Op tweede kerstdag koos Bartje in de Bredase Van Goorstraat in een onbewaakt ogenblik voor de eerste keer in zijn leven het vrije luchtruim.
Twee dagen later werd het kuifparkietje door een dierenambulance uit Etten-Leur teruggebracht bij de dolgelukkige Jac en Toos Hakkers, die er twee nachten van wakker gelegen hadden. Nadat de halve straat in zo ongeveer de hele binnenstad mee had geholpen met Bartje zoeken, en Bartje roepen.
Jac en Toos zitten nu nog met één prangende vraag die ze graag opgelost zien: de naam van de anonieme redder die Bartje in een bananendoos voor de poort van het dierenasiel in Breda achtergelaten heeft. Ze willen hem graag bedanken met een bloemetje, want zonder had het nieuwe jaar voor hen niet slechter kunnen beginnen.
“Ach, we waren zó bang dat een kat hem te pakken had. We weten alleen dat die meneer of mevrouw haast had, en naar het werk moest. Het asiel was gesloten dus toen hij heeft hij het noodnummer gebeld en Bartje voor de deur gezet.”
Omdat er in Breda geen vogelopvang meer is, werd Bartje op transport gesteld naar Etten-Leur. Na een trits telefoontjes kwam alles goed. “Nadat ik Bartje beschreven had, geloofden ze me wel in Etten-Leur. De man van de dierenambulance moest toch in Breda zijn, dus die beloofde ons om hem af te zetten.” Toen het zo ver was, schoten Jac en Toos vol. “Bartje kwetterde van vreugde de hele straat bij elkaar toen hij ons zag.”
Bartje doet weer wat hij altijd deed: binnen vliegen en de boel opvrolijken. De deur wordt voortaan beter bewaakt.
Nou de naam van de onbekende redder nog.