Krijnen.Com Krijnen.Com

Roland Garros

Ion Tiriac, de coach van Ilie Nastase, placht bij dat soort gelegenheden wel eens een glas op te eten – als het maar kristal was. Verder dan deze poging ben ik na een desondanks gewonnen weddenschap niet gekomen, hier op het terras van Roland Garros, onder het toeziend oog van nestor Bep van Houdt
Op de middelste zaterdag mis ik Roland Garros. Van 1982 tot en met 1996 zat ik er tennis te bekijken, en over tennis te schrijven. Om iedere avond zo snel mogelijk de Rive Gauche op te zoeken, waar we in Café Danton kind aan huis waren.
Ik heb op de gemalen baksteen fantastische tennissers geboren zien worden, en zien sterven.
Minstens duizend duels genoten, waarvan ik er vier nooit van mijn leven had willen missen: Wilander-Vilas (finale ’82), Noah-Wilander (finale ’83), Lendl-McEnroe (finale ’84) en Chang- Lendl (4e ronde 1989, met de onderhandse service).
Meer nog mis ik Garros vandaag vanwege de traditionele Partie de Beaujolais. Op de middelste zaterdag, vandaag. In de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw had je nog geen internet, en hoefde je als verslaggever op zaterdag helemaal niks te doen. Geen website, Facebook of Twitter, proost!
De Beaujolais Party was het uithangbeeld van de Fransen, maar ontaardde altijd in een dramatisch duel proeven – en drinken – tussen Nederlandse en Britse tennisverslaggevers.
Je kon kiezen uit de tien Grand Crus: Brouilly, Chénas, Chiroubles, Cote de Brouilly, Fleurie, Juliénas, Morgon, Moulin à Vent, Régnié en Saint Amour.
De mooiste wijnboer uit iedere streek, ongetwijfeld het resultaat van gekonkelfoes en vriendjespolitiek op het Departement du Beaujolais, kwam er opdraven met een pallet vol flessen.
In zijn kielzog de beste traiteur, wie weet zijn schoonvader, zich een ongeluk sjouwend met manden vol prachtige worsten, patés en kazen.
Er was altijd een deftige toespraak van een zichzelf zeer important achtende hotemetoot, de hostessen waren van het slag dat u binnenkort iedere dag de etappewinnaar van de Tour de France ziet kussen.
Laat die Fransen maar schuiven.
Ik mis Roland Garros.