Ik ben aan de Palm Pilot. ‘Nu pas?’, zullen zij die er allang een hadden met dedain uitroepen. Als u bij degenen hoort die ‘Wablief?’ denken, mag u dat best hardop zeggen. Want tot een week geleden wist ik weliswaar wel wat het was, maar daar was alles mee gezegd. Van nature een beetje sceptisch, loop ik niet graag in de voetsporen van trendsetters. Ik kijk liever even de kat uit de boom als er weer een fantastisch programma gepresenteerd wordt, en als iemand met een elektronische peniskoker loopt te pronken mag ik hem daar graag een beetje mee jennen. Dat jennen zit kennelijk in de volksaard in de Lage Landen, want hier in Amerika is dat absoluut not done. Als iemand iets moois gekocht heeft prijs je hem de hemel in vanwege zijn verantwoorde keuzen en zijn goede smaak. Als het echt iets wanstaltigs is, dan zeg je maar dat het Very interesting! is, en dan wordt je ook vriendelijk bedankt.
De Palm Pilot in kwestie – speciaal voor die met dat dedain: het is een type V – vond ik tot vorige week een hebbedingetje. En ik had er geen nodig. Mijn telefoonnummers ken ik uit mijn hoofd, e-mail adressen bewaart tante Toshiba voor me, en verder heb ik nog een kalender annex adressenboek draaien op mijn eigen server, die ik met iedere willekeurige internetcomputer, waar ook ter wereld, kan benaderen en aanpassen. Waar zou ik zo’n apparaat voor nodig hebben? Dacht ik altijd, als ik in een vergadering zat, waar aan het eind de Casio’s en de Palm Pilots opengeklapt werden, waarna de datum van de volgende vergadering werd
geprikt. Als ze daarmee klaar waren schreef ik de afgesproken datum met een Bic in mijn linkerhandpalm, en later thuis zowel op de kalender in de keuken als op die op de webserver. Dat ging altijd redelijk goed, zolang ik mijn handen niet waste. Al kwamen er dan altijd nog een keer notulen, zowel op papier als digitaal, waar die datum ook nog eens in vermeld werd. Het valt daarom tegenwoordig niet mee om zo’n duffe vergadering gewoon te vergeten, want niemand gelooft nog een smoes over misverstanden.
Altijd gedacht dus dat ik zo’n ding niet nodig had. Bovendien herinnerde ik me altijd mijn maat Graham, die in Melbourne in zijn eentje een cateringbedrijfje draaide. Die was helemaal weg van zo’n met anabolen opgevoerde zakjapanner met toetsenbord, waarin hij in de loop van het eerste half jaar van het bestaan van de zaak zowel zijn adressenbestand als alle uitstaande rekeningen netjes ingevoerd had. Aan het eind van de week haalde hij dat ding uit zijn borstzak, hing hem aan een printer, en draaide alle rekeningen uit. ‘En de backups?’, informeerde ik, nadat ik hem zo een maand lang bezig had gezien. Had-ie geen tijd voor, vond-ie. Een maand later moest-ie een paar koude schotels bij een rondvaartboot op de Yarra River bezorgen. Toen hij zich bukte om een schaal aan te geven, schoot de zakjap uit zijn borstzak, precies tussen twee steigerplanken het water in. Zonder de backup was-ie driekwart van zijn klantenbestand kwijt, plus een week uitstaande rekeningen. Natuurlijk gebeurt zoiets op vrijdagmiddag, en niet op maandagmorgen. Hij is er toen niet van failliet gegaan, maar het scheelde niet veel.
Dat gaat mij allemaal niet gebeuren. Ik heb geen klanten en geen rekeningen. Al wat ik kwijt kan raken is een zooi adressen en een hele partij HTML en programma’s, die ergens anders keurig in een beveiligde directory staan. Waarom ik dan toch zo nodig zo’n ding moet hebben? Wel, eh.., enerzijds hebberigheid, anderzijds omdat ik voor het geld niet kon laten. Want ik snap nog steeds niet waarom dat spul in Nederland in de winkel anderhalf tot twee keer zoveel moet kosten als hier thuisbezorgd.
Very interesting zult u zeggen, ‘waar kan ik er een bestellen?’ Eh, ik kan u dat adres wel geven, maar dan moet u wel een tante in Amerika hebben, want, kennelijk om de Nederlandse importeur te beschermen, mogen de Amerikaanse on-line shops ze niet over de grens sturen.
De hebberigheid ontstond omdat ‘die’ waar we in San Francisco logeren er allebei eentje hebben. En natuurlijk mocht ik ermee spelen. Sceptisch of niet, na vijf minuten was ik weg van het ding, na een uur moest en zou ik er ook een hebben, en weer twee dagen later had ik er een, op het web gekocht.
Voor 370 dollar werd-ie door UPS thuisbezorgd. Maar zie hem in Nederland maar eens te krijgen voor onder de 1200 gulden. Voor wat het dingetje allemaal kan kijkt u zelf maar op de website van Palm Pilot. Waaraan ik dan toevoeg dat het allemaal klopt. Dat van het gebruikersgemak en de batterij die minstens een week vol blijft, ook al gebruik je hem zowat de hele dag. Let alleen niet op de prijzen die ze daar vermelden, want dat zijn (te hoge) adviesprijzen.
Ik heb er mijn hele adressenboekje in getikt, of beter gezegd, geschreven. Je moet er even een soort graffiti – zoals de handleiding dat noemt – voor leren, maar dat valt reuze mee. Een aantal letters, zoals bijvoorbeeld de K, de L, de T en de N moet je net even anders schrijven dan je gewend bent, maar daaraan wen je snel.
Mijn PP is een centimeter dik, ongeveer net zo breed en hoog als en pakje sigaretten en past dus echt in mijn linker handpalm terwijl ik er rechts op schrijf. Er zit een cradle bij, waar een adaptor aan vast zit, plus een serieel of een USB-kabeltje. Tien minuten aan de adaptor en de batterij is weer een week vol. Het kabeltje gaat aan de achterkant aan de Toshiba, waarin ik een stukje PP software heb moeten installeren waarmee ik Pilot en laptop kan synchroniseren.
Da’s een fluitje van een cent: knopje drukken en inhoud van Pilot en zijn ‘mirror’ op de Toshiba komen overeen. Sneuvelt een van beiden, dan zit alles in de andere. Met de Toshiba kan ik iets van vijfduizend verschillende applicaties downloaden, van spreadsheets tot timers, van communicatie-programma’s tot (schaak)spelletjes. Even synchroniseren, en de nieuwe applicaties zitten in de Palm Pilot. Ik kan er ook nog een modempje bijkopen, en dan de Toshiba op reis thuislaten.
In een motel mijn digitale maatje uit mijn borstzak halen (jawel, met een knoopje erop), Compuserve bellen en e-mailen. Ik kan er een boek in downloaden en in bed lezen, want er zit verlichting in. Kleine lettertjes? Valt wel mee, en ik heb dat ding tenslotte niet voor niets gekocht. Het gaat gebruikt worden!