Verroest, zie net op de kalender dat dit mijn laatste column van dit jaar is. Vandaag over een week is het tweede kerstdag, en de zaterdag daarop is de tweede dag van 2016, dus volgende week zult u zonder mij door moeten zien te komen.
Tweede kerstdag heet in de Angelsaksische wereld Boxing Day, een van de dagen die we hier nog niet na-apen. Halloween kennen we tegenwoordig in de Lage Landen, we kopen ons suf op ‘zwarte vrijdag’, en in ieder gat worden ‘santa runs’ gehouden. Het lijkt me dan ook een kwestie van tijd voor we hier ook aan Boxing Day beginnen.
In Groot-Brittannië en Australië is dat traditioneel de dag waarop bedienden vrij waren, en een grote doos vol verrassingen meekregen van hun bazen. Of waarop de armen met smakelijke surprises werden bedeeld. Al lijkt die charitatieve traditie inmiddels ook al ondergesneeuwd door de collectieve schranspartijen en drinkgelagen die we met zÕn allen ‘kerstfeest’ noemen.
Maar met die Britten delen we in ieder geval al fanatiek één dag, waar zij wel en wij nog geen naam voor hebben: ‘mad friday’. Zeg maar een soort van dolle dinsdag, maar dan op de laatste vrijdag voor kerst. Waarin al die vrolijke Britten de kroeg induiken, om de laatste normale vrijdag in stijl uit te wonen. Ik weet niet of u een stamkroeg frequenteert, maar de mijne puilt op ‘gekke vrijdag’ uit van een bont gezelschap waarin ambtenaren, journalisten en leraren qua aantallen de boventoon voeren.
Zo’n lekker gekke vrijdag, met het klassieke motto, vlak voor het eerste rondje arriveert: ‘wie mij nog nuchter spreken wil, dient zich te haasten’.
Goede voornemens, zegt u?
Die bewaar ik zorgvuldig nog veertien dagen.
Eerst maar eens kijken, tegen de tijd dat u dit leest, hoe mijn ‘mad friday’ dit jaar gevallen is.
Zaterdag Update: ik ben, eh, zo fris als een hoentje, kwestie van maat houden 🙂
Hoe het in Groot Brittannië was?