Altijd lastig, humor. Waar de een van het lachen in de hik schiet, loopt de ander van woede paars aan. Wat door mij als verfijnde ironie bedoeld is, kan ook als toppunt van vilein venijn opgevat worden.
Het is voorgekomen dat men beweert zich de tranen in de ogen gelachen te hebben over een dezer columns, terwijl er woedende reacties op hetzelfde epistel arriveerden. Soms ben ik daar verbaasd over, soms begrijp ik het wel.
Er al te veel rekening mee houden, doe ik niet. Je kan het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken. Ik schrijf hem zonder enige last of ruggespraak, al zal ik nooit grappen maken over iemands uiterlijk. Of iemand beledigen, maar dat is een lastig te realiseren voornemen. Meermalen is iemand zwaar beledigd gebleken door wat ik als geintje bedoeld had. Gelukkig ben ik niet de enige die wel eens miskleunt.
Kanker is iets waar ik geen grappen over zou willen maken, om voor de hand liggende redenen. Nota bene KWF Kankerbestrijding zelf dacht dat het wel kon, een beetje kankerhumor in de campagne. Naar eigen zeggen weloverwogen; er is lang en goed nagedacht voordat ze een paar lollig bedoelde spotjes produceerden. Als volgt aangeprezen: ‘Aandacht aub! is een ‘psychosociaal gestoorde’ comedy, speciaal voor medisch specialisten, oncologieverpleegkundigen en andere zorgverleners en brengt de relatie tussen kankerpatiënt en zorgverlener op een hilarische wijze in beeld.’
Helaas kon ik gistermiddag de gewraakte video’s niet meer bekijken om zelf tot een afgewogen oordeel te komen. Ze zijn verwijderd van het KWF YouTube-channel, omdat er nogal wat kijkers woedend werden. Geheel des internets zullen ze vandaag wel weer ergens opduiken.
Ik ben erg benieuwd of ik er heel hard om had kunnen lachen.
P.s. deze column schreef ik vrijdagmiddag. Zaterdagmorgen staan de door de KWF verwijderde video’s samengevoegd op GeenStijl / Dumpert. Ik heb ze hierboven in een embed gezet. Tja, een beetje harde humor, soort van Little Britain. Eentje is wel leuk, maar dan weet je het ook wel. Oordeelt u zelf maar.