De verbazing ben ik allang gepasseerd, maar af en toe ben ik nog verbijsterd over het niveau van de reacties op artikelen op onze website. Zoals onder de verhalen over agente Gabriëlle Cevat, die in Amstelveen doodgeschoten werd door een dronkelap.
Het overgrote deel van die reacties bevatten oprecht verdriet, medeleven en uiteraard ook boosheid. Trollen en volslagen idioten reageren ook, met teksten waar de honden geen brood van lusten.
De comments die op de website in beeld verschijnen, zijn stuk voor stuk gevalideerd door mij of door een van mijn collega’s. Meestal is dat niet zo moeilijk en wordt na snelle lezing op de knop accept dan wel reject geklikt. Soms moet je er wat langer over nadenken, raadpleeg je een collega, soms maak je, al dan niet inderhaast, een verkeerde keuze.
Gelukkig kan op een website, in tegenstelling tot een krant die de brievenbus gepasseerd is, zo’n fout nog hersteld worden. Per dag worden tussen de vijftien en 25 procent van de honderden reacties geweigerd.
Sommige reaguurders zijn werkelijk van God los, velen anoniem, te laf om hun echte naam of e-mail- adres in te vullen, verborgen achter het ip-adres van het bedrijf waar ze werken, de plaatselijke bieb of weten we veel waar.
Een ervan, die van verschillende namen en e-mailadressen gebruikmaakt, reageerde zowaar op een mailtje naar een van die adressen.
Mijn vraag was of-ie zijn toon wat matigen kon. Zijn reply: ‘Het is niet mijn bedoeling om met zo’n links stuk stront in discussie te gaan.’
Tja, wat moet je zo iemand antwoorden?