Het valt soms niet mee om iets gedaan te krijgen van internetproviders, maar er iets NIET gedaan van krijgen kan ook een crime zijn. Zo ben ik de afgelopen weken hevig in de slag om van een door de firma Casema ongevraagd bezorgd kabelmodem af te komen, en blijven de enveloppen met wachtwoorden en aansluitafspraken ook na drie telefoontjes – eerste vijf minuten wachten á 10 Eurocent per minuut – op de mat vallen.
Omdat we niet thuis waren heeft de buurman het modem aangepakt, waarmee de postbode de in rode letters op de doos gedrukte opdracht: ‘niet bij de buren afgeven’, dus straal genegeerd heeft.
Na het eerste telefoontje naar Casema zou het goed komen, na het tweede – ‘we snappen er niets van, maar we zullen het op komen halen’ is het niet goedgekomen, en na het derde telefoontje heb ik er nog minder vertrouwen in; ‘gooit U het modem maar gewoon weg’, het is onze schuld en onze loss’, aldus een bijdehante helpdeskmedewerkster.
Wegooien? En daarna zeker nog drie maanden brieven en uiteindelijk een deurwaarder? De verleiding om het ding op Marktplaats.nl te koop te zetten is groot, maar ik wacht maar het uitvoeren van het weggooi-advies; vanwege een vaag vermoeden dat dit verhaal vervolg gaat worden.