De Drenthse haviken beschadigen onze cv als betrouwbare huizenoppassers, nu we drie weken op een prachtige hoeve in de outback voorbij Borger resideren. Met oorverdovende parelhoenders, ganzen, eenden, veel hanen – waaronder de tamme Thomas – en kippen, duiven – handtamme Herman – drie poezen, twee cavia’s en een enorme Cane Corso, reu Roosje.Twee jaar geleden tijdens onze dienst hebben de buizerds al eens een Chinese loopeend en twee Hollandse eenden uit het levende buffet opgepikt. De eigenaars zaten er niet mee – ‘hoort erbij’ – maar het zit me niet lekker. Spectaculair is het wel, nu ik er twee… >> Lees verder . . . >>
Fred Froger
Een van de namen die onlangs viel in Rosmalen bij de reünie van de vaderlandse tennisjournalistiek van vroeger was natuurlijk die van Fred Froger. Al aardig op leeftijd toen ik hem in 1982 op Het Melkhuisje leerde kennen. Vreselijk aardige vent, met een gegroefde kop, geweldig innemend, en ook een geweldige innemer. Van biertjes, borrels, champagne en sigaren. Prachtige prater ook, mooie verhalen, met een deftig Haags accent. Ik ben er nog niet achter wanneer hij is overleden, maar als er in de jaren tachtig en negentig nergens getennist werd, was de bar van perscentrum Nieuwspoort zijn huiskamer. Daar heeft… >> Lees verder . . . >>
Servoz
Week terug in Memory Lane, in Chamonix, Les Houches, Passy en Servoz, Mont Blanc. Eenenveertig jaar geleden klauterde ik er een stuk omhoog, voor een reportage in de krant, samen met Ad van Hest. In de tijd dat alles kon en alles mocht in die geweldige jaren bij De Stem – als het maar een mooi verhaal opleverde. De top haalden we niet, door een combinatie van slecht weer, en een dosis onderschatting van mijn kant. Van de Pipi Langkous doctrine – ‘ik heb het nooit gedaan, dus het zal wel lukken’ – had ik vroeger wel vaker last. Maar… >> Lees verder . . . >>
Drie spartelende stoeltjes
Drie soort van Efteling stoeltjes van de verdrinkingsdood gered. Uit de sloot naast de Vuchtschootseweg in de Achterste Rith, tussen Vuchtschoot en de Vloeiweide. Daar gedumpt door een of andere aso, te beroerd om naar de Kringloop te rijden, of om ze gewoon weg te geven. Ze moeten nog even drogen, maar ze lagen er zo te zien niet zo lang in. Het is is een harde en zware houtsoort, denk eiken. Dat heeft nauwelijks vocht opgenomen, en de zittingen zijn van een gesloten schuimsoort, met een soort skai bekleed, dus dat heeft ook geen water opgezogen. Maar eens even… >> Lees verder . . . >>
R.I.P. Antoon, Jan, Sjaak, Ton, Theo en Stannie
Waar we ook zijn op de wereld, we lopen graag een kerk, een kathedraal, een sjoel, een moskee, een kapel of god weet wat voor godshuis binnen. Je kan er van alles leren, en je gaat altijd verrijkt naar buiten. En dan maar meteen – niet omdat ik er snel terecht hoop te komen – als het er is, een rondje het aanpalend kerkhof. Ik kan iedereen ter loutering wekelijks een bezoek aan een willekeurig kerkhof aanraden. Zeer stimulerend ter zelfreflectie, verbeterend alle denkbare filosofische en praktische perspectieven. Een aantal keren per jaar kom ik met veel plezier, in het… >> Lees verder . . . >>
De Karst, de renner die zeezeiler werd
In memoriam Gerben Karstens (Voorburg, 14 januari 1942 – Dongen, 8 oktober 2022) Herpublicatie van mijn interview met De Karst, samen met Johan van Gurp, in De Beyerd in Breda, gepubliceerd op : zaterdag 4 oktober 2011. Bovenstaande foto van Johan van Gurp (links) en Gerben Karstens maakte ik in 2011 op het terras van De Beyerd, toen hij gestopt was als zeezeiler. Gerben Karstens (1942) kon heel hard schaatsen, maar nog veel harder fietsen. In de sprint, achter een derny of alleen voorop. Gouden medaille op de Olympische Spelen, zes etappes in de Tour de France, waarvan een op… >> Lees verder . . . >>
Alfie
Alfie is een schat van een hond. Dreigt er in de verte onweer dan verdwijnt ie stilletjes naar een deken in een donker hoekje onder een tafel in een van de kelders van de oude oliveto in Cittaducale. Of hij kruipt bij me op schoot met dat grote lijf van hem, terwijl ie van angst zo hard ligt te klappertanden dat het pijn doet aan mijn oren. Alfie is ooit een jonge straathond geweest, voordat hij via een Italiaanse animal shelter door Susan en Sante gered werd van de dreigende spuit. We weten niet wat hij als pup en puber… >> Lees verder . . . >>
De enige vuurtoren in Brabant schijnt nooit
Oorspronkelijke publicatiedatum maandag 8 november 2010, update naar aanleiding deze publicatie op Omroep Brabant: De enige vuurtoren van Brabant moet na ruim dertig jaar weer gaan schijnen.2010: Het is de enige vuurtoren in Noord-Brabant, maar licht verspreiden doet hij nooit. Vuurtorenfans uit heel Nederland kwamen zaterdag het monumentje bekijken.Het is geen officieel monument, door de gemeente Willemstad wel als zodanig gekoesterd, maar nog steeds niet aangesloten op het elektriciteitsnet.De schepen in het Hollandsch Diep, voor het geval radar en navigatiesystemen het zouden begeven, vertrouwen op de drijvende betonning, voorzien van rode en groene lichtbakens.Zaterdag vergaapten de leden van de Nederlandse… >> Lees verder . . . >>
De Levensboom
Deze zomer niet stil gezeten. Terwijl wij op de Balkan waren, heeft Timo de dakkapellen, de goten en de ramen boven, voor en achter, gerepareerd, geschuurd en geschilderd. Bij terugkomst heb ik de afgelopen twee maanden tussen de andere dingen door zelf het stukwerk op de muren, de ramen en de deuren voor en achter onder handen genomen. Hier en daar wat rot hout door droog hout en/of epoxy vervangen, de brievenbus op hoogte gebracht, en uiteindelijk alles in de Rubbol SB gezet. Kan er zo weer minstens een jaar of tien tegen. Eindelijk heb ik een oud voornemen uitgevoerd:… >> Lees verder . . . >>
Musee La Fabuloserie
Geweldig: Musee La Fabuloserie in Dicy, Yonne, Bourgogne-Franche-Comté. Anja las er ergens iets over en hoppa, daar moesten we heen. Allerlei gekke, leuke, hilarische, al dan niet amateuristische vormen van kunst met grote en kleine K, van een bonte verzameling autodidacten, vanaf de jaren zeventig voor de grijpers van de slopers weggesleept, gered en verzameld door wijlen Alain Bourbonnais.Die het museum in 1983 opende, om er zijn verzameling ‘hors-les-normes-art’ te bewaren en beschermen. Die term is verzonnen door Jean Dubuffet, die zijn eigen kunst van het etiket ‘art brut’ voorzag. In het museum worden binnen meer dan duizend werken tentoongesteld,… >> Lees verder . . . >>
Lviv
Lwihorod, Lvihorod, Lwów; Lemberg, Lèmberik; L’vov; Ilyvó, Lavov, Liov, Leopolis, Léōn Pólis, İlbav, Ilov. Er zijn nog veel meer namen, in verleden én heden voor de stad die wij kennen als Liviv. In de Oblast Lviv, in het westen van Oekraïne.Zes jaar geleden waren we er, in onze vorige oude Mercedes. Het Nederlandse kenteken leidde dagelijks al tot verraste blikken, dachten we. Maar pas later, na de review van een van onze gastheren op AirBNB begrepen we waarom: ‘ze hadden twee fietsen achterop! Die namen ze meer naar ons land!’.Lviv, geweldige stad, op het kruispunt van allerlei historische gebeurtenissen, veldslagen,… >> Lees verder . . . >>
Georges Paillot
Update: maandag 9 augustus 2021, oorspronkelijke post 9 augustus 2015. Een van de leukere dingen van Facebook is het dagelijks tripje terug in de tijd: memories. Je posts van dezelfde dag in voorgaande jaren worden als geheugensteuntje geserveerd. Waarna ik meteen, bij een onderwerp waarvoor ik eerder archieven geraadpleegd heb, nog eens kijk of er iets toegevoegd, veranderd of verbeterd is. Of verwijderd – dat een foutje uit het verleden zonder verder omhaal gewoon uitgegumd is valt me soms ook op. Zes jaar geleden schreef ik over Georges Paillot, een Fransman die gedurende vier decennia minstens honderdduizend kilometer in verschillende… >> Lees verder . . . >>
Il limoncello di Léone
Cheers! My Little Limoncello Factory is closed. Thanks to Sante and Susan, who gave us a crate of lemons from their garden when we left Cittaducale. A bit of dishwashing now, everything is sticky. The lemon peels have been resting in the preserving bottles on the pure alcohol for a month and a half. Three weeks of maceration, should be enough, according to most recipes but after returning from Bella Italia, we had another job in Drenthe. Then again; a few months can’t hurt, according to the liqueur master, given this contribution to the lively discussion on limoncello-maken.nl:Help… I let… >> Lees verder . . . >>
Landgoed Huis Ter Heide
Bizar ritje op de MTB vandaag. Ergens ten noorden van Tilburg, voorbij De Moer, in de bossen tussen Landgoed Huis Ter Heide en de Galgenhoek, kwam ik op een verlaten zanderige bosweg langs een huis met een lange tuin, van ongeveer 100 meter, met een laag hek, van ongeveer een meter hoog. Twee grote bruine honden – hele of halve shar pei’s dacht ik – sprintten in de tuin grommend en schuimbekkend met me mee, terwijl ik hoopte dat ze aan het eind niet allebei over dat hek zouden springen. Dat was precies waar eentje in slaagde, die achter me… >> Lees verder . . . >>
Lamp Supèr, deux.point.zero
Memphis (design, niet Depay) is weer ‘in’, geloof ik, al hou ik het niet echt bij, dus het zou kunnen dat het ook weer ‘uit’ is, maar dan wordt het in de retro design cyclus wel weer een keer ‘in’. Zo gaat dat. Half jaren tachtig was deze ‘Super Lamp’, of ‘Lamp Supèr’ van Martine Bedin helemaal ‘in’. Internet was er nog niet, maar toen ik dit kekke ding een aantal keren in de Avenue en andere glossies had gezien was ik er weg van. Vond hem wel veel te duur, kostte toen geloof ik een paar honderd gulden (!),… >> Lees verder . . . >>
Op fietsen
Fietsen doe ik intervallend, soms stoempend, soms op mijn gemak, lekker om me heen kijkend, om dingen te zien, om te ontdekken, niet als een blinde, met de blik op oneindig of op het tellertje. Dit waren twee mooie ontdekkingen, zaterdag en zondag. Zou er nog iets te maken zijn van die Triumph TR2, hieronder? Zo te zien staat ie al jaren op die plek, waar ik nooit eerder langs gekomen was, aan de N115 tussen Sint Lenaarts en Hoogstraten, voor de deur bij BBC Cars – ‘Belgisch Brits Centrum‘. Links in de achterbumper is ooit een stuk boom gegroeid.… >> Lees verder . . . >>
Rinze
Geen foto die ik ooit gemaakt heb, waarbij vreugde en verdriet zo dicht bij elkaar liggen. Voor hen die Rinze ook gekend hebben dan, want wie niets weet die lacht hier mee, bij het zien van deze foto. Net als Karin en Rinze die gierend in de lach schieten bij de toespraak van Peter Vierenhalm, als verlate Sinterklaas. De foto is van zaterdag 16 februari 2013, waar we met zijn allen een gezellige topmiddag beleefden in het bomvolle Spelletjescafé De Zandloper aan de Zandbergweg in Breda. Voor het afscheid van Rinze, die drie maanden later in Toscane onverwachts zou overlijden.… >> Lees verder . . . >>
Good morning . . .
Zal je altijd zien. Zitten er een moeder kauwtje met een om voer kwekende juvenile naast elkaar op onze kookaburra, terwijl we binnen aan de cappuccino zitten, en als ik dan de Canon uit mijn rugzak geritst heb, is junior pleiten.
Schijnvliegveld De Kiek
In oktober, en in de maanden daarvoor heb ik het nieuws over de heropening van ‘Schijnvliegveld De Kiek’ compleet gemist, anders was ik er veel eerder naar toe gegaan. Leuk hoor, dat stukje geschiedenis, aan het Bels Lijntje tussen Alphen en Goirle. Kwam er een paar dagen geleden op de mountain bike voor de eerste keer langs. Ik kende de geschiedenis van het schijnvliegveld wel, maar ik heb nooit geweten waar het precies was, en dat er nu zo’n prachtig museumstuk van gemaakt is.| Zie ook: Brabants Dagblad: De Kiek. | En: Facebook. |
Grace weet de weg in Leur
‘Grace weet al 25 jaar de weg in Leur’, schreef ik in 2013, nadat ik bij wijlen Frans Buiks in zijn geweldig leuke Land- en Tuinbouwmuseum op de koffie was geweest. Hij liet Grace toen nog iedere dag te voet op haar gemak grazen, op een braakliggend uitje aan de spoor aan de noordkant. Aan de zuidkant van het spoor kwamen ze nooit, ‘want dat is Etten, en daar komt ze niet, dan begint ze te steigeren.Dit was de intro van het verhaal: Iedereen in Leur kent Frans Buiks en zijn merrie Grace. Al een kwart eeuw toeren ze samen.… >> Lees verder . . . >>