De Duitsers hebben hier in 1942 één ding goed gedaan: Ginneken bij Breda ingelijfd. Ik denk omdat de overspannen Ortskommandant vrijwillig het Russische front verkoos boven nog één winter Ginneken.
In Ginneken is altijd gesodemieter. Maakt niet uit waarover. Kapotte lantaarnpalen en zieke bomen worden overal geruisloos gerepareerd dan wel gekapt.
Niet in Ginneken. Hier wordt het een kwestie die altijd in een Poolse Landdag ontaardt.
Het botst hier altijd tussen oud en nieuw. Ginneken was ooit een arbeidersdorp. De bewoners werkten bij de Drie Hoefijzers, de Etna, de Hero, de Enka, of plukten ergens aardbeien.
Dat was oud.
Nieuw heeft zich vanaf de jaren ’60 met lenen of erven het Ginneken ingekocht en -gewurmd. De nieuwen doen deftig hun best om te praten of ze uit Laren komen.
In Gooische kringen zouden ze veel liever verkeren, maar ja, daar zijn de hypotheken nóg hoger. Ginneken spreken ze uit als een rabbi die op Chol HaMoed de Tora leest: een scheurende ch inplaats van de zachte g.
Vanuit dít Ginneken heeft een makelaar (zijn naam s’il vous plaît op zijn Frans als Risjaar Sjoell uitspreken) de gemeente Breda verzocht aan de straatnaam Markhoek minstens één c toe te voegen.
Mar(c)khoe(c)k staat beter op het visitekaartje van toekomstige Chinnekenezen aan wie hij flatjes wil slijten.
Godzijdank weigert de gemeente de aangevraagde kapsones te vergunnen.
Verstandig, voordat een andere snob eist dat de naam Breda wordt gepimpt met extra e’s en a’s.