Op mijn iMac heb ik onder Google Chrome een scriptje draaien dat doet wat Facebook zelf niet automatisch doet. Dat dingetje geeft me een seintje als iemand me op dat sociale netwerkje uit zijn vriendengroep gooit. Even kijken: dat is me de afgelopen twee jaar precies tien keer overkomen.
Het betrof in een paar gevallen vage vrienden of vriendinnen. Die de volgens mijzelf zeer fijnzinnige ironie in posts en/of comments kennelijk niet vatten. Of wel, en mijn aanwezigheid juist daarom niet langer pruimden.
Soit, even goede vrienden, en ik hoop van harte dat ze met zichzelf en het restant van hun vrienden meer plezier hebben nu ze me geruimd hebben. In twee gevallen betrof het Russinnen die naar westerlingen aan het vissen waren.
Die ontvriendden me, kennelijk zwaar beledigd, nadat ik ze had laten weten dat ik geen Malle Pietje heet, en dat ik bovendien helaas bezet ben. Voordat u zelf in een chat met Russinnen enthousiast op het toetsenbord begint te timmeren: kijk eerst eens naar de leerzame serie Catfish op MTV.
Goed, dan waren er nog een paar, die genoeg van me hadden, van wie ik geen nota meer had wie ooit wie geïnviteerd en toegelaten had. Tot zover niks bijzonders aan het front, tot ik een week of wat geleden voor de eerste keer danig verrast werd door een ontvriending.
Al zou de man, al heb ik weer geen idee waarom, de gloeiende pest aan me hebben, dan nog lijkt het me niet zo slim om mij uit zijn digitale kroeg te knikkeren.
Want nu ik pardoes ontvriend ben door de fractie-voorzitter van D66, dezelfde waar ik met de gemeenteraadsverkiezingen op gestemd heb, ben ik met met de handen in het haar het spoor volledig bijster.
Zeg nou zelf: een mens zou voor minder uit pure balorigheid PVV gaan stemmen.
Niet dan?