Het is een vriendelijke oude dame in de zonnige achtertuin van de familie De Weert in Terheijden. Zo scherp als een scheermes, een aanstekelijk gevoel voor humor, op blote voeten, een sierlijke rituele tatoeage op mond en kin. Pauline Tangiora is een Maori, die zich al meer dan veertig jaar inzet voor haar volk. Voor álle inheemse volkeren op deze aarde.
In Terheijden bezocht ze familie van haar inmiddels overleden ex-echtgenoot. Pauline was getrouwd met Paschagius Vermunt, roepnaam Sier. Een van de vele Hollandse jongens die eind jaren veertig in de politionele acties in Indonesië verzeild raakte.
De meesten gingen terug naar Nederland, sommigen bleven. Een aantal kon niet meer aarden in Nederland en ging terug naar Indonesië, of elders. Sier Vermunt uit Etten-Leur vertrok naar Nieuw-Zeeland en raakte daar verliefd op Pauline Tangiora. Ze trouwden in 1955, om tot begin jaren tachtig samen te blijven, en zeven kinderen op te voeden. Na de scheiding onderhielden ze warme contacten, ook met elkaars verre familieleden.
Pauline trouwde later stamhoofd John, die haar een achtste kind schonk. Op haar website staan haar publicaties en haar toespraken, en een indrukwekkende cv. Pauline Tangiora vecht voor alles wat in haar ogen goed is. Voor een duurzame wereld waar iedereen gelijk is. Waar net zoveel respect voor elkaar, als voor de wereld zelf is, een leven van duurzame relaties op een duurzame aarde.
Een Maori met een Schotse moeder, die van twee kanten krijgersbloed heeft meegekregen, maar die altijd op zoek is naar consensus. “Ik geloof heilig dat alle problemen in de hele wereld in overleg zijn op te lossen. Daar zal ik altijd naar blijven streven.”
Vorige week was ze in Den Haag, waar Koningin Beatrix in het Vredespaleis de viering van het 10-jarig jubileum van het Earth Charter bijwoonde. Het Earth Charter is een verklaring met ethische principes voor een rechtvaardige, duurzame en vreedzame wereld. Een van de initiators: Pauline Tangiora.
Ze vervult bestuursfuncties in tientallen overlegorganen in Nieuw Zeeland en heeft lezingen gehouden op congressen over de hele wereld. Sinds 1988 is ze officieel vrederechter in een land dat zo ook zijn problemen heeft met een gewelddadig gedeelte van de jeugdige Maori’s. Problemen die in haar visie vooral veroorzaakt worden door het loslaten of kwijtraken, van oude normen en waarden. “Jullie hebben in Nederland ook dezelfde problemen met jullie indigenous people (inheemse mensen, red.),” zegt ze. “Ook al zien jullie die zelf als immigranten. Die mensen wonen hier, dus die problemen moeten door iedereen samen opgelost worden.”
Twee dingen zijn daarbij het belangrijkste: “Onderwijs en familie. Ik heb acht kinderen van mezelf, en zes stiefkinderen, en die hebben samen veel kleinkinderen en achterkleinkinderen.”
Ze is de tel kwijt geraakt hoeveel meer anderen haar moeder of grootmoeder noemen. “Dat weet ik echt niet, maar ze geven me wel de kracht en inspiratie.”
Met alle reizen naar verre landen blijft de opgewekte ‘Justice of Peace’, wat ze in hart en nieren is: een Maori. Trots op haar nieuwe paspoort, dat tweetalig is, al had de marechaussee op Schiphol er in eerste instantie de nodige moeite mee. “Het was de eerste keer dat dat meisje zo’n paspoort zag, en toen ze vroeg wat ik nou eigenlijk was zei ik natuurlijk Maori. Ze kon niet weten dat ik redelijk Nederlands versta. Ze keek heel vreemd toen ik in de lach schoot toen ze tegen haar collega ze dat een oud vrouwtje beweerde dat ze een Maori paspoort had.”
Volgens Pauline Tangiora is de toekomst van Nieuw-Zeeland afhankelijk van de Maori. “Alle Nieuw-Zeelanders moeten begrijpen dat wat goed is voor de Maori, goed is voor hen. Wij begrijpen tenminste dat we geen eigenaars zijn van het land, de zee en de bergen. Maar dat we er alleen maar op leven en dat we er goed voor moeten zorgen. Voor ons en voor de generaties die na ons komen.”
Website: Pauline Tangiora
Google: Pauline Tangiora
Wikipedia: Earth Charter
Website: Earth Charter in Action
Print version: (PDF, 4.2 mb)