onder de indruk van dat programma en schrijf dat. En iedere keer verbaas ik me over de sektarische standpunten die in computerland ingenomen zijn. Enthousiaste brieven van OS/2-fanaten komen er binnen, maar ook opmerkingen van lezers die vragen of ik misschien gek geworden ben, of gesponsord wordt door IBM? De teneur van die brieven: als je voor Windows 95 bent, dan ben je tegen OS/2. Hou je van een Mac dan geef je af op Windows en ben je erin geslaagd om Linux aan het draaien te krijgen dan is de rest waardeloos.
Dat snap ik allemaal niet. Mac, Windows 3.11, NT of 95, Unix of Merlin, het maakt me allemaal niet zoveel uit. Het is volgens mij een beetje als met auto`s: ze hebben allemaal vier wielen, koplampen, een toeter en een stuur, maar onderling zitten er nogal wat verschillen in. Er zijn mensen tevreden met een oude Volkswagen, en er zijn er die in een nieuwe Mercedes rijden en daarom met enig d_dain op de rest neerkijken. En intussen maar lopen te beweren dat Saab, Volvo, Opel en Citroen niks is, terwijl die dingen hetzelfde doen als hun eigen kar: je brengen waar je wezen moet.
Ik wil dus niks meer horen of weten van welk besturingssysteem het beste is. Ik trek dit weekeinde de stekker van de telefoon uit de pc en op mijn voorhoofd plak ik die sticker: vol is vol, ik ga lekker een weekeindje leeglopen.