Bizarre discussie waar ik vorige week op Facebook in belandde, over de cover van De Morgen. Die door de preutspolitie van Zuckerberg werd verwijderd. Omdat, ja waarom eigenlijk? Voor wie hem niet gezien heeft: het ging om een aangrijpende foto van Sebastian Tomada. Als ankeiler van een Syrië-special. Onder de kop ‘De oorlog die niemand wil zien’ staat een huilende peuter, de handen en het gezicht onder het bloed. Tomada haalde er een tweede prijs mee bij de World Press Photo. Aangrijpend genoeg, maar ja, er was al wat geroezemoes over de overall winnaar van de laatste World Press Photo,… >> Lees verder . . . >>

Voor een mooiweerfietser zoals ik, beetje bibberiger dan de bikkels die de hele winter doorgefietst hebben, lijkt het weer vanaf vandaag goed genoeg te worden om weer eelt op het zitvlak te kweken zodat ik weer deel uitmaak van een contingent verkeersdeelnemers dat de nodige irritatie opwekt bij andere weggebruikers. Ook al rij ik meestal alleen, want ik fiets niet graag in een peloton. Het tempo ligt weliswaar hoger dan wanneer je solo koerst, maar je bent alleen maar bezig met op je voorganger letten, in plaats van op al het moois dat je passeert. Ik heb altijd een camera… >> Lees verder . . . >>

Om de paar jaar wordt er een bezem door de redactie gehaald gaande een grote schoonmaak. Die eindigt na een stoelendans waarin voor bijna iedereen op de een of andere manier een plek aan een ander bureau gevonden wordt. Voor vastgeroeste achterwerken kan zo’n verandering geen kwaad, merk ik zelf. Sinds dinsdag zit ik in een knus kantoor in Etten-Leur, en heb ik daar omheen al een hele hoop mensen leren kennen. Mijn nieuwe standstek bevalt me prima, al heb ik het vermoeden dat ze mijn voorganger erg missen. Terwijl ik mijn best ga doen om die naar de vergetelheid… >> Lees verder . . . >>