Nokia mag dan deze week als merk (definitief?) verdwenen zijn, de tune blijft onsterfelijk.
U weet weet wel, dat riedeltje waarmee je jezelf belachelijk maakte in de tijd dat de naam Nokia nog mobieltje betekende.
Een mobieltje was een Nokia, want er was bijna niks anders dan Nokia.
Zo ongeveer iedereen die rond de eeuwwisseling al een mobieltje had, had een Nokia. Zodat er maar twee dingen waren waarmee je jezelf als bezitter van een Nokia kon onderscheiden: hip hoesje, of kekke ringtone.
Klonk het standaard ingestelde belgeluidje uit jouw Nokia over de werkvloer dan was hoon je deel. Omdat je voor iedereen duidelijk hoorbaar niet bijdehand genoeg was om het te veranderen.
Zou Francisco Tárrega, de componist van ‘Gran Vals’ nog geleefd hebben, dan zou hij miljardair geworden zijn van de rechten.
Ook al werden er maar vijf maten gebruikt uit de door hem gecomponeerde gitaarsolo. De Finse telefoonfabrikant uit de plaats Nokia stopte die vijf maten in 1994 met de naam ‘Grand Valse’ als eerste muzikale ringtone in de Nokia 2110.
In de hoogtijdagen van Nokia werd het riedeltje wereldwijd naar schatting tegen 1.8 miljard keer per dag afgespeeld, oftewel 24 uur per dag 22.000 keer per seconde.
Dat zijn cijfers waar ze bij de Buma alleen maar nat van kunnen dromen.
Maar Tárrega schreef het al in 1902, zeven jaar voor hij in Barcelona het leven liet, zodat de rechten in 1979 verlopen waren.
Zoals dat gaat met alles wat ooit cool, hip of kek was, en nu niet meer is: dat wordt het vanzelf weer.
Als Nokiaan van het eerste uur werd ik op een gegeven moment door de baas van een iPhone voorzien. Het was even wennen, maar ik zou die 5S niet meer willen missen.
Maar dat riedeltje kan wel weer, zeg ik als trendsetter. Lach me niet uit als u de mijne hoort overgaan. U loopt achter, ik loop voor.