Het monumentale pand van herberg De Koppelpaarden was decennia lang een blikvanger in Raamsdonk. Anno 2012 is het café onder de nieuwe naam Het Vermaak het bruisende middelpunt van het dorp.
We hebben in deze serie cafés bezocht waarin de tap generaties lang van vader op zoon is doorgegeven. Of waar biljart, ballen en krukken via aangetrouwd spul, of via neven en nichten langs omwegen toch in de familie is gebleven. We hebben ook cafés bezocht waar op enig moment een eind kwam aan een horecadynastie.
Waar de boel verkocht, gerenoveerd en weer geopend is door een nieuwe kroegbaas of kasteleinsechtpaar. De nieuwe uitbaters staat altijd dezelfde uitdaging te wachten: de loop er weer in zien te krijgen. Soms zitten dat wat historische sentimenten dwars, maar soms gaat dat vanzelf. Al scheelt het al een slok op een borrel als de nieuwe uitbaters horecabloed in de aderen hebben, en al tot hun knieën in dorpsgemeenschap stonden. Als ze dan ook nog een aantal keren café en zaal op stelten weten te zetten met aanstekelijke artiesten, dan komt het wel weer goed.
Zo is het gegaan aan de Schansstraat in Raamsdonk waar een oud horecamonument twee jaar geleden van binnen en van buiten onderhanden genomen werd. In het Monumentenregister van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed als volgt omschreven: voormalige Herberg De Koppelpaarden. In schoon metselwerk opgetrokken, met blauwe Hollandse pannen gedekt wolfdak, vierde kwart negentiende eeuw.
Anno 2012 herinneren alleen nog twee paardenkopjes in glas in lood boven de voordeur aan de oorspronkelijke naam.
“We wilden er helemaal een nieuwe start mee maken, dus ook de naam”, aldus Rob en Suzanne de Waard. Ze namen het pand twee jaar geleden over van Piet en Cobi Hofkens, die de herberg ruim dertig jaar beheerd hadden. Een nieuwe start, maar tegelijkertijd terug naar de roots.
Die wortels van Suzanne steken wat dieper in de Raamsdonkse grond dan die van Rob, want zij kijkt nu vanachter de bar op het ouderlijk huis aan de langgerekte Schansstraat. Rob is weliswaar geboren in Alkmaar, maar vanaf zijn 15e getogen in Raamsdonk, waar hij het tot kopsterke spits van VV Raamsdonk schopte. Bij de de plaatselijke trots steekt hij nog steeds de handen uit de mouwen. Maar met een door een chirurg opgelapte knie nu wat rustiger aan, als begeleider van de veteranen met wie hij vroeger samen speelde. Met een onmiskenbaar Noord-Hollands accent, ‘maar als ik daar bij mijn familie komt vinden ze dat ik Brabant praat’, zegt hij lachend, ‘dus ik schijn hier toch het een en ander geleerd te hebben’.
Het vak horeca leerde Rob van zijn ouders, waarna hij met Suzanne gepokt en gemazeld werd in Het Hart van Made. In februari 2010 verkochten ze Het Hart op ‘De May’, en investeerden ze in de aankoop en de verbouwing van het Raamsdonkse monument, waar ze nu met hun twee kinderen boven wonen.
Suzanne: “We wilden altijd een zaak die helemaal van ons was, het pand, de inboedel en de vergunningen. Met een feestzaal, waar flink wat mensen en mooie muziek in passen.”
Die is er gekomen, en adverteren hoeven ze nauwelijks meer als er muziek staat. Of het nou Corry Konings of John Spencer is, Arie Ribbens, Glenn van Dijk, het 25-jarig jubileum van Huub Hangop, de River Zydeco Band, de Bokbier Bluesdag of een bende slagwerkers, de zaal puilt uit.
Die zaal mag er ook wezen, moderne techniek verstopt achter en onder de materialen die passen bij een verbouwing van een rijksmonument. Oude deuren verwerkt in de bar, oude blauw witte plavuizen onder de barkrukken en de biljarts.
Rob: “Het was wel even slikken toen er een vrachtwagen vol plavuizen afgeleverd werd. Allemaal met een dikke laag cement er onder, die er met de hand afgebikt en geslepen moest worden.”
De twee A1-biljarts, die vanuit Eerbeek op de Veluwe afgeleverd worden zie je niet zo vaak in Brabant. Op een ervan ligt een telefoonboek, met ezelsoren en blauwe krijtsporen. Het bewijs dat het oeroude spelletje caramboleren langs het boek, om een rondje bier of een paar knaken, in Raamsdonk nog steeds springlevend is.
Net als de belangstelling voor het edele driebandenspel. Toen Dick Jaspers half januari zijn kunsten kwam vertonen, hingen ze in Het Vermaak zowat met de billen buiten in de vrieskou. De veelvoudige wereldkampioen kan niet meer kapot in Raamsdonk. Geboekt voor een paar uur bleef hij tot het eind van de avond. Al sloeg hij de gratis borrel, in Raamsdonk vaste prik voor iedereen die een serie van tien weet te scoren, niet achterover. “Dat was een fantastische avond,” glundert Rob, “wereldvent, die Dick Jaspers.”
Aan een andere wereldvent heeft hij minder goede herinneringen. Ooit stond hij met een AZ-pet op zijn knar tussen zijn Raamsdonkse voetbalmaten bij NAC – AZ op de tribune. Veel lol beleefde hij daar niet. “Ton Cornelissen schopte er voor NAC vier in.”
Ter memorie: dat was in de eerste divisie in het seizoen 90-91, toen NAC dankzij de besnorde topscorer en zijn 35 goals terugkeerde naar de eredivisie. Ook mooi vermaak, van een ander soort.