De jury hoefde niet te komen . . .
De Tweede Kamer doet me dezer dagen denken aan een bos vlooien op de rug van een hond, ruziemakend over de koers die het beest zou moeten volgen.
Vergis u niet; ik heb oprecht respect voor iedere parlementariër, en iedere politicus moet nou eenmaal iets vinden van de kredietcrisis en er iets over roepen.
Terwijl ze donders goed weten dat het niet uitmaakt wat geroepen of gedaan wordt, maar het spel moet zo gespeeld worden. We zijn het schoothondje van Duitsland; trekt de boel daar aan, dan zal het hier rap beter gaan.
In Australië is het niet anders. Volledig afhankelijk van Aziatische en Chinese handelspartners is de boel daar daverend ingedonderd.
Dus komt de regering met plannen, die door de oppositie met veel kabaal worden weggehoond. Ook qua rechtspraak is Australië met Nederland te vergelijken, vooral waar het gaat om bescherming van verdachten en de hoogte (laagte) van de straffen.
Er zijn twee grote verschillen; magistraten en advocaten dragen pruiken en het strafrecht kent de jury. Daarom kan het gebeuren dat gisteren een 19-jarig meisje van vervolging werd ontslagen, terwijl ze toch echt bekend heeft het hoofd van haar stiefvader met een jachtgeweer aan flarden te hebben geschoten.
Om vervolgens dat halve hoofd en de ledematen af te zagen en links en rechts te dumpen. De reden van sepot; de aanklager was er bij voorbaat van overtuigd dat de jury haar vrij zou spreken. Dat omdat het uitgebeende slachtoffer haar jarenlang misbruikt zou hebben.
Nogal wat populisten in dit land zouden een dergelijke gang van zaken toejuichen, maar ik krijg er geen lekker gevoel bij.