Of dit de laatste Op Café is weet nog niemand, maar bij ‘t Tapperijke in Hoeven gaan ze er van uit dat het vergaan van de aarde morgen niet voor middernacht op de Maya kalender staat. Als dat klopt hebben de paar honderd lolbroeken die Kees en Anja Broos in de grote zaal verwachten nog een mooie avond.
‘Als het niet klopt is er ook niks aan de hand,’ lacht Kees. Het motto van het feest met DJ Jeroen van Disco4You staat op het affiche pontificaal over een logo van de Maya’s, een ontploffende aarde op de achtergond: ‘Als we gaan, dan gaan we met zijn allen. Knalfeest!’ En als er niks gebeurt? “Dan feesten we met zijn allen gewoon door.”
Zodat er in dat geval drie weken later het volgende knalfeest gevierd kan worden: 22 jaar Hoevense Leut, met een speciale editie van de traditionele Carnavals CD waar heel Hoeven aan meewerkt. En anders maar een ander feest want ‘t Tapperijke hangt van feesten en partijen aan elkaar. Van bruiloften en doopfeesten tot uitvaarten, van eerste communies tot Hell Angels.
Op 24 september vorig jaar vierde motorclub Booz’em uit Breda in ‘t Tapperijke het feit dat ze door het in Alkmaar gevestigde chapter North West van de Hells Angels als supportclub geaccepteerd waren. De motorclub kwam in Hoeven terecht dankzij burgemeester Giel Janssen van Halderberge die een vergunning verstrekte nadat Booze’m in andere plaatsen niet gewenst bleek.
Broos, die het feit dat ie door Booze’m benaderd was vooraf wel ‘een beetje spannend’ zei te vinden, was na afloop vol lof over zijn gemotoriseerde gasten. “Nog nooit een gezelschap binnen gehad dat de boel zo netjes achtergelaten heeft. Allemaal geholpen ook nog, tijdens het feest met vaten sjouwen en daarna met opruimen en schoonmaken. Van mij mogen ze altijd terug komen.”
De rondleiding betekent meters maken, want ‘t Tapperijke is mettertijd uitgegroeid tot een flink complex. Toen Kees en Anja in 1985 de Montano overnamen was dat een barretje van 35 vierkante meter. Dezelfde kleine bar van is 27 jaar later nog steeds het hart van ‘t Tapperijke, maar de totale oppervlakte is nu tegen de 3000 vierkante meter. “Wel met het parkeerterrein,” zegt Kees, “en dat hebben we met die grote feesten ook hard nodig.”
Al komt er behoorlijk wat omzet uit alle partijen, Kees zou zijn barretje niet kunnen missen. Iedere avond open vanaf 18:00, in het weekeinde overdag, en altijd veel losse aanloop.
Vanuit het knusse cafetje voor aan de Sint Janstraat kunnen de drie zalen bereikt worden; grote zaal, iets minder grote zaal, en de biljartzaal. In de laatste wordt nooit gefeest, want de dat domein is en blijft voor de biljarters. De vijf tafels zijn van Verhoeven; twee matchtafels, en drie kleinere formaten. Ze worden gebruikt door zes teams die voor de eer en naam van ‘t Tapperijke caramboleren, zij het onder verschillende sponsornamen.
“Ons hoogste team is het Volendam van de eredivisie driebanden,” aldus Kees. “Het heen en weer team. Staan weer stijf onderaan, dus als het goed is kunnen we volgend jaar weer een kampioensfeestje vieren.” In de middelste zaal staat overigens ook nog een eenzaam cafe-biljart waar een zwart witte poes op ligt te slapen. Dat mag niet op woensdag en donderdagmiddag, want dan gaat het dekzeil er af voor de Hoevense bejaardenbiljarters.
De grote zaal is een soort Little Las Vegas, met een pracht van een bar. Opgebouwd als een klassieke One Armed Bandit, zo’n gokkast zoals er aan The Strip in Vegas honderdduizenden 24 uur per dag staan te ratelen. Het gokparadijs in de woestijn is de favoriete vakantiebestemming van Kees en Anja.
“Niet om het gokken hoor. Nou ja, wel een beetje voor het plezier als we daar toch zijn. Maar Vegas is een geweldige vakantiestad met iedere avond wel ergens een optreden van een superster. En met de auto ben je zo bij de Grand Canyon, de Hoover Dam en nog veel meer moois.”
De glanzende vloer van de grote ballroom vol Yankee parafernalia ligt te drogen. Netjes gezogen en gedweild voor de apocalyps van morgen. Als de wereld morgen vergaat, vergaan we met zijn allen en hoeft ie zaterdag niet meer schoongemaakt te worden.