Had u tien jaar geleden durven voorspellen dat anno 2004 de halve wereld op straat constant in een draadloos apparaat zou lopen te lullen? Dat het verboden zou zijn om zo’n ding als chauffeur in de auto in de hand te houden, een verbod waarmee, zoals u iedere dag zelf kunt zien, massaal de hand wordt gelicht?
Waarbij ik me overigens afvraag hoe lang het duurt voordat die dingen op fiets en scooter verboden worden. Het is me nu al enkele malen overkomen dat ik een mij tegemoetkomende fietser luidkeels ‘tegenligger’ heb moeten toeschreeuwen.
Omdat-ie, intussen rustig doorfietsend, met twee handen een sms zat te componeren, de blik geconcentreerd op het mobieltje. Terwijl zo iemand misschien beter bij het Cirque du Soleil gaat solliciteren, en u dacht dat we met de sms-gekte het ergste gehad hebben, komt Nokia met een gadget die het allemaal nog veel toffer gaat maken: air-texten.
Air-texten? Misschien een nieuwe categorie op het WK luchtgitaar spelen, waarbij gaande de uitvoering van een solo van Eric Clapton ook nog een sms verstuurd moet worden? Maar eens even naar de datum boven het persbericht gekeken, want met al die spams en virussen en de daardoor onvermijdelijk veroorzaakte achterstand in de allerlei mailboxen had er best 1 april boven kunnen staan. Helaas, geen grap, met de nieuwe Nokia 3220 kun je de tekst van een sms in de lucht projecteren. Voor bijzonderheden surft u even naar Nokia.com en als u daar 3220 in het zoekvenstertje tikt, komt het vanzelf goed.
Op de achterkant van het apparaat zitten twaalf ledjes, en wie wat op en neer wappert met het geval, kan zijn teksten tot op een meter of zes afstand met anderen delen. Zal wel een beetje hetzelfde effect zijn zoals u wel eens tegenkomt in een winkelstraat waar plotsklaps een boodschap op uw schoenen geprojecteerd wordt. Ongetwijfeld gaat dat soort grappen straks gecombineerd gaan worden met de zegeningen van rfid (radio frequency identy chip).
U passeert de winkel waar u een jaar geleden een colbertje gekocht heeft, de in de kraag verborgen rfid wordt opgesnuffeld door een scanner, die binnen een milliseconde uw naam uit de database van de winkelier vist, en u wordt vrolijk welkom geheten door een sprekende paspop, terwijl de prijzen van de nieuwe colberts voor uw voeten worden geprojecteerd. De techniek is hier de begrenzing niet, en de wetgeving ook niet, want die voorziet er niet in. Terwijl justitie, regering en Tweede Kamer, zoals altijd, jaren achterlopen op technische ontwikkelingen, wordt de enige mogelijke begrenzing gevormd door hoe wij, alle klanten van Nederland, op die grappen reageren. Het zal dus wel loslopen, want een beetje winkelier past er vanzelf voor zijn mogelijke klanten op stang te jagen.
Met de wetgeving zal het waarschijnlijk ook goed komen. Misschien is het niet eens nodig, gezien de ontwikkelingen in Duitsland, kennelijk kwestie van zelfregulerend vermogen. Daar staan in sommige winkels al scanners bij de uitgang waarmee de klant – als hij dat wenst – zelf de rfid in wat hij zojuist gekocht heeft, kallt kan stellen. Voor de logistiek in het proces van fabrikant tot en met winkelier is de chip vervanger van de streepjescode onmisbaar, maar als je dat ding onklaar kan maken als het zijn dienst bewezen heeft, is iedereen tevreden. Nou dat air-texten nog, want bij die twaalf ledjes van de Nokia 3220 blijft het natuurlijk niet. Er kunnen kennelijk maar maximaal vijftien tekens per keer mee vertoond worden, dus binnen een maand komt Sony Ericsson met een apparaat met dertig ledjes en voor de zomer pakt Motorola uit met een complete kerstboom. Volgens Nokia is het apparaat vooral handig voor mensen die tijdens concerten met elkaar willen communiceren. Daar gaat me een ledje op, denkend aan die orgiën van geluid: doven kunnen er ook hun voordeel mee doen. Troost u derhalve maar met de gedachte dat de 3220 een zegen voor doven is, terwijl u zich straks in de bioscoop groen en geel zit te ergeren aan pubers, of volwassenen, die via air-text de films beginnen te becommentariëren. Vervolgens is het wachten op de eerste bijbelteksten of strijdkreten vanuit de borstzak constant boven het hoofd van de trotse air-texter geprojecteerd worden: ‘Jezus saves!’, of je eigen telefoonnummer natuurlijk, als je een naar contact hunkerende single bent. Het zou best een mooie vinding kunnen zijn, maar ik vraag me af waar de 3220 en zijn opvolgers straks allemaal voor misbruikt gaan worden.
Vragen in de onzekere wereld van de telefonie, waarin iedere dag iets nieuws uitgevonden wordt, terwijl de regerende grootmachten met angst en beven afwachten of zij nog een toekomst hebben. Zoals vaak ontgaat me de technische uitleg van de wekelijkse column van Bob Cringley, maar de essenties van de mogelijke gevolgen meen ik meestal goed te begrijpen. Deze week legt hij uit hoe je met een Linksys WRT54G, een router en ethernetkaart, voor in totaal 69 dollar aangeschaft, voor provider van een parochie, een school, een vereniging, een bedrijf, een dorp, desnoods een complete stad, kunt spelen. Niet alleen internet, maar ook telefonie.
Bob noemt het ‘disruptive technology’, en het is vooral verontrustend voor de telefoniereuzen die nog geen stuiver terugverdiend hebben van de miljarden die ze in 2001 op de UMTS-veilingen uitgegeven hebben. Schrikt u intussen niet als u in het donker een stukkie aan het fietsen bent en er komt u een met losse handen fietsende air-texter tegemoet, een scheldkanonnade boven zijn hoofd geprojecteerd. U bent gewaarschuwd.