BizzBuzinezz, importeur, exporteur en restaurateur van klassieke Mercedessen, stopt er na drie jaar mee. Met pijn in het hart: Nico van Oorschot en zijn partner Anetta Bratschi kunnen de wagens van de kwaliteit die ze willen leveren, niet meer vinden.
“We hebben er wel een tijdje over zitten piekeren”, aldus Van Oorschot en Bratschi in de showroom op de hoek van de Bredaseweg en de N285 in Terheijden. “Maar we willen geen consessies doen aan de kwaliteit. Wat we zoeken is steeds moeilijker te vinden, en dan is het over en uit.”
In de al wat legere showroom pronken nog enkele blinkende voorbeelden van wat hij bedoelt. Prachtige Pagodes uit de jaren zestig, de dikke directeur W140 van eind jaren tachtig, schitterende cabriolets, coupés van verschillende baureihen. Ze zijn te koop of verkocht, alles gaat weg. Behalve het klapstuk van de verzameling, een zilvergrijze W198, de net zo zeldzame als peperdure 300 SL met vleugeldeuren, bouwjaar 1955. “De Gullwing doe ik nooit weg”, aldus Van Oorschot, “voordat ik daarover platgebeld word.”
Van de vleugeldeur zijn er in Nederland nooit meer dan enkele tientallen op kenteken gezet. Zou Van Oorschot hem veilen, dan zou hij ongetwijfeld meer dan 500.000 euro opbrengen. Ook al gezien het het gegegeven dat de complete geschiedenis van de auto in kwestie bekend is. Vanaf zijn eerste eigenaar, een arts in Algiers, via twee Amerikanen in San Francisco en Sacramento, en iemand in Oost-Brabant, tot en met de door Van Oorschot verrichte restauratie. “Wil je zoiets goed reviseren”, aldus Nico van Oorschot, wijzend op een andere 300 SL, een witte cabrio, “dan ben je al gauw een ton aan de restauratie kwijt. Alleen al de revisie van de versnellingsbak en de aandrijftrein kost al iets van 15.000 euro.”
Alleen restaurateur wilde hij niet worden. “Leuk om er af en toe een auto bij te doen, maar niet om alleen dat te doen.” Van Oorschot heeft een groothandel in een jeansmerk.
“Het was dus niet mijn voornaamste bron van inkomsten, maar een uit de hand gelopen hobby. Om die kostendekkend te houden, moet je er wel veel tijd in stoppen. Het meeste plezier en de handel zat in het zoeken en vinden van perfecte auto’s tot en met de jaren tachtig, met altijd minder dan 100.000 kilometer op de teller. Intussen ben je toch bezig met een serieus bedrijf. Er zijn tijden geweest dat er voor drie miljoen euro op voorraad stond.”
De meeste auto’s kwamen uit Zwitserland en Duitsland. “Daar hadden we een mooi netwerk opgebouwd van mensen die ons tipten. Maar helaas, dat segment begon langzaam op te drogen.”
Mercedes staat toch bekend als een autofabrikant die met vrijwel ieder nieuwe model een toekomstige klassieker in de markt zet? Waarom legt u zich niet toe op latere modellen? “Daar zit te veel elektronica in, mijn hart ligt bij alle modellen tot begin jaren tachtig.”
Dan maar bruiloften rijden met de Gullwing?
Lachend: “Nee hoor, daar beginnen we niet aan. Bovendien is het een spartaanse auto om in te rijden, je hebt er je handen en voeten vol aan om hem op de weg te houden.”
Het gebouw in Terheijden, waar eerder Rasenberg en Hommel in gevestigd waren, houdt hij aan voor opslag van zijn kledingmerk. Op een aantal van de wagens prijkt al een bordje ‘verkocht’.
Niet op de zilvergrijze Gullwing. Daarop staat wel een verzoek: om hem niet aan te raken…
Website: www.bizzbuzinezz.nl.