Het begint nu echt te dringen op internet: de adressen zijn bijna op. Althans in de tot nog toe meest gebruikte manier waarop alle computers op internet met elkaar verbonden zijn.
Een korte uitleg: computers en alle andere apparaten die iets op internet doen, praten met elkaar via het Internet Protocol (IP). Iedere computer beschikt over een uniek adres dat is samengesteld uit vier blokjes van maximaal drie cijfers. Wie bndestem.nl in het venster van zijn browser tikt surft eigenlijk naar het adres 145.222.84.64. Met die methode zijn 4.3 miljard adressen beschikbaar, en die zijn nu bijna allemaal in gebruik.
Het is een probleem dat al in de jaren negentig van de vorige eeuw als theorie werd voorspeld. Het is veel sneller gegaan dan destijds werd verwacht, vooral omdat toen niemand de groei van mobiel internet voorzag. Laat staan dat toen verwacht werd dat alle autoís, televisies, huishoudelijke apparaten, bijna alle pakjes die verzonden worden en ieder artikel in een supermarkt binnen vijftien jaar een uniek internet-adres nodig zou hebben.
Wel is er in die jaren al voorzien in een opwaardering van het IPv4 protocol naar IPv6. Belangrijkste verschil: in versie 6 wordt gewerkt met 128 bits, inplaats van 32. Daarmee wordt het aantal unieke adressen in een klap uitgebreid van 4.3 miljard naar 340.282.366.920.938.463.463.374.607.431.768.211.456. Dat is een getal met 39 cijfers, genoeg om iedere zandkorrel en regendruppel op aarde een internetadres te verstrekken.
Grootste probleem op dit moment: vanaf begin volgend jaar kunnen er geen nieuwe adressen meer aangemaakt worden op de oude manier, maar de wereld is nog niet klaar voor de nieuwe manier. Ook nog niet voor het aan elkaar breien van de twee methodes.
De koek is over enkele maanden het eerst op bij de centrale wereldwijde instantie die eindverantwoordelijk is voor de uitgifte van IP adressen, de IANA. Ongeveer een half jaar later zullen de 5 regionale Internet instanties (in Europa: RIPE NCC) ook geen internetnummers meer kunnen uitgeven. De verwachting is dat 3 maanden later de lokale internet service providers geen unieke IPv4-nummers meer hebben om nieuwe klanten aan te sluiten. Dat zou de groei van het Internet vanaf de zomer van volgend jaar kunnen gaan belemmeren.
De oplossing is de implementatie van IPv6, maar dat is niet snel genoeg gegaan. Vooral de providers hebben de benodigde investeringen voor zich uitgeschoven. Maar ook bedrijven zullen op korte termijn hun computers en programmaís geschikt moeten maken voor IPv6 om in de toekomst bereikbaar te blijven voor klanten en leveranciers.
Er is inmiddels een stichting opgericht, Stipv6, die zichzelf als een taskforce ziet. Mede ingegeven door initiatieven van de Europese Commissie en het Ministerie van Economische Zaken, die sinds 2005 aandacht vragen voor het komende Internet-adrestekort. Stipv6 zegt te gaan zorgen voor duidelijkheid op het gebied van IPv6-geschikte professionals, producten, diensten en trainingen.
Moet u zich zorgen gaan maken? Nee, op de oude manier blijven alle oude adressen op de oude manier benaderbaar. Worden er over enkele maanden adressen aangemaakt op de nieuwe manier, dan bestaat de kans u die niet kan bezoeken. Dat ligt dan niet aan u, maar aan uw provider of aan de netwerkbeheerder van uw bedrijf.
Het komt wel goed, waarschijnlijk zonder dat u er al te veel van zal merken. Precies tien jaar geleden werd zo ongeveer het eind van de wereld voorspeld vanwege het millenniumprobleem. Ook daar hield een zware taskforce zich mee bezig. Die hype duurde tot en met middernacht van de laatste dag van de eeuw, toen het probleem niet bleek te bestaan.
Inhoudelijk niet te vergelijken, maar zelfs als het IPv6 probleem niet tijdig ondervangen wordt, zullen de gevolgen voor de gebruikers niet al te veel impact hebben.