Ik ben, qua browser, terug bij mijn roots: Netscape. Ooit begonnen met een browser waarvan me de naam ontschoten is, moest ik het net op om mijn geheugen op te frissen. Ach ja, NSCA Mozaic, die net als Netscape 1.1, op een floppy paste. Daar kijkt u van op, dat er ooit browsers waren die op een floppy pasten? Zo’n schijfje moet nog ergens achter me in de kast liggen, en ik vraag me af of het enige waarde voor een digitaal museum zou hebben.
We dwalen af: ik heb een nieuwe Netscape aangetrapt, maar waarom van Explorer afgestapt? Omdat ik op het punt gestaan heb om een asbak door de monitor te gooien vanwege de irritante bemoeizucht van Microsoft Internet Explorer als het om mp3 bestanden downloaden of afspelen gaat. Iedere keer begint het kreng een mp3 af te spelen inplaats van me de gelegenheid te geven om het op te slaan, want dat is wat ik wil. Heb ik eindelijk de setting gevonden om daar vanaf te komen, vraagt-ie als een doofstomme iedere keer opnieuw ik dat wel zeker weet.
Klik je dan op ‘ja’, en ‘instelling bewaren’, dan gaat het desondanks bij het volgende nummer weer fout, en begint het geval opnieuw zich te bemoeien met zaken die hem niet aangaan. Een andere onhebbelijkheid is dat Explorer weigert om meer dan twee mp3’s tegelijkertijd te downloaden, terwijl ik het hele album wil. Ik maak zelf wel uit of ik twaalf downloads tegelijkertijd simultaan wil starten. Ik snap dat mijn connectie daar langzamer van wordt, maar ik hoef tenminste niet om de halve minuut allerlei handelingen te verrichten die ook in een keer kunnen. Al dat downloaden is legaal, dus wie op het punt staat om dit verhaal te forwarden naar Buma Stemra, kan zich de moeite besparen.
Deze jongen weet van normen en waarden, en heeft niet eens een peer-to-peer client op zijn machine, zoals KaZaA, BearShare of LimeWire. Net geheel legaal Brainwashed gedownload, de laatste cd van George Harisson. Vanaf weblisten.com, waar je jezelf al voor Euro 1,65 een hele nacht naar hartelust mag downloaden uit een selectie van ongeveer 130.000 verschillende opnamen. Keurig gerangschikt: musicals, blues, singer-songwriters, classical, country, electronic/dance/techno, flamenco, children, jazz/acid jazz, latin, melodic, world music, christmas songs, new age, oldies, pop/rock, rap/hip hop, reggae en soul/rhytm and blues.
Die fooi heb je er gauw uit. De downloads zijn snel, er mankeert niets aan wat je binnenhaalt, en je loopt geen kans op virussen. Anders dan in de schimmige wereld van peer-to-peer netwerken waarin je vooraf nooit weet wat je aan het binnenhalen bent van andermans machines, terwijl je een gedeelte van je eigen bak open moet zetten. Bij Weblisten kan je verschillende andere ‘vouchers’ aanschaffen. Bijvoorbeeld om 2, 10 of 25 nummers te downloaden (respectievelijk 1,5, 7,21 en 17,28 Euro), voor een weekeinde (voor negen Euro zonder limiet vissen), en voor periodes van een tot en met zes maanden zonder beperking. Een maand kost bijna 30 Euro, en een half jaar 116 Euro. De zin van de mogelijkheid van betalen per nummer ontgaat me. Voor nagenoeg dezelfde prijs als een enkel nummer kun je immers een hele nacht tekeer gaan. Ik heb een abonnement voor een maand genomen – dag en nacht dus – en mijn verzameling kwijt geraakte klassiekers en oldies begint met het uur kleiner te worden. Terwijl ik dit stukkie zat te tikken heb ik drie complete cd’s binnengehaald, dus mijn kersverse maand-abonnement heb ik er na dit stukkie allang uit. Volgende week meer over hoe dat allemaal mogelijk is, en over mijn ervaringen met het Audigy geluidsmonster en de Klipsch boxen. En uiteraard mijn oude liefde, Netscape.