Ik wed dat het niet lang meer duurt of internet is net zo vergeven van allerlei prijzen als de film-, de boek- en de muziekwereld. Wat dat betreft lopen we een beetje achter in Nederland, waar inmiddels jaarlijks zoveel boekenprijzen uitgedeeld worden, dat niemand nog lijkt te weten of ze, behalve de PC Hooftprijs dan, eigenlijk nog wel iets voorstellen.
Links en rechts worden weliswaar al wat voorzichtige initiatieven ontplooid. Bijvoorbeeld door providers die uit de homepages die ze ‘hosten’ een top-tien samenstellen, of wat zij de mooiste vinden een week of wat in bloemetjes of etalage zetten. Maar d’r is hier in Nederland, voor zover mij bekend, nog niet zoiets als een PC Hooft of een MTV-Award of een Oscar-uitreiking voor websites, en als dat wel zo is zal ik het na vandaag wel horen.
In Amerika, Groot-Brittannië en Australië zijn ze al een stuk verder met dat soort grappen. De ene award na de andere wordt er uitgeschreven. De afgelopen week kregen we op De Stem Online een mailtje in de bus van een Amerikaanse prijsvraag voor webkranten in allerlei categorieën. Daar konden tot nog toe alleen maar Amerikaanse kranten aan meedoen, maar ze hebben er nu een categorie ‘buitenlands’ aan toegevoegd, en als we dan even vijftig dollar overmaakten mochten we ook meedoen. Waarom niet, eigenlijk, wie weet…
Als je zo’n wedstrijd ‘nation wide’ als eerste begint, is het gemakkelijk namen kiezen. Wat de ‘Official Australian Internet Awards‘ derhalve precies voorstelt, weet ik niet, maar het vertrouwen wordt wel gewekt door de kwaliteit van de winnaars. Want in de categorie ‘personal’ kwam ik een oude bekende tegen: Fischer West. Diens fantastische website heb ik, even in mijn archief kijken, al in augustus als een digitale natte droom aangeprezen.
Ik moet overigens weer eens even bij hem aan de bel trekken, want nadat ik hem vier maanden geleden had laten weten dat-ie, als-ie daar in Brisbane tenminste iemand kon vinden die Nederlands kon lezen, een paar stichtelijke woorden over zijn mooie portfolio in cyberspace kon vinden. Enthousiast liet-ie me weten dat-ie zowaar een paar Hollanders kende en dat-ie me als dank een van zijn ‘prints’, en daar bedoelde hij een zeefdruk mee, zou doen toekomen. Dat ding moet nog steeds aankomen, maar da’s misschien alleen maar een geval van ‘snail mail’.
Hoe dan ook, in augustus had Fischer West al een Amerikaanse wedstrijd gewonnen die hem 10.000 (Amerikaanse) dollars had opgeleverd, en daar komen nu de nodige kangoeroedollars bij. Waarmee hij een van de zeer weinigen is die überhaupt geld met een ‘personal site’ verdient, en het is wellicht nog meer dan met zijn zeefdrukken ook.
Waarbij aangetekend dat er godsgruwelijk veel uren in kunnen gaan zitten voordat een site in de steigers staat, nog meer voordat-ie ergens op begint te lijken en nog veel meer voordat-ie een beetje af en naar tevredenheid is. Dát, en dan praat ik wat betreft mijn privé-escapades alleen nog maar over stappen één en twee, is iets wat ik de afgelopen maanden wel geleerd heb. Intussen probeer ik nog steeds om minstens een uurtje per dag aan mijn eigen domein te besteden en als dat dan een paar keer per week lukt, worden er toch weer een paar stenen gemetseld.
‘Ssssssst,’ schreef ik eergisteren aan PJK, die nu ook een eigen domein heeft, en nog gratis en snel ook. Lijkt mij ongeveer hetzelfde initiatief als Page4Life dat deelnemers gratis en levenslang homepage en e-mail-adres aanbood, maar dat terziele ging aan een gebrek aan sponsors. Maakt niet uit, want als je niets betaald hebt, kun je jezelf ook niet echt bekocht voelen, en als er dan anderen komen die het weer een tijdje volhouden, ben je daar weer onder de pannen. Op die manier heeft PJK zijn domein pjk.ml.org versierd, en of iedereen nu maar even een bijdrage in het gastenboek wil zetten. Om u over de drempel te helpen: er staat daar ook een aardige en smaakvolle ‘badpakkensite’.
Dat ‘ssssttt, niet verder vertellen’ van mij sloeg op een andere tip die hij me verstrekte. Dat ik hem nu toch maar verder vertel zal hij mij wel vergeven, want ze komen er toch wel achter.
Ik heb wel vaker wat geschreven over Tucows. Op die shareware-site kun je alles vinden wat én met Windows én met internet te maken heeft. Barstensvol programma’s, netjes en overzichtelijk gerangschikt en tientallen mirror-sites over de hele wereld die redelijke download-tijden garanderen. Er is nu een Nederlandse mirror bijgekomen, op de site van een van de kabelboeren die ook internet aanbieden, die helemaal loopt alsof de duivel op zijn hielen zit.
Dat die mirror nu nog zo snel is komt natuurlijk ook omdat er nog maar zo weinig mensen via een kabelleverancier het net opstuiven. Waarmee de onvermijdelijke vraag zich aandient, in mijn geval aan de Casema in Breda: waar blijft-ie, heren? U heeft allang een kabelnet in de grond gestopt waarmee u iedereen, naast radio en televisie, nog veel meer aan kan bieden. Wanneer krijgen we voor een tientje of drie per maand onbeperkte en bliksemsnelle internet-toegang? Kom op, we snakken ernaar! Vanwaar die koudwatervrees?