Krijnen.Com Krijnen.Com

Een luchtkameel, zwaar en zwanger

Dag goed begonnen; onder de ochtendcapuccino in de tuin een hommel, bomvol beladen met pollen stuifmeel, van de verstikkingsdood gered. Was een vlug experiment, onder de koffie in de achtertuin, naast het Vlijtig Liesje. Gauw gauw de Canon pakken, geen tijd om de 10-22 groothoek er af te halen, gauw op de macro-stand, gauw afdrukken.
Hij (of was het een zij?) kon nog maar amper vliegen van het gewicht, en besloot even uit te rusten op de rand van een van de bordjes aan de muur. Dat bleek een levensgevaarlijke escapade vanwege de resten rag die ene Sebastiaan daar achter gelaten had. Paniek! Zoemen en brommen om hulp, hulpeloos bengelend aan het restantje spinneweb.
Met een poot van mijn leesbril eruit gelepeld, en voorzichtig draadjes rag verwijderd. Niet te hard aan trekken, voordat er een poot of een vleugel afbreekt. Mission accomplished. Het vertrok vol dankbaarheid, als een luchtkameel, zwaar en zwanger. Ik denk dat ze straks terugkomen met een ontvangstcomité, een medaille en een bosje bloemen.
Dan zal ik onderstaand gedicht van Ingmar Heytze voorlezen en gaan we allen weer ons eigen weg.

Hommelmei
Poot me later in de aarde &
    ik keer terug als hommel,
     stommel plotseloos
      de grond uit & ik vlieg
     of ik de hele tijd een piepkleine
     handleiding moet raadplegen -
       links rechts links ploeg ik
      het luchtruim door, merels &
     de grond ontwijkend,
ik weet zelf niet wat ik zoek
   tot ik zondronken neerstrort
    in een cocktailbad & bij
   mag komen op de warme,
  zachte heuvels van een vrouw
die weet dat ik maar zelden
  steek & hoe je hommels aaien
   moet, voorzichtig, met de haren
    mee & ik zoem verder,
  Rimsky - Korsakov, alsof
  mijn hele wezen deze wereld
zoent, de aarde geurt naar
   vroeger toen ik nog niet vloog
    maar wel vaak vrouwen aaide,
        met de haren mee, overal
     waar ze maar hommels
 waren & ik stommel &
kom boven & ik dender
  als een solex naar een grote,
   geile bloem, de winter ligt
begraven in de toekomst &
  ik schommel als een koningin
met al mijn poten vol met
    stuifmeel als een volgepakte
 luchtkameel, zwaar & zwanger
van zaadkracht, een nieuwe
   zwoele maannacht
      tegemoet,

Ingmar Heytze
http://www.ingmarheytze.nl