In Australië gaat het bijna nergens anders meer over: Schapelle Corby. De schoonheidsspecialiste die qua kop en borsten een zusje van Georgina Verbaan zou kunnen zijn en die door een boogie bag in een body bag dreigt te belanden. Toen ik haar naam voor het eerst hoorde, dacht ik wat u nu denkt: Schapelle? Op Google is niet na te gaan waar die opvallende naam vandaan komt, want tik hem in en het gaat alleen maar over Corby: ‘Don’t shoot Schapelle‘.
Schapelle – 27 jaar oud – kan volgende week vrijdag, live op de televisie in Australië, door een Balinese rechter tot het vuurpeloton veroordeeld worden of tot levenslang in de bajes van Denpasar.
Corby arriveerde daar in oktober voor een weekje Kuta, het Torremolinos van Australië, toen de douane vier kilo marihuana aantrof in de zak waarin haar boogy board verpakt was. Een merkwaardig gegeven in een zaak die met de dag gekker zou worden; waarom zou iemand hasj smokkelen van Australië naar Indonesië, waar de marktwaarde een kwart is van wat er Down Under op straat voor betaald moet worden?
De rechtszaak werd een maand geleden een dramatische vertoning. Met een door gevangenisdiarree vermagerde Corby, net zo hysterisch als haar huilende en krijsende familieleden de onschuld bepleitend, over elkaar struikelende cameraploegen, er op los timmerende politieagenten en een rechter die op de laatste dag van het proces, notabene tijden het pleidooi van de verdediging, doodgemoedereerd een boek zat te lezen met de titel Final Justice. Omdat hij zich in de achtergronden en gevolgen van de doodstraf aan het verdiepen was, zo expliceerde de magistraat zijn merkwaardige gedrag een dag later tijdens een persconferentie.
De affaire begon toen Schapelle bij aankomst ongevraagd lachend haar boogie board bag openritste om te laten zien wat er in zat – een boogie board – , en er tot haar stomme verassing ook een plastic zak in aantrof. Aldus haar verklaring en die van haar advocaten, tot volle overtuiging van heel Australië.
In een uitzending, qua kijkcijfers te vergelijken met de finale van het WK voetbal elders in de wereld, werd woensdag de mening van het land gepeild. De response: 92% van de bevolking bleek overtuigd van de onschuld van Schapelle Corby; de smokkelwaar is door iemand anders in de zak met het surfboardje gestopt. Vader Corby, aan kanker lijdend, is in alle talk-shows, in alle nieuwsprogramma’s, in alle kranten, in tranen komen vertellen dat hij het boogie board heeft ingepakt, dat hij het bij het inchecken op de lopende band gelegd heeft en dat er op dat moment alleen een boogie board in zat.
Voor het fundament van de verdediging werden de afgelopen twee maanden vanuit twee onverwachte hoeken ongevraagd extra hoekstenen aangedragen. Om te beginnen was daar de kamelenkop op Kingsford Smith, oftewel Sydney Airport. Iets minder druk dan onze nationale trots Schiphol, maar wel met vergelijkbare problemen qua beveiliging. Diamanten zijn er nog niet verdwenen, wel vaak waardevolle bagage, nooit alleen maar sokken en onderbroeken.
Begin april maakte een marketing manager een overstap op Sydney Aiport. In zijn bagage twee kostuums zoals tijdens voetbalwedstrijden gedragen door mascottes: een krokodil en een kameel. Toen David Cox al in het vliegtuig zat voor zijn volgende vlucht naar Darwin, zag hij tot zijn verbijstering hoe een van de bagageafhandelaars, tot hilariteit van zijn collega’s, met de kamelenkop op zijn kop over het platform rondwandelde. De man die de parafernalia uit de bagage van Cox had geleend, werd op staande voet ontslagen. Terwijl de kameel zelfs CNN en de voorpagina’s van de meeste Amerikaanse kranten haalde, werd hij in Denpasar een nieuw argument van de verdediging: ‘Zie je wel dat er op Sydney Aiport met de bagage gerommeld werd?’
Twee weken later werd Schapelle opnieuw geholpen, toen op Bali zeven Australiërs gearresteerd werden met kilo’s heroine op hun lichaam geplakt. Zij, drie van hen van Aziatische afkomst, hadden geen smoesjes voorhanden en reageerden laconiek op de wetenschap dat het vuurpeloton voor hen zo goed als zeker is. Zij zijn wisselgeld geworden voor Corby, omdat ze in de maanden voor hun arrestatie meerdere malen vanuit Sydney en Brisbane op en neer zijn geweest naar Bali.
Daarnaast zijn er bewijzen dat ze op de vliegvelden handlangers onder beveiligingsbeambten en bagagesjouwers moeten hebben gehad. Waarschijnlijk hebben ze ook meermalen misbruik gemaakt van de bagage van onschuldigen, zodat de kansen voor Corby met de dag beter lijken te zijn geworden. Dat maandag pardoes een Japanner opdook met wie ze zes jaar geleden drie maanden getrouwd blijkt te zijn geweest, terwijl vrijwel niemand dat wist, heeft er verder niets mee te maken. Niet dan?
Niet aan te slepen de afgelopen maand Down Under, gedownload, verhuurd, verkocht: Bangkok Hilton, met Australië’s icoon Nicole Kidman in de hoofdrol als Kat Stanton. Zij wordt er in de film door haar vriend levenslang ingeluisd als heroinesmokkelaar, om later te ontsnappen uit de bajes in de Thaise hoofdstad, beter bekend als Bangkok Hilton.
De zaak van Schapelle Corby toont maar weer eens aan hoe internet de verspreiding van nieuws veranderd heeft. Tien jaar geleden had ik alles achteraf moeten lezen of horen, tegenwoordig haast ik me ‘s morgens naar de Sydney Morning Herald of ABC Australia.
Vraag ‘Schapelle Corby‘ aan Google, kijk ook even op ‘camel head Corby‘ en u heeft voor uren leesplezier. En wees vrijdag op tijd op internet, samen met gans Australië. Het tijdsverschil met Bali is acht uur, dus wie de uitspraak via internet live wil volgen – seven.com.au – moet vroeg zijn bed uit.
Navrant detail op het moment van schrijven: de knipperende banner van een reisbureau op de voorpagina van Channel Seven: ‘Beach yourself in Bali’.