Krijnen.Com Krijnen.Com

Walvissen zijn zwemmende koeien

Ik weet niet zo goed wat ik van dat gekrakeel over walvisvangst moet denken. Hoe je het ook wendt of keert, het blijven zwemmende zoogdieren, en ik geloof niet dat een walvis qua intelligentie en gevoelens dichter bij de mens staat dat zo’n prachtige bedaarde koe met van die lange wimpers. Trouwens, wel eens gezien hoe verbijsterend mooi en helder de ogen van een varken zijn? Dezelfde landen die nu zoveel kabaal maken tegen Japan en Noorwegen omdat die weer walvissen willen gaan vangen voor de sushi, slachten met zijn allen zonder gewetenswroeging miljoenen varkens en koeien per dag. Het… >> Lees verder . . . >>

Ik mot dat modem niet!

Het valt soms niet mee om iets gedaan te krijgen van internetproviders, maar er iets NIET gedaan van krijgen kan ook een crime zijn. Zo ben ik de afgelopen weken hevig in de slag om van een door de firma Casema ongevraagd bezorgd kabelmodem af te komen, en blijven de enveloppen met wachtwoorden en aansluitafspraken ook na drie telefoontjes – eerste vijf minuten wachten á 10 Eurocent per minuut – op de mat vallen. Omdat we niet thuis waren heeft de buurman het modem aangepakt, waarmee de postbode de in rode letters op de doos gedrukte opdracht: ‘niet bij de… >> Lees verder . . . >>

Kafka anno 2005

Mijn mobieltje trilt – woensdagmiddag 25 mei, net na 15:00 uur – en ik neem op. ‘Dag, u spreek met mevrouw ….. namens de gemeente Breda. Klopt het dat U een parkeervergunning heeft?’ ‘Ja, dat klopt, mevrouw, ik heb er zelfs twee.’ ‘Mooi zo, we zijn de tevredenheid van klanten aan het peilen. Heeft U het afgelopen jaar het parkeerbedrijf gebeld?’ ‘Nee, dat heb ik niet, maar nu u het toch vraagt, ik ben niet zo tevreden over het parkeerbedrijf.’ ‘Ja, maar heeft U gebeld?’ ‘Nee, ik heb niet gebeld, maar ik heb een jaar geleden een bezwaarschrift gestuurd over… >> Lees verder . . . >>

De jukebox

Paniek in de tent; ‘s morgens vroeg liggen alle kabels van de jukebox los. De jukebox, dat is de computer, met een potente externe geluidskaart en een dikke boombox, die, op zijn eigen rijdende onderstel, vanaf de internetredactieburelen in de morgenuren de sfeer op de redactiezaal bepaalt. Tot vreugd van de aanwezige meerderheid, maar tot chagrijn van sommigen, die hypergevoelige oren of een afwijkende smaak hebben. Daarom is een bestand van kracht, waarin vastgelegd is dat de muziek tot negen uur op oorlogssterkte mag, maar na negen uur op muzak-niveau moet. Paniek: alle kabels liggen los, niets werkt er meer.… >> Lees verder . . . >>

Khauw van jauw

Waar zou ‘Khauw van jauw’ gebleven zijn? Dat was het eerste wat me te binnen schoot toen ik las dat de vrouwenafdeling in de Bredase gevangenis naar elders gaat verkassen. De vrouwenafdeling zit in het oude Huis van Bewaring, op het terrein van dat oer-Bredase herkenningspunt, De Koepel. Twintig jaar geleden bewoonde ik in de Kloosterlaan, pal tegenover het Huis van Bewaring, een piepklein appartementje, boven het pakhuis van Jac de Kaasboer. Vanwege de kieren in het wrakke plafond rook daar alles naar jonge kaas, belegen kaas en oude kaas. Zelf rook ik ook meestal naar kaas. In 1984 was… >> Lees verder . . . >>

Niet doen

Blij te horen dat de Tuf-Tuf Club met zijn activiteiten kapt. Nou de verjaardagsfeestjes nog. Ik zou graag zien dat daar niet meer gekankerd wordt op en gezeurd wordt over politiemensen, ambtenaren, parkeerwachters, snelheidsovertredingen en parkeerbonnen. Wie niet snapt waar die mensen voor nodig zijn en waarom ze hun werk in het belang van ons allemaal zo goed en nauwkeurig mogelijk dienen te doen, moet maar eens in een paar andere landen gaan kijken, waar die dingen minder goed geregeld zijn. Zo worden er op Haiti, in Nairobi of Grozny nooit parkeerbonnen uitgedeeld, maar wie door het lot tot in… >> Lees verder . . . >>

Groot en klein

Fietsen is leuker dan lopen. Als er eenmaal eelt op je kont zit, ben je van zadelpijn voorgoed verlost en kun je het, in tegenstelling tot hardlopen, iedere dag doen. Omdat je al gauw tien keer zoveel kilometers maakt dan te voet, zie je ook heel wat meer dan op die stomvervelende gele of blauwe route in het lopersbos. Vanwege onverwachte uitzichten en bouwsels heb ik altijd een camera bij me, achter in het vakje waar de profs de waterflessen in stoppen. Bijna altijd, want die ene keer dat het zulk slecht weer is dat je dat ding maar thuislaat,… >> Lees verder . . . >>