Ik heb nooit het idee gehad dat klagen iets is dat Bredanaars in de genen zit. Kankeren en mopperen wel, maar dat is zo typisch Nederlands, dat Breda niet veel af zal wijken van de nationale norm. Toch ik het gevoel te krijgen dat Breda een stad van klagers geworden is.
Jammer dat de Singels ooit uitgegraven zijn, anders hadden we één passende klaagmuur van een kilometer of acht rondom de binnenstad gehad. Zolang ik bij deze krant werk, en dat is nogal lang, wordt er via de krant geklaagd. Door lezers die de telefoon pakken, die voorheen een brief schreven, en die zich tegenwoordig, al timmerend op een toetsenbord, de krant met mails bestoken.
Of die zich, in de geest van de tijd, dagelijks fanatiek uitleven in de comments onder een verhaal op de website. Natuurlijk zijn er mensen die meer dan een punt hebben. Die in hun recht staan, die groot gelijk hebben, die met hun kop tegen blinde muren blijven lopen, wiens klachten gehoord noch beantwoord worden, laat staan dat er recht aan gedaan wordt.
Die zo gefrustreerd zijn door instanties of bedrijven, waar ze geen meter verder komen, dat er uiteindelijk nog maar twee wegen resteren: de rechter of de krant.
Meestal proberen we ze, onder het toepassen van hoor en wederhoor, verder te helpen.
Maar er zijn ook Bredanaars die werkelijk altijd en overal wat over te klagen hebben. Over alles wat er georganiseerd wordt in de stad, over iedere wegafzetting, over ieder noodzakelijk onderhoud in de stad, maakt niet uit wat.
Ten aanzien van de ingezonden brieven in de krant en de commentaren op de website worden regels gehanteerd, maar op de sociale media kan iedereen ongehinderd zijn gang gaan.
Natuurlijk is het logisch dat er bij een bui van de proporties van donderdagavond hier en daar een paar putten riolen overstromen. Voor een aantal Bredanaars, en dat al vóór het hoogtepunt van het onweer, reden om ambtenaren, aannemers, projectleiders voor klungels en nitwits uit te maken.
Her en der in de stad is de afgelopen maanden noodzakelijk onderhoud gepleegd. Logisch dat het werk in de zomer gepland wordt, zou je denken. Niet zo gek dat de halve stad op de schop gaat als de halve stad aan de Katjeskelder ligt, of in Cadzand.
Desalniettemin reden voor een regen aan klachten. De opbrekingen gaan gepaard met verkeersbeperkende maatregelen.
Die worden her en der aan de laars gelapt. Niet alleen door passanten van elders, maar vooral door omwonenden en andere Bredanaars.
Die mij vervolgens weer mails op poten gaan sturen omdat daar véél te hard gereden wordt.
De schuldige? De gemeente, en die stomme ambtenaren.
Ja hoor, zo lust ik er nog wel een paar.