Veertien dagen geleden door de tandarts te pakken genomen: driedubbele wortelkanaalbehandeling. Hij had er een mooi gereedschapskastje voor bij de hand, vol met high tech boortjes, en allerlei andere interessante dingetjes.
Toen ik hem vroeg of de gereedschapskist van de bekkensmid in dat wereldje een rootkit heet, keek hij tamelijk verbaasd. Nooit van gehoord, maar dat zal dankzij Sony wellicht veranderen. Mijn kaak doet geen pijn meer, mede dankzij die futuristische rootkit, maar zelden zal een bedrijf zich zo pijnlijk in eigen voet geschoten hebben als Sony, met zijn vermaledijde rootkit.
Op internet rommelde het de afgelopen twee weken flink over een streek van de Japanse multimedia-gigant, maar woensdag brak het nieuws pas echt door, toen Sony bekend maakte vijf miljoen cd’s uit de schappen van de winkels terug te zullen halen, en kopers verzocht om hun eigendommen te retourneren.
Op de schijfjes – naast muziek van onder meer Springsteen, Timberlake en Dion – een ‘rootkit’, een stiekem stukje software, werkzaam als kopieerbeveiliging. De belangrijkste vraag is of dat legaal is, in het geniep software installeren op computers van onnozelen die muziek kopen.
Dat antwoord komt vanzelf, want je kunt er vergif op nemen dat er in de Verenigde Staten rechtszaken aangespannen worden door chagrijnige eigenaars die de geinstalleerde applicatie niet van hun machine gepoetst krijgen. Of die wel weten hoe het te doen, maar een buitenkansje ruiken.
Meer vragen: hoe heeft Sony in hemelsnaam kunnen denken dat zoiets niet ontdekt zou worden? Waarom hebben ze niet goed genoeg getest? Zodat de hacker die het ontdekte, ook kon aantonen dat kwaadwillenden de code konden misbruiken om mee te liften, om zodoende de computer van de onwetende eigenaar van de muziek-cd over te nemen.
Toen die eigenschap werd aangetoond, produceerde het bedrijf – schoolvoorbeeld van te haastige damage control – de derde blunder: er werd een patch on internet gezet. In plaats van op dat moment toe te geven dat er niets meer te repareren viel, en dat slag en oorlog al verloren waren. Zodat het nog erger werd, want het middel bleek erger dan de kwaal: nog meer veiligheidsgaten.
Al die vragen opgeteld hebben uiteindelijk een antwoord: er zijn geen afdoende manieren om content die door digitale media gedragen wordt, te beschermen tegen kopiëren. Inplaats van zich bezig te houden met het produceren van de zoveelste tot mislukken gedoemde poging, zouden de contentboeren moeten aanvallen, via innoverende initiatieven, en niet de hakken in het zand zetten.
Wat ze ook proberen; ze kunnen niet voorkomen dat de muziek naar de speakers gaat. Wie zich niet bezig wil houden met het kraken van beveiligingen, tapt de muziek daar af, en digitaliseert hem terug, de computer in. Dat heet geen hacken, maar het werkt prima, en er is niets tegen te doen.
Een klik op het logo brengt u naar www.rootkit.nl
Doe er uw voordeel mee, als u een Sony CD in uw computer afgespeeld heeft 😉