Er zijn babyboomers die er een trauma aan overgehouden hebben: ouders die elkaar op weg naar de Costa Brava het rijdende kot uitvochten, de ANWB kaarten en het telefoonnummer van de alarmcentrale op schoot. Maar er zijn ook echtparen die het zonder enige spanning een leven lang doen, bij leven en welzijn, gezondheid en ziekte, voor- en tegenspoed: samen navigeren.
Het hoeft niet meer, in deze tijden van smartphones, TomTom’s, of in het dashboard ingebouwde satellietnavigatie. Wie anno 2013 met zijn tweeën nog zoekende is met een kaart op schoot, doet dat voor de lol. Met naast zich het eigen lief, of met een andere navigator, die beter bij het karakter van de chauffeur past.
Zoals afgelopen zaterdag, bij de 59e Turfschiprit van De Baronierijders, waaraan ruim veertig equipes deelnamen. Met enkele bijzondere auto’s, zoals een paar speciaal voor rally ingerichte klassieke Volvo’s, een Lotus, een NSU Prinz TT en een Ford RS 2000. Maar meer dan de helft hele gewone auto’s, want iedereen die er lol in heeft kan meedoen met zijn eigen daily driver of leasebakkie.
Ingedeeld in drie verschillende niveau’s navigeerden ze zaterdag in een geografische vijfhoek in de polders tussen Oosterhout, Drimmelen, Hooge Zwaluwe, Made en Den Hout. Aan de hand van een topografisch kaartje, goed uitkijkend naar plaatjes, vlaggetjes of andere te noteren en te controleren kenmerken. De sfeer, vooraf en achteraf, was vrolijke en ontspannen.
Al werden de gesprekken gevoerd in een taal waarbij de leek de weg kwijtraakt voordat de rit begonnen is: getekende lijnen, bol-pijl systemen, vrije route-punten en ingetekende lijnen met barricade.
Maar hoe weet je anno 2013 dat er niemand stiekem de hulp inroept van iPhone, TomTom of Garmin? “Dat heeft niet zoveel zin”, lacht voorzitter Peter Schets van de organiserende Baronierijders.
“Op zo’n ding kan je hooguit zien waar je bent, niet waar je op moet letten. Iedereen die hier aan meedoet kan kaart lezen, en weet al precies waar hij is. Je zou op je TomTom de kortste route naar een volgend punt kunnen plotten, maar de hele route staat al op de kaart die iedereen bij vertrek krijgt. Bovendien weet dat ding niet waar de herkenningspunten staan die op het formulier genoteerd moeten worden. We hebben wel afgesproken dat er geen mobieltjes en navigatiesystemen gebruikt worden, maar daarop controleren doen we niet eens. Dat is niet nodig, en zijn ook nog nooit klachten over geweest van andere deelnemers.”
Het hier niet nader te noemen trio dat uw verslaggever de hele middag was opgevallen vanwege veelvuldig stoppen en stilstaan, keren, en op en neer en en achteruit rijden, had er desondanks wellicht beter aan gedaan digitaal te spieken.
Toen het gros van de rijders in het restaurant van het Amrath Hotel Brabant onder het genot van een biertje aan het evalueren was, hadden anderen de klassieker al huiswaarts genavigeerd.
Uiteindelijk arriveerden de hekkensluiters. De draaideur als laatste horde genomen werd de Turfschiprit door hen in stijl afgesloten: men liep de verkeerde zaal in. Dat kon er nog wel bij, want er stonden geen strafpunten op.
Uitslag: A.S.C. De Baronierijders