Het gonsde al maanden van de geruchten en nu is-ie er: de nieuwe iPod. Of was dat niet het nieuws van het Apple event, woensdagavond in Londen, in Studio 4 van de BBC? Waar de afgelopen decennia honderden televisieshows en -series opgenomen, waar sinds The Sixties de creme de la creme van de populaire muziek op het podium van ‘Top of the Pops‘ staat. Toepasselijke locatie, want alles wat door opperhoofd Steve Jobs, via een satelliet verbinding, live vanuit Californië, gepresenteerd werd, had iets met muziek te maken. Of met video, met foto’s, met communicatie, dus waar het ook over ging, uiteindelijk ging álles over multimediaal.
Link: Photoalbum Apple Event BBC London
Bob Cringely: Seeing is Believing, Thoughts on Apple’s Video iPod . . .
Wat zou Apple geworden zijn zonder Jobs? Hij stond aan de wieg van Apple, werd weggewerkt, en bracht zelf de barensweeën van de wedergeboorte op gang, nadat het bedrijf op sterven na dood was. Zijn charisma is zó aanstekelijk, de gedrevenheid zó inspirerend, dat het niet uit maakt wát-ie maakt of verkoopt. De man is in staat om ijsbergen aan eskimo’s te slijten, al was het maar omdat die dingen net zo wit en glanzend en – qua design – net zo simpel zijn als de producten van Apple.
Hoewel de nieuwe iPod, net als een speciale uitvoering van de voorgaande versie, zowaar ook in het zwart verkrijgbaar is. Maar was dat ding nou wel of niet het belangrijkste Apple-nieuws de afgelopen week?
Daar was natuurlijk ook de nieuwe iMac G5, die in een drama van drie bedrijven door de spreekstalmeester werd geintroduceerd. Dunner, groter, mooier, sneller, waren de sleutelwoorden. Met een in de rand van het scherm geintegreerde videocamera, handig met chatten, met een stoot software die van de iMac een regelrechte concurrent van Microsoft Media Center maakt. Met een afstandsbediening die Jobs met sardonisch genoegen in een sheet van zijn presentatie tussen de twee meest verkochte afstandsbedieningen van het Media Center van Windows plaatste.
Die van de iMac ziet er op afstand uit als een iPod Shuffle, niet groter dan een spierwitte mannenduim, voorzien van zes knopjes. De zappers van de concurrentie zijn groter dan de vuist van een bouwvakker, volgepropt met respectievelijk 43 en 45 knoppen en buttons. De zalen in San Jose en Londen lagen plat bij dat inkoppertje, gezelschappen die grotendeels uit leden van de Apple parochie bestond. Hetgeen het enthousiasme begrijpelijk maakt; ‘die werkt voor mij’ grapte Jobs over een bijzonder opgewekte deelnemer aan de demo van de videochat van de iMac. Al doet het een beetje sektarisch aan om volwassen computerkenners- en verkopers in Londen er in San Jose te horen juichen en applaudiseren voor de geniale goeroe.
Was dat het belangrijktste nieuws, dat de iMac g5 een media center is geworden? Of was het iTunes 6, dat ook maar meteen werd geintroduceerd?
Allemaal waar, allemaal niet waar: het echte nieuws uit het anderhalf uur durende presentatiespektakel van Jobs is de integratie van de computers met iTunes en de iPods, met als doel: het verkopen van content. Dat was wat ditmaal bijna achteloos werd aangekondigd met de klassieke uitsmijter; ‘nog een ding’.
Muziek aanschaffen via iTunes kon al, videos kopen kan nu ook, trailers kunnen gratis bekeken worden en de eerste series zijn in Amerika al te koop voor een paar dollar. Zonder reclame, een dag na de uitzending. Het wachten is op de volgende keynote: wat zou Steve Jobs daar uit zijn fruitmand toveren?