Vorige week beschreef ik Bloglines, mijn online nieuwsverzamelaar. De reacties wisselden tussen ‘wasda?’ en ‘bedankt voor de tip, inderdaad een geweldige RSS-reader!’ Bloglines registreert voor je, waar je ook bent, thuis, op je werk, of in een internetcafé, wat je gelezen hebt en wat je nog moet lezen.
Een digitale dwingeland, al is het aan jezelf om te bepalen hoeveel blogs er voor je bij gehouden moeten worden en hoe vaak die dat per dag gecontroleerd moeten worden. ‘Je bent toch gek’, aldus een collega, ‘als je iedere dag dertig blogs leest.’
Die heeft het nog niet helemaal begrepen, want dat is precies wat je dankzij Bloglines niet hoeft te doen. Je lees- en surfgedrag verandert er wel door, je wordt een goede koppensneller.
Tussen alle reacties is een opvallende van PB. Het is dat ik weet dat op zijn weblog http://www.PBDoetMee.nl ook een RSS-feed aanbiedt, anders zou ik denken dat-ie een bloghater is.
Citaat: ‘In de hausse van ontploffende mediakanalen (RSS, SMS, portables, GSM, internet, teletekst, tv en ook nog steeds papier) vergeten we één belangrijk gegeven: men – zeker de niet-jonge generatie – is de weg behoorlijk kwijt. Duiding ontbreekt, men weet letterlijk niet meer waar men het moet zoeken. Ook de jongere niet, die zich voor nieuwsgaring baseert op MSN, weblogs en MSN Spaces. We weten allemaal dat daar nou niet echt de beste nieuwsvoorziening te vinden is, en dan druk ik me netjes uit. Ouderen ziet door de bomen het bos niet meer, en grijpen naar het vertrouwde: krant en teletekst. De andere mediakanalen gaan langs hen heen. Zolang mediamakers niet in staat zijn te duiden welke mediavorm voor wie geschikt is zal de chaos alleen maar groter worden. Is dat een fijne ontwikkeling? Dacht het niet.’
Als PB gelijk heeft is dat een hele geruststelling voor mij en mijn collega’s: er blijft in deze snelle wereld behoefte aan journalisten die nieuws verzamelen, fliteren en uitleggen. Zou dat zo blijven?