Café Oud Brabant in Oosterhout was er door een gemeentelijk bouwfoutje bijna niet meer geweest. Maar het bijna drieënhalve eeuw oude pand staat er nu weer fier bij. Misschien moet we een aparte serie gaan maken over alle Hoven van Holland. Er moeten er honderden zijn. In de serie Op Café is er pas één aan bod gekomen, in Etten-Leur, maar daar waren er vroeger twee: één in Etten, één in Leur. Het zou zomaar kunnen dat er in ieder dorp, in iedere stad een Hof van Holland gevestigd is, of is geweest.
Op de dag van publicatie in de krant waren Nico Dijkshoorn en Leon Verdonschot in De Mezz. Dijkshoorn knipte en schoor de foto van Jan en Dianne, die hij Coby en Schuit noemde. Lache!
Café Oud Brabant in Oosterhout, de tiende klant in Op Café, heette ooit ook Hof van Holland. Het oudste café in deze serie tot nu toe, een van de oudere van Nederland. Van 1680, als tapperij. Die datum staat in een muuranker gegraveerd, maar onder welke naam er destijds getapt werd, dat weten de huidige uitbaters Jan en Dianne Schellekens niet.
Het kasteleinspaar nam Oud Brabant in 1988 over. Eelco Benneker is al bijna net zo lang verantwoordelijk voor de inkoop en de dagelijkse gang van zaken. Wat het moest worden, daar wisten ze destijds precies: “We wilden er een een café van maken met Studio Brussel-muziek en buitenlandse bieren. Met een repetitieruimte en een podium. Om op die manier bandjes de gelegenheid te geven om op te oefenen en live op te treden, en natuurlijk ook om ze aan ons te binden.”
Allemaal gelukt, Oud Brabant is al bijna een kwart eeuw het thuis van popbands, rockbands, jazzbands, dweilbands en toneelvereniging Link. Gastheer van festivals: Mr. Pieter van Vollenhovenfestival, Bevrijdingspop, OB festival, Etalagepop, Celebr80’s Live en het Blues en Rootsfestival.
Ruim vierentwintig jaar volop leven en muziek, maar met een unieke, ruwe onderbreking. Vijf jaar geleden werd het ruim 300 jaar oude pand als door een reuzenhand pardoes door elkaar geschud. De deuren kraakten uit de sponningen, de ruiten barstten, de bakstenen sprongen uit de voegen, de tegels knalden uit de vloer, de pannen vielen van het dak, en het bier spoot uit de fusten.
Foutje van de gemeentelijke aannemer die plompverloren over de hele lengte van café en achterliggende zaal een sleuf zo breed als de straat gegraven had. Zonder de fundamenten te beschermen, die zonder de benodigde tegendruk bezweken. De paniek was groot, de hele straat werd inderhaast ontruimd en het leven van Jan en Dianne stond twaalf maanden op zijn kop. Het duurde een vol jaar voor de boel weer op orde was. Er kwamen advocaten en een kort geding aan te pas, maar de gevreesde bodemprocedure bleef uit. “Dan waren we nou nog aan het procederen geweest.”
De gemeente Oosterhout schikte uiteindelijk met Schellekens en Jan Leyten, de eigenaar van het pand. “Maar pas na de nodige publiciteit en steun. Wat dat betreft hebben ze op het gemeentehuis wel wat geleerd hoop ik.”
Wat de totale schade geweest is, weet Jan niet precies, wel dat met de herbouw en de inkomstenderving alleen al een bedrag van ongeveer negen ton gemoeid was.
“We zijn precies, een jaar dicht geweest”, zegt Jan Schellekens, “op 29 augustus 2006 begon het te knallen en te scheuren, op 29 augustus 2007 zijn we weer officieel open gegaan. Dat hebben we toen ook maar precies hetzelfde tijdstip gedaan, om tien over half zes.”
Met muziek, want Oud Brabant is een muzikaal café. Er zijn het hele jaar door optredens in verschillende soorten en stijlen, terwijl de oefenruimte nog veel vaker luidruchtig uitgewoond wordt. Onder de bovenzaal waar ook van alles georganiseerd kan worden. Verschillende bandjes hebben van de logistieke en technische faciliteiten van Jan gebruik gemaakt om een cd of demo op te nemen.
Oosterhouts boegbeeld en legende Kaz Lux doet er ook wel eens iets, dus de vraag ligt voor de hand: is Jan familie van Schel Schellekens, de tweede drummer van Brainbox, na Pièrre van der Linden?
Verbaasde blik: “Die ken ik niet, maar ik heb vroeger wel zelf in verschillende bands gezongen.”
Kastelein, zanger, en jongerenwerker: “Ik heb een eigen bureautje dat jongerenwerk doet in Dongen.”
Dat kwam dus redelijk wel van pas tijdens die verplichte sabbatical gaande sloop en de herbouw?
“Nou, toen had ik ook mijn handen meer dan vol aan al het gedoe met de advocaten en de gemeente.”
Het karakteristieke pand en de aanbouw staan er strak bij, de vloeren glanzen, het kan zo te zien met gemak weer driehonderd jaar mee. Uiteindelijk lijken Oud Brabant en Jan en Dianne er door het half instorten niet slechter op geworden te zijn.
Niet dan?
“Dat is zo, daar ben ik eerlijk in. We hoeven ons nu ‘s winters bijvoorbeeld niet meer suf te stoken omdat het nu goed geïsoleerd is. Maar dat jaar was geen pretje. Ik ben er niet overspannen van geworden, maar zoiets gaat niet in je kouwe kleren zitten. We zijn er wel een jaar lang dag en nacht mee bezig geweest.”