Het heeft even geduurd – 22 maanden – maar dan heb je ook wat: een paar weken eerder dan verwacht wordt Dorus volgende week op- en afgeleverd. Jeroen heeft hem proef gereden, gestuurd, geremd, en ge-APK’ed. Versnellingsbak en de Stromberg carburateur zijn de laatste twee maanden uit elkaar gepeurd en gereviseerd. De bak heeft nu een ‘langere’ eindoverbrenging, prettiger cruisen. Lakschade links achter, waarvan niemand weet van wie wat of waar, is bijgespoten.
Dat waren de laatste majeure klussen, komende week de laatste loodjes. Taxeren en terug de verzekering in, het kenteken ontschorsen bij de RWD, Jelle en Jeroen werken bij HotRod nog wat kleine klusjes af. Knopje zus, knopje zo, contactslot en motorkapsluiting nastellen, linkerportierbekleding vastzetten, dat soort werk, en dan poetsen en in de was.
Nou nog een klassieke retro radio die er uitziet als een jaren vijftiger, maar wel met een iPhone ingang en Bluetooth. Al was het maar omdat die rode knopjes van de huidige radio nogal vloeken met het blauw. Net als het reservewiel en de sluitingen van de riemen. Komt goed.
Wat je ook wel ziet: een kapotte buizenradio in het dashboard en een moderne in het handschoenenkastje. In Nederland worden ze verkocht door Paruzzi in Yrseke. Of een oude boombox achter de stoelen en daar de iPhone aan hangen. Ook nog even terug naar de bekleder in Mierlo voor de achterwand van de cabine.
In de achterwand, als hommage aan Dorus, de man die de koets in 1984 en ’85 gebouwd heeft, de achterruit waarin hij destijds Dorus’ Dream heeft laten stralen. Dat ruitje heb ik in 1987-’88 bij de eerste restauratie (de koets stond op een doorgerotte bodem toen ik hem kocht) vervangen, maar ik heb het origineel altijd netjes bewaard.
Waar Dorus de bouwer en naamgever gebleven is, geen idee, maar als hij zich meldt, dan doen we een keer een bakkie op en bij het bakkie. Moet lukken, met die social media.