Groot en klein dierenleed bij een ochtendwandeling langs Mark en Mastbos. Richting Zeven Heuveltjes lag een paard dood te gaan na een misstap of een hartaanval. Brandweer erbij, paardenmensen en voorbijgangers in de stress. Ik had geen zin om daar voor paparazzi te spelen, dus geen foto gemaakt. Deze wel; een jong uiltje onder aan een boom bij de ingang van het weggetje naar de boerderij van Staatsbosbeheer aan de Mark. Daar waar momenteel iedere dag veel mensen komen kijken naar het paar ooievaars dat zich daar gevestigd heeft. Een groep wandelaars op leeftijd bewaakte het uilskuiken. Terwijl pa ooievaar… >> Lees verder . . . >>
Mijn beetje foute oudoom
<p> Ik ben niet joods en in de Tweede Wereldoorlog zijn geen familieleden afgevoerd of omgekomen. Was dat het geval geweest dan had ik wellicht een uitgesproken mening over de heibel rondom Auke Siebe Dirk en zijn gedicht over zijn foute oudoom Dirk Siebe.Volgens de nabestaanden is het uit den boze om tijdens de herdenking van de slachtoffers van de Duitsers iemand te herdenken die daar medeverantwoordelijk voor was. De bezwaren begrijp ik, en dat men daar niet overheen wil stappen, daar kan ik me ook iets bij voorstellen. Net zoals bij de duivelse dilemma’s in een verscheurde familie, met… >> Lees verder . . . >>
Twee handige afstandsbedieners voor de iPhone
Twee remote apps op de iPhone geïnstalleerd: Remote van Apple zelf, en Remote Jr., van RemoteHD. Een Apple TV heb ik (nog) niet, die zou ik met beiden kunnen bedienen. Wat ze ook allebei kunnen is iTunes regelen vanaf je iPhone. Reuze handig als je elders in huis zit terwijl de muziek knalhard op staat en de telefoon of de bel van de voordeur gaat. Of in de schuur annex werkplaats, waar ik een een nog steeds perfect werkende dertig jaar oude Pioneer combo aan het digitale gedoetje geknoopt heb. Via een adapter hang ik daar Spotify op de iPhone… >> Lees verder . . . >>
Statler én Waldorf? Ik?
Aan de gelijkenis kan het niet liggen. Oordeel zelf aan de hand van het nieuwe statieportret in de krant, dat me door de hoffotograaf van de redactie door de strot geperst is. Waarom? Gewoon, omdat het volgens de beeldmaffia hoog tijd was om weer eens iets te veranderen. Goed, deze foto of de vorige; mij is het een volslagen raadsel waarom ik door mijn omgeving regelmatig met Statler én Waldorf vergeleken word. Zelf zie ik geen enkele overeenkomst met Statler dan wel Waldorf. U weet wel, dat bejaarde duo dat in de Muppet Show vanaf het balkon alle aanwezigen luidkeels… >> Lees verder . . . >>
Vijfduizend gratis computers op één dag
Het was een van de leukste dagen van de afgelopen reis. Op 29 februari werden in Nicaragua op het uit twee enorme vulkanen bestaande eiland Ometepe 5000 laptops uitgedeeld. Uitgerekend op de ochtend dat we daar na een paar uur onderin een soort natte, naar bananen, koffie en varkens riekende veersloep terecht gekomen waren.Zie http://one.laptop.org/ waar nog veel meer geweldige foto’s van glunderende straatarme kinderen staan met hun XO.Ik vond het een ontroerende dag, op dat absurd mooie eiland midden in het absurd grote (8000 vierkante kilometer) Lago de Nicaragua. Zowel de Azteken als de Spanjaarden eeuwen later dachten dat… >> Lees verder . . . >>
De laatste loodjes
Het heeft even geduurd – 22 maanden – maar dan heb je ook wat: een paar weken eerder dan verwacht wordt Dorus volgende week op- en afgeleverd. Jeroen heeft hem proef gereden, gestuurd, geremd, en ge-APK’ed. Versnellingsbak en de Stromberg carburateur zijn de laatste twee maanden uit elkaar gepeurd en gereviseerd. De bak heeft nu een ‘langere’ eindoverbrenging, prettiger cruisen. Lakschade links achter, waarvan niemand weet van wie wat of waar, is bijgespoten. Dat waren de laatste majeure klussen, komende week de laatste loodjes. Taxeren en terug de verzekering in, het kenteken ontschorsen bij de RWD, Jelle en Jeroen werken… >> Lees verder . . . >>
Het Griekenland van West-Europa?
De ferry naar Isla de Ometepe in het Lago Nicaragua. Zonder koketteren kan ik iedereen aanbevelen ieder jaar een maand of twee naar een of meer straatarme landen te gaan. De blik wordt verruimd, bescheidenheid, dankbaarheid en relativeringsvermogen groeien. Waarna je bij terugkeer de eerste weken verbijsterd hoort waar men zich hier boos en druk over maakt. Over mobieltjes en internet die het een paar dagen niet doen, bijvoorbeeld.Leuk om te horen hoe men in Latijns-Amerika tegen Nederland aankijkt. Waar ze in Nicaragua en Panama lachend een duim opsteken omdat Holanda de Cupa del Mundo de Baseball gewonnen heeft. In… >> Lees verder . . . >>
Hoe VW zichzelf onmisbaar maakte
Waar drie van mijn hobbies elkaar kruisen kan ik natuurlijk niet achter blijven: (oude) Volkswagens, internet en Dutch Cowboys. Op DC staat een lang verhaal – in twee delen – over de legendarische Volkswagen reclames. Helaas is mijn oog er pas gisteren op gevallen, anders was ik voor de tweede keer naar dat fantastische Louwman museum in Den Haag gegaan. Daar heeft de Alfredo Marcantonio dinsdag een lezing gehouden over die historische campagnes van Doyle Dane Bernbach. Het reclamebureau waar de serie Mad Men op gebaseerd is, dat terzijde. Het mooie is dat Volkswagen, vijftig jaar nadat met die campagnes… >> Lees verder . . . >>
Het boeltje draait weer
Altijd spannend, na twee maanden de Macs weer aanslingeren. Nog nooit in mijn directe omgeving meegemaakt dat de bliksem de boel liet crashen, maar omdat ik ook niet de primeur van de straat wilde hebben de hele toko voor het afreizen van de stroom afgehaald. Da’s in mijn geval simpel omdat het digitale boeltje vanaf één stopcontact binnen komt. Dat overigens nogal diep en moeilijk verborgen zit in een soort extra meterkast in de huiskamer waar ergens in het donker op de tast die stekker voor internet, telefoon en televisie zit. Lastig als je Ziggo om de zoveel tijd een… >> Lees verder . . . >>