Een paar weken geleden schreef ik iets over de communicatiekloof tussen redacteuren en techneuten. Los van het fun-gehalte – sommigen vonden het cool, en anderen vonden er niks aan – had ik voor ‘redacteuren’ een willekeurige beroepsgroep in kunnen vullen. Dat is me gebleken uit een aantal reacties van lezers, die toevallig niet in de journalistiek beland zijn. Een greep: verloskundigen, garagehouders, leraren, ambtenaren, historici, bibliothecarissen, tandartsen. Minstens driekwart Nederland blijkt een haat-liefde verhouding met de computer te hebben. En met hen die ervoor verantwoordelijk zijn dat de krengen meestal wel, soms niet, en bijna altijd slechts ongeveer doen wat… >> Lees verder . . . >>

Het budget is al een paar maanden beschikbaar. Voordat iemand op het idee komt om het geld naar een ander potje over te hevelen, moeten we dat partijtje digitale camera’s ten behoeve van de internetredactie misschien toch maar snel aanschaffen. Het mag wat kosten, en er komen steeds leukere camera’s, waarmee je steeds leukere dingen kan doen. Dat is ook de reden van uitstel: op het moment dat je een bepaalde keuze maakt, dan is het apparaat achterhaald. Besluit je tot een megapixel zus, dan kun je er donder op zeggen dat er een dag later een megapixel zo in… >> Lees verder . . . >>

Journalisten in het algemeen en internetredacteuren in het bijzonder hebben de ballen verstand van computers. Ze zouden eigenlijk verboden moeten worden om met hun tengels aan de techniek te komen. IT’ers op hun beurt hebben hun roeping gemist: ze haden suppoost moeten worden. De gemiddelde techneut waakt het het liefst over een systeem dat ingericht is als het Rijksmuseum: je mag overal naar kijken, maar aanraken niets. Aldus het beeld dat twee beroepsgroepen van elkaar hebben. Die, gedwongen door een pact dat de duivel schaterlachend ondertekend heeft, dagelijks met elkaar samen moeten werken. Ik denk er wel eens over om… >> Lees verder . . . >>