Nou, vooruit dan, voor de allerlaatste keer dan toch nog iets over Zwarte Piet. In 1979, 36 jaar geleden, werd daar nog niet moeilijk over gedaan. Toen was het motto voor de Bredase Carnavalsoptocht ‘Te stom om los te lopen’. Vraag me niet meer waarom ik als Zwarte Piet mee deed, maar in de geest van dat motto had ik voor 15 gulden (!) een Solex gekocht.
Waarop ik, tot tamelijk irritatie van de verkeersbegeleiders van de BCV, de hele Grote Optocht tussen de andere deelnemende individuelen, duo’s, groepen en grote en kleine wagens ongrijpbaar op en neer scheurde. De jury kon er wel om lachen, bleek na afloop bij de prijsuitreiking in het Turfschip. Die beloonde me met de derde prijs – 75 gulden! – waarmee ik de aankoop van de Solex er uit had, de rest ging gauw op in De Beyerd. Toen ik op Aswoensdag weer ging werken bij De Stem aan de Reigerstraat zat het zwart nog achter mijn oren, tussen mijn wenkbrauwen en onder mijn nagels.
Verder schrijf ik helemaal niks meer over Zwarte Piet.
Genoeg is genoeg. Ik ga niets meer over de vluchtelingencrisis of Zwarte Piet schrijven. Omdat ik me over beide zaken de afgelopen weken al eens heb gebogen.
Omdat ik dat de afgelopen jaren vaker heb gedaan. Omdat ik er nooit uit ben gekomen. Omdat ik er ook nu niet uit zou komen.
Al schoot ik gisteren in de lach toen ik op Facebook een verzoek aan gekleurde medelanders zag. Of die zich half november, als de Goedheiligman op zijn schimmel gearriveerd is, in een pietenpak willen hijsen. Om te zien hoe daarop gereageerd wordt.
Of ze een bekeuring krijgen van een overijverige agent, al dan niet van allochtone afkomst. Maar ja, gezien de fanatieke hardnekkigheid waarmee de standpunten in die discussie links en rechts verdedigd worden, zal mijn lach in één van die twee kampen ongetwijfeld al niet politiek correct beschouwd worden.
Maar goed, ik begin er niet meer over, waarmee zich een typisch gevalletje van een writersblock op vrijdagmiddag aandient. Terwijl tot overmaat van ramp de roep van het vaste clubke in de stamkroeg steeds luider wordt.
Waar zou het nu anders over kunnen gaan? Misschien over mijn steeds krachtigere neiging tot struisvogelgedrag. Lekker op zoek gaan naar alle leuke dingen die er overal nog steeds gebeuren. Naar mooie en goede gebeurtenissen.
Afgestompt, verveeld, geïrriteerd door alle uitgesproken meningen en gemakzuchtig en luidkeels aangedragen oplossingen. Weg van de waan van de dag, waarin iedere avond om 20.00 uur alle ellende uitgebreid wordt samengevat.
Waarna de pratende koppen in het discussiecircus tot middernacht alles nog eens lekker vet over doen, zodat je het gevoel krijgt dat we onderin het vagevuur zijn beland. Op weg naar de hel.
Genoeg is genoeg. Op naar de kroeg.