Het behoort nog een week of drie absoluut niet tot de onnozele problemen waar ik dagelijks mee te kampen heb, zoals bijvoorbeeld zorgen dat er voldoende zonnebrand, factor 15, voorhanden is. Maar omdat ik over een vooruitstrevende blik beschik, begin ik me nu alweer met angst en beven af te vragen hoeveel e-mails er op me staan te wachten als ik weer eens in de buurt van een telefoon kom waar ik deze Toshiba aan kan hangen.
Wie mijn bijdrage van vorige week gelezen heeft weet dat ik het fenomeen internetcafé ontdekt en in mijn hart gesloten heb. Daarom zit ik nu, aan een ander strand dan een week geleden, maar aan dezelfde ruisende Pacific, weer een verhaaltje te tikken. Met dank aan de juf van de camping, die bereid was om de stekker van de adaptor van mijn batterypack een uur of vier in het stopcontact van haar kantoortje te laten zitten. Twee volle batterijen, en ik weet van een week geleden dat ze per stuk ongeveer tweeëneenhalf uur meegaan, en dat heb ik wel eens anders meegemaakt. Net als aan de Gold Coast heb ik hier in Mooloolaba, aan de Sunshine Coast, what’s in a name, het is hier net zo bloedheet als daar, weer een internetcafé ontdekt. Morgen even de floppy daar mee naartoe nemen, en mijn nieuwste speeltje activeren, een account bij HotMail.
Ik wilde dat ik twee maanden geleden wat ruimer in mijn tijd gezeten had dan had ik die fantastische service eerder ontdekt en was mijn ‘mail on the road’ nu een stuk simpeler geweest. In plaats daarvan heb ik alle mail, die naar mijn eigen domein gestuurd wordt, door een eenregelig script in de root van mijn eigen mailserver laten forwarden naar mijn account bij Compuserve. Vrienden en bekenden, die me graag ergens mee lastig vallen, weten dat en sturen e-mail naar mijn adres bij Compuserve. Dat is dus allemaal reuze gemakkelijk als je iedere avond of om de paar dagen in een motel komt waar een uithangbord hangt met ‘Direct Dialing’. De motel-helft van de Australische telefoonstekker aan het juiste exemplaar uit mijn onvolprezen verzameling stekkertjes en klaar is kees. Mooi, maar deze vakantie is een sportieve, en er wordt gekampeerd.
Een keer in de week wil ik wel even De Stem Online lezen, mijn stukkie naar Breda e-mailen en kijken wat er allemaal voor onzin in de mailbox zit. Dankzij de internetcafés hoef ik niet meer naar een motel en dankzij HotMail kan ik vanuit welke browser dan ook met mijn post doen wat ik wil. Behalve dan met die van Compuserve, want dat is geen POP3-account, of weet ik veel wat precies, hij weigert in ieder geval om zich te laten openen door HotMail. Ik heb er maar weer eens een uurtje tegenaan gegooid in dat internetcafé, maar al mijn pogingen waren vruchteloos, en omdat ik er in mijn eigenwijsheid een punt van ben beginnen te maken, vertik ik het om aan die jongen van dat café te vragen of ik even mag bellen met die laptop.
Ik zie over een week of wat wel weer als we op bezoek gaan bij bekenden in de outback van Queensland. Waar ze weer met heel andere problemen te maken hebben aangaande de ouderwetse snail-mail, want op de desbetreffende boerderij is acht kilometer van de voordeur naar een brievenbus. Dat is dan nog een kleine boerderij ook, want in het noorden van de Northern Territories liggen maar genoeg cattle-farms die 5500 vierkante kilometer beslaan, zo’n zeventig bij tachtig kilometer. D’r staat nog een hek omheen ook, dus u begrijpt dat er het nakijken en repareren daarvan een fulltime aangelegenheid is.
Terug naar HotMail. Een aanradertje in het tijdperk van de internetcafés. Het is gratis, zodat het enige wat je ervoor op de koop toe moet nemen, de onvermijdelijke reclamebanners zijn. Overigens is er alweer een stuk software opgedoken, dat al die banners netjes voor je wegfiltert, als ze al te zeer aan je ogen doen. Ik doe daar niet aan mee, want ik begrijp best dat die service anders niet gratis te verlenen is en zo schreeuwerig is het bij HotMail nou ook weer allemaal niet. U neemt maar eens een kijkje op www.hotmail.com. U kunt er binnen een minuut een account aan het draaien hebben (uwnaam@hotmail. com). Naar dat adres kunt u rechtstreeks post laten sturen, maar u kunt er ook tot vier andere accounts op binnen laten komen. Het wijst zich allemaal vanzelf uit.
Wat ik straks wel ga doen, is een filterprogramma installeren waarmee ik alle ongevraagde post kan verwijderen. Iedere internetter, beginner, gevorderde, prof of wat daarvoor door moet gaan, weet precies wat ik bedoel. Doodziek word ik onderhand van alle rommel waar ik nooit om gevraagd heb. Variërend van aanbiedingen die mijn seksleven zouden moeten verbeteren tot vage beloftes omtrent het verdienen van een miljoen of zo in anderhalve maand. In het spectrum daartussen racistisch geleuter, reclameboodschappen die anderhalve megabyte beslaan, goeroes en messiassen die het net ontdekt hebben.
Ik wed dat een en ander u bekend voorkomt. Ik wed ook dat u zelf al minstens enkele malen voor filter gespeeld heeft door boodschappen, waarbij u alleen al aan afzender of aan titelveld kan zien wat voor vlees u in de kuip heeft, ongelezen naar de prullenbak heeft verwezen. Hier komen de filter, oftewel de anti-spamming programma’s van pas. Spammen is het ongevraagd bestoken van e-mailadressen met rommel, al dan niet in veelvoud.
De term schijnt voor het eerst gebruikt te zijn door John Cleese of een van zijn discipelen in een oude Monty Python. Voor een beetje cybersurfer moet het een koud kunstje zijn om uit te vinden welke, want ik weet dat er sites zijn waar alles wat ooit in Monty Python gezegd is, door het nageslacht door te vlooien is. Hoe dan ook, er blijken zoveel mensen te zijn die zich flink ergeren aan al die niet gewenste mail, dat daardoor een levendige markt voor programmeurs ontstaan is, die filterprogramma’s schrijven. Op de internetpagina van De Stem Online vindt u een aantal links naar de sites waar ze gedownload kunnen worden. Daar zitten zowel free- als shareware-, als demoversies bij.
Vanwege voor de hand liggende redenen kom ik de komende weken niet aan vergelijken toe, maar zoek in ieder geval naar een belangrijke optie in de aanbevelingen: de mogelijkeid om niet gewenste mail op de server van uw provider te laten killen door het filterprogramma. Aan een filter dat eerst een video van anderhalf megabyte binnenhaalt om vervolgens te concluderen dat u het niet gehad had willen hebben en het pas daarna weggooit, daar heeft u niet zoveel aan. Of stuur om te beginnen een mailtje naar de helpdesk van uw provider om te vragen of überhaupt de mogelijkheid bestaat om mail ongelezen te deleten. Ik weet dat het bij de goede oude Unix-servers wel kan, maar ik weet niet of het een optie is bij een NT-server.
Filteren leer je na het installeren van zo’n programma al doende, vermoed ik. Je begint met het aangeven van welke e-mailadressen je sowieso geen mail wil hebben, een ieder kent er waarschijnlijk wel een paar. Daarna leer je al snel dat je ook kan filteren op strings in de tekst, zoals op schuttingwoorden en dergelijke. Of op bijvoorbeeld ‘Dear Friend’, wat nogal eens boven uit Amerika afkomstige ongevraagd reclame staat. Ik heb nog nooit van mijn leven van een echte vriend, en ook niet van een andere bekende of onbekende, een e-mail gekregen waar ‘Dear Friend’ boven stond. U wel? Ik bedoel maar, weg ermee.
Wie weet waar en wanneer de term ‘spamming’ voor het eerst gebruikt is, zou me een lol doen dat te mailen naar lkrijnen@hotmail.com. Als u er maar geen ‘Dear Friend’ boven zet…..