Je zou het bijna vergeten, al bukkend voor de modder die Microsoft en Netscape naar elkaar smijten, maar er bestaan nog veel meer browsers. Ik heb er van de week maar weer eens even eentje geprobeerd, gelokt door een banner op een site, ik weet niet meer welke, die al bewegend iets beweerde over klein, simpel en bliksemsnel. Dat zijn drie dingen die me bijzonder interesseren als het om software gaat. Opera heet deze browser van Noorse origine en dat van simpel, klein en bliksems snel, dat bleek te kloppen als een bus. De file die u moet downloaden om hem te kunnen installeren, is maar 1.6 megabyte, en dat is dus helemaal niks vergeleken met de mega-files die u op uw harde schijf los dient te laten teneinde de versies 4.enzovoort van Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer aan de praat te krijgen.
Installeren was ook in een vloek en een zucht gebeurd, maar daarna weet ik het eigenlijk allemaal niet meer. Het ding kan een hoop, maar ik heb nu nog te weinig tijd gehad om het goed uit te kunnen proberen. Omdat ik, toen ik dit verhaaltje zat te tikken, het redactionele netwerk nodig had, heb ik Opera intussen alleen nog op de Toshiba Tecra kunnen proberen, en die is niet helemaal te vertrouwen als-ie een paar uur aanstaat. De Pentium wordt dan zó heet, dat mijn knieën de onderkant van het bureau lekker voelen doorstralen en de prestaties van de laptop scoren dan omgekeerd evenredig. Ik zal die Opera dus eerst nog eens minstens een paar weken op de desktop thuis uit willen proberen. Misschien word ik er dan net zo enthousiast over als ene Anthony Cowey, die op de website van Opera beweert dat er niks boven dit Noors stukje vakmanschap gaat, en dat hij alle Netscapes en Explorers voorgoed naar de prullenmand verwezen heeft.
Nu kan ik, na een eerste kennismaking van een uurtje testen tussen de bedrijven door, alleen nog maar constateren dat er helemaal niks mis is met gebruiksvriendelijkheid, en dat het ding me alleen daarom al bijzonder bevalt, maar dat ik toch ook al tegen een paar lelijke bugs aangelopen ben. Die er echt uitgehaald zullen moeten worden voordat ik bereid ben om dertig dollar registratiekosten over te gaan maken.
Opera heeft intussen wel een paar verrekte handige opties, die Netscape en Explorer, die qua bestandsgrootte 60 tot 70 keer zo groot zijn, niet eens kennen. Zoals het bijna naadloos in- en uitzoomen van de pagina’s van min twintig tot plus duizend procent. Vooral op een laptop een zegen als je weer eens een pagina tegenkomt die nauwelijks leesbaar is omdat de ontwerper dat mooier vond. Bij Netscape en Explorer kun je weliswaar de fonts enkele fracties oppompen, maar dat is niet vergelijkbaar met de prachtige Opera-zoom.
Vooral wie nog een 486 of een van de oudere Pentiums thuis heeft staan met een bescheiden hoeveelheid geheugen en die geen zin heeft om zo’n oud werkpaard door zijn hoeven te laten zakken onder het gewicht van een modern browser-monster, zou Opera zeker eens moeten proberen. Met een 28K8 modem is het bestand in een kwartiertje binnen en kunt u ermee aan de slag. Waarbij ik niet uitsluit dat de komende 3.0 versie van Opera mijn vaste browser zou kunnen worden. Eerst maar eens even aankijken wat-ie op een kouwe Toshiba doet -en op de PC thuis- en ook nog maar eens even proberen hoe hij werkt onder Windows 3.11. Ik kom nog terug op Opera. Doet me trouwens denken aan de jaren zeventig en de Dizzy Man’s Band: ‘The Opera, The Opera, we all love The Opera…’.
Intussen beginnen de kerstkaarten ook weer binnen te stromen, zowel via het web, als via de ouderwetse brievenbus. Het volgende zal u bekend voorkomen: gisteren kreeg ik nog twee kerstkaarten van mensen die ik glad vergeten was er zelf eentje te sturen. U kent dat gevoel van ‘potjandorie’, moet je alsnog een kaartje de deur uitdoen, dat zo ongeveer met Driekoningen aankomt. Ik zet er in zo’n geval altijd maar gelijk ‘Een goede Carnaval en een Zalig Pasen’ op, dan komt het alsnog redelijk attent over.
Heeft de ontvanger een e-mail-adres, en de kans daarop wordt nog steeds met de dag groter, dan is het een fluitje van een cent. Maak bijvoorbeeld een mooie kerstkaart van jezelf met behulp van een digitale camera, of laat er eentje inscannen door dat vriendje die met sinterklaas een scanner gekregen heeft. Maak er vervolgens iets moois van met Paint Shop Pro of een ander grafisch bewerkingsprogramma en u heeft geen postzegels meer nodig.
Als u daar allemaal geen tijd voor of zin in heeft, kan het nog gemakkelijker. Twee jaar geleden dook het eerste bedrijf op het web op, waar je gratis mooie postcards op kon halen en versturen en inmiddels zijn er daar tientallen bijgekomen. Op de internetpagina op De Stem Online vindt u een uitgebreide verzameling links naar allerlei sites vanwaar allerlei verschillende soorten kerstkaarten opgehaald en verzonden kunnen worden.
Sommige kun je als thumbnails bekijken, formaat postzegel dus, en als je iets ziet dat je wel wat lijkt, click je hem aan en dan krijg je de vergroting voorgeschoteld. Keuze kunnen maken? Naam en e-mail-adres intikken en eventueel nog wat stichtelijke woorden. Een paar minuten later krijgt de geadresseerde in zijn postbakje de groeten van de cardmaster. Die vertelt hem waar in cyberspace zijn kerstkaartje klaar staat en geeft de ontvanger een password waarmee hij de goede wensen op kan pikken.
Ik weet ook wel dat het simpeler zou zijn als de cardmaster die kaart rechtstreeks op zou sturen, maar ze moeten tenslotte toch ook een beetje reclame voor zichzelf maken. Nu wordt iedere ontvanger gedwongen om even in die toko rond te koekeloeren en dat vind ik niet erg, temeer daar het bijna overal nog steeds gratis is.
Zoals op dit moment nog zoveel op de elektronische snelweg. Het is min of meer een kwestie van techniek die afgedwongen wordt door de wetenschap dat nu nog maar weinig mensen bereid zijn om voor nieuws via het web te gaan betalen. Teletekst en kabeltelevisie zijn ook gratis, is daarbij de redenering. De tactieken van de informatieleveranciers wijken niet zoveel af van die van drugdealers. Gratis uitdelen op het schoolplein en bij de eerste tekenen van verslaving er geld voor gaan vragen.
Ik kan u dus alleen maar aanraden nog maar even gauw gebruik te maken van al die gulle giften op de elektronische snelweg en er mee op te houden als het wat gaat kosten. Al neemt u uiteraard wél een abonnement op De Stem Online als dat aan de orde komt… Wie geen computer heeft, en die daarom geen gratis kerstkaarten op kan gaan halen of ontvangen via het web, krijgt hierbij de allerbeste wensen. Op de ouderwetse manier: Gelukkig Kerstmis.