Komkommerkwekers gaan zelf op die duivelse bacterie testen. Kennelijk is de paniek hevig, gezien die officiële mededeling van hun eigen productschap. Zoiets wekt het tegendeel van betrouwbaarheid. Kun je net zo goed aan Beun de Haas vragen of de kilometerteller van het wrak van de week klopt. Of de haringboer of zijn enigszins ranzig riekende nieuwe nog vers is.
De antwoorden zijn voorspelbaar. De vraag blijft daarom of we de komende nog komkommers, sla en tomaten kunnen eten? Van verhitte tomaten is wel wat te maken, maar gekookte sla of gebakken komkommers? Intussen dreigt een komkommeroorlog te ontstaan tussen Spanje, Duitsland en Nederland. Terwijl onze Oosterburen onverkoopbare komkommers als mest uitstrooien, geeft Bild de Spanjaarden de schuld.
Die wijzen weer naar ons, omdat wij de de komkommers telen die vanuit Spanje als Spaans geëxporteerd worden. Dat doet me denken aan vaderlandse varkens die levend naar Italië gebracht worden zodat er daar échte Parmaham van Italiaanse varkens gemaakt kan worden. Zo kom je nog eens wat te weten. Of er bij Albert Heijn nou een stempel op staat of niet, ik vraag me altijd dat of de scharrelkip die het ei uitgekakt heeft, ooit zonlicht gezien heeft.
Een vermoeden dat versterkt werd toen ik afgelopen weekeinde langs zo’n betonnen kippenfarm fietste waar buiten niets beweegt. Desondanks stond voor de poort een bordje: scharreleieren te koop. Of zou die kippenboer officieel gestempelde scharreleieren bij de super halen aan wie hij ze eerst verkocht heeft?