Lees verder; deze column gaat niet over Rutte, Samsom of zorgpremie. Daar hebben u én ik even genoeg van. Terwijl niemand weet wat zijn koopkracht straks is, loopt iedereen luidkeels te klagen. Wel een historische prestatie; nog nooit is er een nieuwe regering geweest die zo snel links én rechts unaniem op de kast gekregen heeft. Genoeg gejammer, tijd voor iets hartverwarmends.
Over de moedige postduiven die bijna zeventig jaar geleden van het Duitse front naar Engeland vlogen, aan de pootjes post over zaken van leven of dood. Eentje dook er deze week in Surrey gemummificeerd op. In het harnas gestorven in de schoorsteen, waar hij de vermoeide vleugels even liet rusten.
Die ga ik voordragen voor een postume heldenmedaille. Lach niet, want dat kan. Vanaf 1943 is de Dickin Medal uitgereikt aan 32 postduiven, 23 honden, 3 paarden en 1 kat. Sommige postuum, zoals aan Flying Dutchman die Engeland driemaal heelhuids bereikte als postbode van het Nederlandse verzet, maar de vierde keer spoorloos verdween.
Of Dutch Coast, die binnen 7 uur ruim 460 kilometer over zee vloog, met de lokatie van de volle reddingsboten van een gezonken schip.
Ook gedecoreerd: William of Orange, op 19 september 1944 om 10.30 uur tijdens het hoogtepunt van Market Garden bij Arnhem losgelaten. Om zijn 2.000 levens reddende brief om 14.55 uur bij de codekrakers in Bletchey Park te bezorgen, 400 kilometer verderop.
Dus nooit meer schijtziek worden van het geroekoekoek in uw tuin bij het ochtendgloren. Denk aan de offers die de vliegende helden gebracht hebben.
Die ene gedecoreerde kat?
Dat was Simon, de scheepskat van HMS Amethyst, die in het heetst van de zeeslag tijdens het Yangtze Incident, zelf gewond door een granaatscherf, zijn plicht bleef doen, en onverstoord ratten bleef vangen. Geen tijd om te klagen over zijn zorgpremie.