Zo af en toe wilde ik wel eens dat ik een rubriekje over auto’s schreef inplaats van over computers. Volgens mij zijn er maar weinig cultuurtjes waarin zo op elkaars keuzes afgegeven wordt als in de wereld van computergebruikers en hun diverse besturingssystemen.
Als je over de nieuwste Mercedes schrijft is er geen enkele BMW-bezitter die een boze brief gaat schrijven dat daar allemaal niks van klopt. Dat een nieuwe 524 superieur is aan een 500 SLK, dat die veel beter stuurt of remt of weet ik veel wat en dat-ie in ieder geval nooit van zijn leven crasht. Iedere BMW’er weet dat zo’n ding met een ster op de boeg niet onderdoet voor zijn eigen karretje. Ze respecteren elkaars keuze, gaan tevreden hun respectievelijke weg en geloven het verder wel. Waarom zou je je druk maken over wat een ander van zijn of jouw auto vindt zolang je er zelf tevreden mee bent? Waar gaat het nou eigenlijk om?
Hoe anders is dat in computerland. Moet je de koppen van sommigen zien als ik ze vertel dat ik dat OS/2 een verassend mooi systeem vind. Alsof ik sta te ijlen, zo kijken ze, als ik ze vertel dat ik het zelfs met zes verschillende programma’s, waarvan twee in een DOS-box, vrolijk door blijft draaien en multi-tasken. Probeert u dat maar eens één keertje met Windows 95. Hoe beledigd sommige mensen kunnen zijn als ze horen dat ik op mijn laptop nog steeds Windows For Workgroups draai inplaats van Windows 95 en als ik zeg waarom. Dat hele wereldje van computerkids en -opa’s begint me een beetje té sektarisch te worden. Ik hou niet van mensen die een standpunt innemen, zich ingraven en alleen maar op zoek gaan naar de bevestiging van die standpunten.
Ooit was de Mac de eerste computer waarop grafiekjes verschenen. Tenminste, dat denken al die Mekkers , maar ze vergeten daarbij gemakshalve dat Steve Jobs het idee van de graphical user interface zelf ooit jatte van Xerox en daarna de eerste Mac maakte. Maakt mij allemaal niet zoveel uit, het interesseert me ook geen bal wie het wiel uitgevonden heeft, zolang het maar draait. Maar wat mij altijd al een beetje geïrriteerd heeft aan die Mekkers is dat ze net doen alsof zij heel goed zijn en de rest heel gek is.
Ze vermelden in hun lijfbladen apetrots dat er 17.000 bezoekers op hun jaarlijkse feestje in de RAI geweest zijn. Nou en? Ik wed dat er dit weekeinde in Utrecht op de HCC dagen minstens tien keer zoveel komen, en die zien en horen in de jaarbeurs oneindig veel meer dan in die ene zaal in de RAI. Ik kan dat weten want omdat ik zelf geen bord voor mijn kop heb en open wil staan voor alle ontwikkelingen ben ik er maar eens even gaan kijken.
Allemaal best leuk, daar niet van. Ik heb er uiteindelijk één folder meegenomen en dat was er een van een bedrijfje dat werkelijk prachtige leren tassen maakte voor laptops en het enige waar een Apple Notebook en een Toshiba nauwelijks van verschillen zijn de afmetingen.
Verder lag het accent in de Rai nog steeds heel zwaar waar het in de Mac-wereld altijd gelegen heeft: op grafische en multi-media-toepasssingen en da’s nu juist waar ze zoveel terrein verloren hebben. Nu ik de laatste weken op de krant noodgedwongen gebruik maak van een Power Mac 8100, notabene met 64 megabyte geheugen en PhotoShop 3.0, dat om van het netwerk van de krant de foto’s voor de Internet-editie te selecteren en voorbewerken, begin ik een beetje te snappen waarom. Op de laptop, een Pentium 133 met ‘slechts’ 24 megabyte geheugen, gaat het bewerken van foto’s met Paint Shop Pro minstens twee keer zo snel als op die toch niet bepaald lichte Power Mac en verder zoeken het maar uit met hun speeltjes.
Maar ik gun ze hun lol en zelfvertrouwen en ik moet toegeven dat het ze aan humor in de Mac-wereld niet ontbreekt. Tenminste, ik neem maar aan dat Guy Kawasaki en zijn Apple-evangelistas zichzelf en hun missie niet al te serieus nemen, maar daar kan ik me natuurlijk lelijk in vergissen. Die missie lijkt wel een beetje op een stelletje inquisitoren op kruistocht: ‘wij zijn de waarheid, hel en
verdoemenis voor de ongelovigen, en wie niet met ons is, is tegen ons’. Ze verspreiden allerlei sterke verhalen en grappen over PC-gebruikers die allemaal op hetzelfde neerkomen: Apple is alles, en de rest helemaal niks.
Een reactie kon natuurlijk niet uitblijven. Onder het motto ‘Anti-Mac’ is daar de Exploding Macintosh Page waar een groepje anti-Mekkers in beeld en geluid laat zien hoe ze met behulp van synthetisch buskruit, vuurwerk en benzine een oude Macintosch opblazen. Verder worden mooie plannen aangekondigd voor de toekomst zoals het uit een rijdende trein auto of van een hoge rots afgooien van een Power-Mac. Naar sponsors wordt nog gezocht, en dat lijkt me nou echt iets voor Microsoft of IBM….
De liefhebbers vinden, zoals altijd, alle links naar de Evangelistas en de Exploding Mac-Page , in deze Interface zoals die op de site van De Stem Online geplaatst wordt.
Daar heb ik ook een hyper-link neergezet naar een andere verrekte aardige pagina, waar gebruikers van Windows 95 en Explorer 3.0, en alleen in die configuratie, de schrik op het lijf gejaagd kan worden. Fred McLain, eigenaar en directeur van Apropos Software, heeft een mooi stukje software geschreven waarmee een bug in Explorer onherroepelijk aangetoond wordt. U bent hier gewaarschuwd, dus geen boze brieven meer, maar wie op de Exploder Test Page van Fred op de link Download Exploder clickt zal zien dat Windows 95, zonder dat er nog iets aan te doen valt, heel netjes maar net zo onherroepelijk, afgesloten wordt.
Het kan allemaal geen kwaad, maar Mclain wil er alleen maar mee aantonen dat hij voor hetzelfde geld een Active X had kunnen schrijven die iets veel misselijkers met uw systeem doet, zoals het verwijderen van de master boot record, of doodleuk beginnen met het formatteren van uw harde schijf. Be Careful! met het binnenhalen van Active X -applicaties, waarschuwt hij niet ten onrechte. Waarmee ik tenslotte voor ééns in koor met alle Apple-Evangelistas kan roepen dat mij dat niet kan overkomen zolang ik geen Windows 95 draai 🙂