Bolivia, 2006, een van de laatste foto;s die met mijn Ixus genomen is, voordat ie afgepikt werd.

Eind maart werd mijn Ixus op klaarlichte dag in La Paz, Bolivia, door drie straatrovers afgepakt. Nog onwetend van de verrassende coulance waarmee de aangifte deze week door de assuradeur afgerond zou worden, afgelopen weken vaak op het web gewinkeld voor de opvolger. Danig onthand zonder een camera in mijn borstzak, zeker tijdens de mooie fietstochten de afgelopen weken.
De coulance was een surprise omdat ik er niet op rekende iets terug te zien, niet geslaagd om een factuur te herproduceren. De Ixus 400 is drie jaar geleden bij een webwinkel gekocht, maar die blijkt inmiddels failliet. Dat vernam ik tien minuten nadat ik een mailtje gestuurd had van een attente, klantvriendelijke verkoper, enthousiast doorstarter op de failliete toko. Hij wroet lang in de database die hij van de curator gekocht heeft, maar helaas.
Dat ik de aankoop in mijn eigen internetbank niet terug kan vinden heeft te maken met idiote klantonvriendelijkheid op het postkantoor. Ik had de camera onder rembours laten arriveren, omdat ik de webwinkel niet kende – gezien dat faillissement een wijs besluit.
De postbode kwam tweemaal langs toen ik niet thuis was, dus met het achtergelaten bonnetje naar het postkantoor. Nummertje trekken, minuut of tien wachten, camera lag klaar, maar aan de balie mocht ik niet betalen met mijn ING-pinpasje, notabene van hetzelfde bedrijf. Daarvoor werd ik naar buiten verwezen, teneinde uit de flappentapper van Postbank/ING cash te trekken, waarna ik me binnen weer aan de balie melden mocht. Wellicht ten overvloede: het gaat hier om Breda, en niet om Wladiwostok.
De verzekeraar heeft genoegen genomen met de prachtige verklaring van de Policia Touristica in La Paz, waarvoor ik tien Bolivianos (één Euro!) aan sergente Wilfredo Rivas moest geven (no signor, no pinpas por favor). Die leges ben ik vergeten te declareren, net als de flash card van een gigabyte die net een paar weken in de camera zat.
Ik ben nu in blijde verwachting van een Ixus 800 IS, opnieuw onder rembours. Omdat ik geen ezel ben begin ik ditmaal buiten met flappen tappen, om daarna binnen een nummertje trekken.