Meerdere malen per week krijg ik het gevoel dat Diederik Stapel op proef weer een onderzoek gegund is door een universiteit of overheidsinstantie.
Eergisteren pakte Trouw uit met de resultaten van een door de christelijk krant betaald vraag- en antwoordspelletje van de afdeling Kieskompas van de Amsterdamse Vrije Universiteit.
Zoals dat tegenwoordig gaat: er wordt om te beginnen een tweet de wereld ingestuurd, terwijl er tegelijkertijd een mail uitgaat naar zo’n 1.200 adressen op een perslijst.
Facebook volgt, de radio en televisie er achteraan, de volgende dag wordt alles nagekauwd in de kranten die er nog zijn.
Dit weekend verschijnen er nog wat lange interviews met de vragenstellers, waarna volgende week alles wegebt, met hier en daar nog een nabeving en een enkele nascheet.
Conclusie: dat vooral vrouwen en lager opgeleiden ‘boosheid’ en zelfs ‘walging’ zouden ondervinden bij politieke partijen. Het is maar dat u het weet: u bent boos, heel erg boos.
Boos over de crisis, de werkloosheid, de klimaatverandering. Woedend en walgend van alles en iedereen. Intussen zou uit een drie dagen eerder verschenen rapport blijken dat we mondiaal op de vierde plek staan van een lijst ‘gelukkige landen’.
De onderzoekers van World Happiness Report zijn tot die conlusie gekomen door te kijken naar onder meer de jaren dat men in gezondheid leeft, of men iemand heeft op wie men kan rekenen, of men de vrijheid heeft om levenskeuzes te maken.
Verder spelen vrijgevigheid, het ontbreken van corruptie, het bruto binnenlands product per hoofd van de bevolking en een groot aantal andere parameters mee. We wonen hier met zijn allen in een enorme paradijselijke couveuse.
Zullen we maar eens wat minder gaan zeuren?