Aan de gelijkenis kan het niet liggen. Oordeel zelf aan de hand van het nieuwe statieportret in de krant, dat me door de hoffotograaf van de redactie door de strot geperst is.
Waarom? Gewoon, omdat het volgens de beeldmaffia hoog tijd was om weer eens iets te veranderen.
Goed, deze foto of de vorige; mij is het een volslagen raadsel waarom ik door mijn omgeving regelmatig met Statler én Waldorf vergeleken word.
Zelf zie ik geen enkele overeenkomst met Statler dan wel Waldorf. U weet wel, dat bejaarde duo dat in de Muppet Show vanaf het balkon alle aanwezigen luidkeels met ironische opmerkingen bombardeert.
Aha, dat zal het zijn! Nou begrijp ik waarom ik via via hoorde dat één collega siddert bij het idee bij het dagelijkse ochtendoverleg aan de ronde tafel tussen mij en de andere Statler of Waldorf van de redactie terecht te komen.
Die heeft gewoon moeite om op dat matineuze moment mijn scherpzinnige humor te doorgronden. De aanleiding tot deze ontboezeming is de zoveelste vergelijking met dat duo.
Een persbericht dat door mijn chef geforward werd over de opening van het Statler en Waldorf Café op het strand van Velsen Noord.
Met als toevoeging: ‘goeie tent voor jou.’
Meer niet, maar ik vermoed dat ie me graag naar een cursus neurolinguïstisch programmeren en communiceren zou willen sturen.
Desnoods in Velsen, liefst in Wladiwostok.
Niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Mijn tot nu toe vrij stabiele zelfbeeld begint er een beetje van te wankelen. Ik zie mezelf zo graag als het zonnetje in huis. Zou er iets aan mijn psycho-spiegel mankeren?
Statler en Waldorf zouden het antwoord wel weten.
Statler: ‘Wat een waardeloze column.’
Waldorf: ‘Verschrikkelijk.’
Statler: ‘Walgelijk’.
Waldorf: ‘Lezen we hem volgende week weer?’ Statler: ‘Natuurlijk!’