‘Beyond the Black Stump’ noemen ze in Australië het grote niets, ver voorbij de horizon: de outback. Land van verblindende zon, verzengende hitte, rode grond. Land van goanna’s, kangoeroes, slangen, kamelen, wedge tailed Eagles, roestige wrakken. Achter de zwarte stronk, zoals bezongen door Midnight Oil in ‘Beds are Burning”. Over de alom aanwezige wrakken van de Holdens, kokende diesels, oorverdovend krijsende kakatoes, vijfenveertig graden tussen Kintore en Yuendumu.
‘Been there, done that’, zeggen de Ozzies die er geweest zijn, als ze weer terug in hun steden zijn en aan een koude pint zitten. Op de vraag hoe het daar was is het klassiek antwoord: ‘Hot, mate, hot’.
Hot, is de titel van het fascinerend fotoboek van Thijs Heslenfeld, dat vorige week door de Samenwerkende Nederlandse Reisboekhandels uitgeroepen werd tot het beste reisfotoboek van 2009.
Om die onmeetbare eindeloze outback te kunnen begrijpen moet je er minstens een keer geweest zijn en gezweet hebben, in die zo leeg lijkende woestijnen, zo vol van leven.
Dat is wat Heslenfeld gedaan heeft. Op en neer, dwars door Australië, van zuid naar noord, zodat je het boek ook kan lezen als een reisverslag. Langs lege wegen, langs verdroogde karkassen, langs mensen die de kunst beheren om in de outback te leven; de boeren, de jackaroos en de aboriginals. Van cowboy Tom Bruce en zijn zesjarige buurjongen Alex Young; in de outback wonen de buren soms honderd kilometer verder.
Zoals die van Kate en Martin Reck, die een ‘cattle station’ beheren aan de Strzelecki Track, zo’n boerderij met een oppervlakte van 7500 vierkante kilometer. Op de dagen dat het vijftig graden celsius wordt, beginnen ze om vier uur ‘s morgens met werken, omdat het om tien uur te heet is. Dan gaat de airco en de televisie aan, en kijkt men naar het cricket dat tweeduizend kilometer verder gespeeld wordt, in Adelaide, Melbourne of Sydney.
Op Hamilton, een ander station, is men druk bezig met het verzamelen van de 8000 koeien. Met behulp van de ‘blue heelers’, de kleine venijnige cattle-dogs. Border collies werken niet met koeien, omdat ze te groot zijn; ze worden doof of dood geschopt. Een blue heeler weet onder die hoeven te duiken, om toe te bijten als de poot omhoog gaat. Maar ook Toyota’s, cross motoren, helikopters en vliegtuigen worden ingezet voor het drijven van het vee dat gebrandmerkt of gecastreerd moet worden, of dat richting veemarkt of slachthuis moet.
De fotoreis gaat verder via Oodnadatta, een plaats van 150 inwoners, waar een van de bekendste wegrestaurants van Australië staat: de Pink Roadhouse.
Rabbit Flats is Het meest afgelegen road house ligt in Rabbit Flat, in het midden van de Tanami Desert, maar alleen maar van vrijdag tot en met zondag. Kom je er op maandag aan dan heb je pech gehad en zal je tot het eind van de week moeten wachten voordat je weer kan tanken. Rabbit Flats ligt aan de grens van een van de grootste aboriginal gebieden, waar niet-aboriginals niet mogen komen zonder een vergunning.
De foto’s van Heslenfeld brengen het trieste leven van de aboriginals in die gebieden in beeld. De kinderen kijken er nog onbevangen in de camera, maar de volwassen hebben minstens een blik Victoria Bitter in de hand, of ze nou achter het stuur zitten of niet. De grond om hem heen is bezaaid met lege blikken, symbool van het onoplosbare drankprobleem onder de oorspronkelijke bevolking.
De Grey Nomads komen ook in beeld en aan het woord. Het zijn de gepensioneerde die in hun eigen land in een camper of een auto met caravan erachter blijven rondrijden. Soms met de klassieke sticker achterop: ‘we zijn de erfenis van de kinderen aan het opmaken’.
Volgens het juryrapport wilde Thijs Heslenfeld alleen maar het leven in de outback laten zien.
Hij heeft veel meer gedaan: de schoonheid zien in de verdroogde karkassen in het rode zand, van autobanden op een stapel, van achtergelaten gereedschap in een stoffig schuurtje. Er zit natuurlijk heel veel outback in dit boek, maar ook veel Heslenfeld. Zijn gevoel voor ritme, voor patronen en voor juist hele zachte kleurnuances maakt het een zeer persoonlijk fotoboek. Details van veren, zachtgroene tinten in gebroken flessen. Zelfs een foto van een roadtrain die voorbij dendert krijgt bij hem een zachte glans. Werkelijk een zeldzaam mooi fotoboek.’
‘Hot – life in the Australian outback’ is de opvolger én tegenhanger van ‘Cold – Sailing to Antarctica’ – één van de best verkochte Nederlandse fotoboeken van de afgelopen jaren (nu in 3e druk leverbaar).
Informatie u op www.hot-the-book.com en www.cold-the-book.com.