Illegaal films, boeken of muziek downloaden mag niet. Door de plannen van Fred Teeven zou het iets moeilijker kunnen worden, maar we moeten dat niet willen.
De overheid wil als poortwachter tussen illegale content en gebruiker gaan staan.
Of die gebruiker er iets van gaat merken, is de vraag. Het internet werkt als water dat altijd een weg weet te vinden. De websites die als wegwijzers voor illegaal transport fungeren, kunnen binnen afzienbare tijd van identiteit en/of land wisselen als ze op de slagboom van staatssecretaris Fred Teeven botsen.
Pirate Bay heeft zich tot nog toe niet hoeven te bedienen van dat soort tactieken en technieken. Stichting Brein won twee jaar geleden een rechtszaak tegen de grootste en beste faciliteerder van illegale downloads. De Zweden vertikten het om offline te gaan, terwijl Nederlandse providers weigerden om de site te blokkeren. Voor gebruikers, juristen en techneuten interessant om te zien hoe de illegale aanbieders reageren als Teeven met een rode pannenkoek voor de deur gaat staan.
Brein en Buma Stemra juichen de plannen van Teeven toe. Zij verdedigen de belangen van hun klanten: muzikanten, producers en auteurs. Die moeten met lede ogen toezien dat ze – hoewel ze dankzij internet een miljoenenpubliek bereiken – aan internet geen cent verdienen.
Dat dat dilemma duivels is, hebben ze gedeeltelijk aan zichzelf te danken. Door de hakken in het zand te zetten, net te doen alsof het nog steeds 1990 is.
Het achterhaalde denken van de betrokkenen wordt anno 2011 getypeerd door de amusante bonus van Teeven: de heffing op blanco cd’s en dvd’s verdwijnt. U weet nog wel: dat waren die plastic schijfjes waar vroeger muziek op stond. Zo goed als uitgestorven, binnenkort bijgezet in het museum naast de lp, de platenspeler, de walkman en de bandrecorder.
De toekomst is intussen gearriveerd, de techniek gerealiseerd. Alles wat ooit geproduceerd is, alles wat ooit gemaakt zal worden, kunt u vinden op het internet. Daar wordt alles van waarde voor het nageslacht bewaard en verdeeld. Alle muziek, alle films, alle boeken. Legaal en goedkoop, streaming, op afroep. U kunt ze lezen, beluisteren en bekijken via legale verspreidings- en verdienmodellen.
Spotify, iTunes en Amazon Music zijn nu de grootste spelers. Google Music is al twee jaar actief in China en zal binnen afzienbare tijd wereldwijd uitgerold worden. Spotify kan ik op dit moment niet meer missen, maar het zou kunnen dat ik overstap naar Google Music. Nu betaal ik tien euro per maand om legaal te kunnen luisteren naar wat ik wil, altijd en overal. Thuis, op mijn werk of onderweg in de auto via mijn smartphone. Maar misschien blijkt Google het straks nóg gemakkelijker en goedkoper te doen.
Brein, Buma en alle creatieve geesten zouden bij die slimme diensten contracten af moeten sluiten, en niet meer klagen over illegale downloads. Of ze willen of niet, dát is hun toekomst, de hun resterende realiteit. Niemand gaat voor muziek betalen wat we er twintig jaar geleden voor over hadden. Alle creatievelingen zullen zich aan moeten passen. Dat betekent dat ze hun muziek zo gemakkelijk en goedkoop mogelijk moeten verspreiden, om inkomsten te genereren met optredens en de verkoop van parafernalia.
In de discussie komt een groot gevaar van de plannen van Teeven nauwelijks aan bod. De regeringen van Rusland, China en Noord- Korea zijn dol op door de staat geïnstalleerde en onderhouden webfilters. Alleen al daarom zouden we er hier nooit aan moeten beginnen.