Hoek van Holland dreigt te degraderen. Tenminste, als de vluchtelingenstroom volgens de voorspellingen af gaat buigen, nu Poort Calais van Fort Europa dicht getimmerd wordt.
Hoek van Holland, waar ik ooit voor het eerst de zee aanschouwde. En pardoes stilviel, verbluft door het aanzicht van het eindeloze woedende water.
Maar zou het?Tussen Calais en Hoek van Holland liggen Duinkerken, Zeebrugge, Gent, Terneuzen, Vlissingen en Rotterdam, en van daaruit kan je ook oversteken naar Fort Brittannië. Maar waar die arme drommels ook proberen over te steken, moeten we er bang voor zijn?
Dat ze er in Hoek van Holland niet om zitten te springen, dat snap ik.
Ze mogen daar sinds kort een blauwe vlag uitsteken, omdat ze voor het Europese keurmerk Quality Coast geslaagd zijn. Zoals andere internationale kustplaatsen die bijzondere inspanningen hebben geleverd op het gebied van toerisme, milieuzorg, behoud van natuur en landschap, eigen identiteit en cultureel erfgoed.
Net nu ze hun stinkende best doen om van brons via zilver naar goud te promoveren, versperren die vermaledijde Britten de Kanaaltunnel.
Maar ja, er zijn erger dingen dan die status, als je leest over de ten hemel schreiende toestanden in Kamp Calais, op Kos, in Macedonië en in het water van de Méditerranée.
Het is een duivels dilemma, waar ik geen oplossing voor weet. Mijn gevoel zegt dat je die mensen niet in de steek kan laten. Mijn verstand zegt dat het eind zoek is als je de deuren wagenwijd open zet.
Die Britten hebben er een mooie uitdrukking voor: ‘tussen de duivel en de diepblauwe zee’.
Zichzelf intussen verschansend achter die blauwe zee.
Tegenover Hoek van Holland, dat het Quality Coast keurmerk in de Noordzee kan gooien.
Ach, er zijn erger dingen.