Die gele kaart kreeg-ie meteen, maar waar blijft de megaboete voor Mario Balotelli? Die ouwe knarren van de UEFA hebben nu nog niet in de gaten dat het uittrekken van zijn shirt onverbloemde reclame was voor dat blauwe plakband op zijn rug.
Ik vermoed dat die drie repen tape hem een slordig miljoen opgeleverd hebben van de fabrikant van dat spul. Zodat nog meer goedgelovige en minder getalenteerde sporters dat plakband op hun spieren plakken en denken dat ze er harder door gaan lopen.
Moderne kwakzalverij, net zoals de compressieshirts en -kousen, magnetische armbanden en tattoos. Misschien zie ik nog wat trends in de hulpmiddelen over het hoofd, maar een mens kan niet van alles op de hoogte blijven.
Behalve de legendarische trendwatcher Lidewij Edelkoort is er in Nederland niemand te vinden die precies weet wat cool, kek en sexy is in de verschillende leeftijdsgroepen.
Daarom schroom ik niet om u te laten weten dat ik woensdag dacht dat de advertentie die ik in een huis-aan-huisblad tegenkwam van het plaatselijke dierenasiel was.
Temeer daar de kop – De Kale Poes – vergezeld werd door een foto van . . . een kale poes. Zo’n haarloze gerimpelde Sphynx, dat modieuze misbaksel dat model stond voor de aanstekelijke monsters in The Gremlins.
In eerste instantie dacht ik ook nog dat de Brazilian Wax die er onder stond een andere poes was waarvoor een baasje gezocht werd.
Als u me nu nog niet uit zit te lachen bent u kennelijk net zo wereldvreemd als ik woensdag was.
In goed gezelschap derhalve, want als we samen regelmatig zouden kijken naar programma’s waarin (ooit) bekende Nederlandsen met klysma’s, bleekmiddel, ontharingspleisters of wax aan de gang zijn dan hadden we onmiddellijk het verband tussen Braziliaanse wax en kale poezen gevat.
Zelfs als er een foto van een echte kale poes boven staat